2
Niwelowanie trudności w matematyce u dzieci szkolnych.
Zdolności matematyczne są to dyspozycje, które stanowią warunek pomyślnego uczenia się i uzyskiwania osiągnięć w matematyce. /L.Košč 1982 b/
Zajmując się trudnościami w nauce matematyki musimy zwrócić uwagę na systemy zdolności /funkcji/ i na osobowość jako całość w celu rozpatrzenia różnorodnych zdolności matematycznych / normalnie funkcjonujących i prawidłowo rozwiniętych oraz w jakiś sposób zaburzonych /.
Zdolności matematyczne stanowią złożony komponent struktury ogólnych zdolności umysłowych, jakie wchodzą w skład inteligencji tj.: czynnika ogólnego, przestrzennego, słownego, liczbowego, pamięci, rozumowania, czynnika szkolnego i innych. /1/
U dziecka w młodszym wieku szkolnym, myślenie ulega istotnym przeobrażeniom, staje się ono samodzielną, wewnętrzną czynnością poznawczą, dokonującą się stopniowo poprzez spostrzeganie, wyobrażenie przedmiotów i przekształcenie się tych czynności w operacje myślowe.
Dla rozwoju myślenia ważne jest nie tylko stwierdzenie tego, co jest dane w spostrzeżeniach, ale i przewidywanie tego, co dopiero ma nastąpić. Jest to szczególnie ważne dla myślenia matematycznego.
W klasach początkowych procesy myślenia dziecka są ściśle powiązane z działaniem i praktyką. Ta zależność jest nierozerwalna.
Wyznacznikiem rozwoju psychicznego dziecka jest jego własna aktywność oraz motywacja. Rozwijanie aktywności poznawczej uczniów, to podstawowy warunek myślenia matematycznego, a tym samym efektywność.
Zasadniczym elementem skutecznych działań dydaktycznych są środki dydaktyczne, szczególnie te, którymi uczeń może własnoręcznie manipulować. Interioryzacja samodzielnego działania jest podstawą kształtowania się pojęć matematycznych w umyśle dziecka – nie wystarczy obserwacja podobnych czynności wykonywanych przez nauczyciela. Wiele materiałów dydaktycznych można wykonać we własnym zakresie. Oprócz znacznej ilości środków dydaktycznych będących do dyspozycji ucznia, istotną rolę w nauczaniu odgrywają środki graficzne tj. punkty, pętle, tabelki, drogi, drzewka, strzałki, oś liczbowa i wykres funkcji.
Wprowadzanie tego typu schematów ilustrujących pojęcia abstrakcyjne umożliwia nie tylko racjonalizację pracy umysłowej. W sytuacji, gdy język werbalny nie nadaje się do jasnego wyrażania matematycznych treści, schematy graficzne ułatwiają dziecku odczytanie tych treści, jak również wyrażania własnych myśli matematycznych.
Kolejną przyczyną niskiego poziomu umiejętności matematycznych to przedstawianie uczniom nie kończących się znaków, słów i reguł, bez rozbudzania wyobraźni. Na lekcjach matematyki uczniowie uczą się rozwiązywać zadania matematyczne a nie jest tłumaczona istota problemu matematyki. Sytuacja taka nie rozwija wyobraźni czy rozumowania ucznia, a może kształtować wadliwe wyobrażenie o samym przedmiocie.
Zadania matematyczne / ćwiczenia rachunkowe / muszą być bliskie dzieciom /szczególnie w klasach młodszych/, nawiązywać powinny do ich przeżyć, codziennych problemów czy obowiązków.
Decydującą rolę w procesie nauczania matematyki odgrywa nauczyciel. Od jego działalności zależy wyeliminowanie w procesie nauczania tych elementów, które budzą lęk i zniechęcenie do przedmiotu.
Dłużej trwające niepowodzenia pogłębiają lęk, który z biegiem czasu może utrwalić się w postawę lękową. Wzmożenie aktywności ucznia uzyskuje się wtedy, gdy będzie on mieć perspektywę osiągnięcia pozytywnej oceny i to często tej najwyższej.
W każdym przypadku, kiedy zostaną stwierdzone u ucznia trudności w matematyce, konieczne jest prowadzenie wnikliwej obserwacji dziecka, skierowanie go do poradni w celu przeprowadzenia badań psychologiczno – pedagogicznych i w razie potrzeby zastosowanie ćwiczeń korekcyjnych.
W pracy z dziećmi „ze specyficznymi trudnościami w matematyce” należy zwrócić szczególną uwagę na terapeutyczny aspekt ćwiczeń. Powinien on zawierać ćwiczenia obniżonych sprawności matematycznych.
W związku z tym w programie oddziaływań terapeutycznych /2/ uwzględnia się:
a/ Kształtowanie optymalnego poziomu motywacji ucznia do nauki – np. wprowadzanie ćwiczeń dostarczających uczniom satysfakcji i rozwijających zainteresowania.
b/ Organizowanie sytuacji zapewniających dziecku sukces.
Chodzi o stwarzanie takich sytuacji, w których uczeń mógłby doprowadzić własne działanie do pozytywnego zakończenia.
c/ Ogólna akceptacja ucznia.
Wzmożone operowanie pozytywnymi wzmocnieniami, a więc zachętą, pochwałą, które utrwalają te sposoby postępowania, jakie przyczyniły się do powodzenia dziecka.
d/ Kształtowanie realnej samooceny ucznia i samokontroli.
Materiał programowy musi być ułożony z odpowiednio zachowanym stopniowaniem trudności i podzielony na etapy, aby dziecko wiedziało, co ma już opanowane, a co jeszcze nie.
e/ W programie oddziaływań terapeutycznych mieści się cały system zabiegów wychowawczych zmierzających do kształtowania prawidłowego stosunku ucznia do rówieśników i do dorosłych.
Każda jednostka ćwiczeniowa oprócz działań terapeutycznych zawiera ćwiczenia z matematyki, które opracowuje się indywidualnie.
Opracowania powyższych zagadnień można znaleźć w pracach:
/1/ Ladislav Košč - „Psychologia i patopsychologia zdolności matematycznych” - oprac. w j. polskim COMPW-Z MOiW, Warszawa 1982;
/2/ M. Szurmiak - „Rozpoznawanie i reedukacja uczniów o częściowo zaburzonym rozwoju psychomotorycznym” WPWZ, Kraków 1982. s.76
E. Gruszczyk – Kolczyńska – „Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki”, Warszawa 1994
E. Gruszczyk – Kolczyńska, D. Kołodziej – „Praca korekcyjno – wyrównawcza z dziećmi w młodszym wieku szkolnym” , Katowice 1980
luty – 2003r.
kasiela2111