TWORZYWA SZTUCZNE.

A) Identyfikacja wstępna.

Celem ćwiczenia jest określenie przynależności tworzywa do danej grupy plastyczności.

Aby sprawdzić plastyczność tworzywa chwytamy mały kawałek próbki metalowymi szczypcami i ogrzewamy w ogniu palnika tak, aby próbka nie zapaliła się lub nie doszło do jej rozkładu. Po rozgrzaniu obserwujemy właściwości plastyczne próbki. Ćwiczenie to wykonujemy pod wyciągiem.

Badana próbka po ogrzaniu zaczęła się topić, zrobiła się miękka.

B) Badanie tworzywa za pomocą otwartego płomienia.

Celem ćwiczenia jest określenie palności próbki, barwy płomienia i sposobu palenia się próbki.

              Na metalowym druciku umieszczamy kawałek próbki i wprowadzamy do otwartego ognia i obserwujemy barwę i kolor płomienia. Następnie próbkę wyjmujemy z ognia i obserwujemy nadal w celu określenia palności.

              Badana próbka po wprowadzeniu do ognia i po wyjęciu  pali się. Próbka zaczęła się topić. Po wyjęciu z ognia próbka paliła się płomieniem - u góry jasnym, a u dołu niebieskim.

              C) Badanie produktów rozkładu tworzywa podczas wolnego ogrzewania w probówce.

Celem ćwiczenia jest zbadanie odczynu i zapachu produktów rozkładu powstających podczas ogrzewania tworzywa.

              Do małej probówki wkładamy kawałek tworzywa i trzymamy probówkę w metalowych szczypcach ogrzewając ostrożnie w płomieniu palnika gazowego do momentu kiedy u wylotu probówki ukaże się dym. Podczas ogrzewania obserwujemy zachowanie się tworzywa. Badamy odczyn dymów, zbliżając papierek uniwersalny zwilżony wodą destylowaną (zabarwienie papierka porównać ze skalą wzorcową). Następnie określamy zapach wydzielających się gazów.

              Odczyn dymów powstałych podczas spalania był obojętny. Zapach dymów zbliżony był do zapachu zgaszonej świecy.

D) Badanie rozpuszczalności tworzywa.

Celem ćwiczenia jest zbadanie odporności tworzywa na działanie rozpuszczalników organicznych.

              Na szkiełku zegarowym umieszczamy kawałek badanego tworzywa i zalewamy go rozpuszczalnikiem – acetonem i następnie CCl­4. Obserwujemy zachowanie próbki (rozpuszczalność zmiana stanu skupienia). Obserwacje przeprowadzamy przez około 20 minut.

              Badana próbka nie zmieniła swoich właściwości fizycznych pod wpływem rozpuszczalników.

Wniosek:

Badana przeze mnie tworzywo to POLIETYLEN.

Głównym składnikiem polietylenu jest etylen CH­2­=CH2.

Ogólnie przebieg polimeryzacji etylenu można przedstawić za pomocą

wzoru:

nCH2= CH2 ® [-CH2-CH2-]n