Julie Kenner Uwolnij Mnie.pdf

Plik jest zabezpieczony znakiem wodnym

===blhhU2RS

Redakcja stylistyczna Monika Kiersnowska

Korekt a

Halina Lisińska

Renata Kuk

Zdjęcie na okładce © Charles Humphries/iStockphoto

Tytuł oryginału

Release Me

and imprint of Random House Publishing Group, a division of Random House, Inc.

ISBN 978-83-241-4640-6

Warszawa 2013. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

tel. 620 40 13, 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Publikację elektroniczną przygotował:

===blhhU2RS

Rozdział 1

C hłodna oceaniczna bryza muska moje nagie ramiona. Drżę. Żałuję, że

nie poszłam za radą współlokatorki i nie zabrałam ze sobą szala. Minęły

dopiero cztery dni, odkąd przyjechałam do Los Angeles i nie przyzwyczaiłam

się jeszcze, że lato tutaj kończy się wraz z zachodem słońca. W Dallas

czerwiec jest upalny, lipiec jeszcze bardziej, a sierpień to piekło.

W Kalifornii sprawa wygląda inaczej — przynajmniej na wybrzeżu.

Pierwsza lekcja życia w Los Angeles: zawsze bierz ze sobą sweter, jeśli

jesteś poza domem po zmroku.

Oczywiście mogłabym zejść z balkonu i wrócić na przyjęcie. Wtopić się w

tłum milionerów. Zagadywać gwiazdy. Patrzeć posłusznie na obrazy. To w

końcu uroczysty wernisaż i mój szef zabrał mnie tu, żebym poznawała,

przedstawiała się, oczarowywała i rozmawiała. A nie rozkoszowała się

widokami.

Na moich oczach krwistoczerwone chmury pożerają pomarańczowe

niebo. Błękitnoszare fale lśnią skąpane w złocie.

Chwytam mocniej barierkę i pochylam się, przyciągana intensywnym,

nieosiągalnym pięknem zachodzącego słońca. Żałuję, że nie wzięłam ze sobą

mojego nikona — mam go od czasów liceum. Oczywiście i tak nie zmieściłby

się do mojej bajeranckiej torebeczki z koralików. Wielki aparat plus mała

czarna to modowa katastrofa.

Ale to mój pierwszy zachód słońca nad Pacyﬁkiem i zależy mi, żeby jakoś

utrwalić tę chwilę. Wyciągam iPhone, pstrykam zdjęcie i błyskawicznie

przesyłam je na Twittera. Teraz cały świat wie, że Nikki Fairchild lubi ładne

widoki.

— Przy tym obrazy są trochę zbędne, prawda? — Rozpoznaję gardłowy

kobiecy głos i odwracam się do Evelyn Dodge, dawnej aktorki, która została

agentką, a potem mecenasem sztuki. A dziś jest również moją gospodynią.

— Przepraszam. Wiem, że pewnie wyglądam jak podekscytowana

turystka, ale w Dallas nie mamy takich pięknych zachodów słońca.

— Nie przepraszaj — odpowiada. — Nieźle płacę za ten widok, co

miesiąc wypisując czek za kredyt hipoteczny. Mam nadzieję, że jest

naprawdę cholernie niesamowity.

Śmieję się i od razu czuję się lepiej.

— Chowasz się?

— Słucham?

— Jesteś nową asystentką Carla, prawda? — pyta. Carl to od trzech dni

mój szef.

— Nazywam się Nikki Fairchild.

— Już sobie przypominam. Nikki z Teksasu. — Mierzy mnie wzrokiem i

zastanawiam się, czy nie jest rozczarowana, że nie mam burzy włosów i

kowbojskich butów. — Kogo masz złowić?

— Złowić? — powtarzam, jak gdybym nie wiedziała, o co jej chodzi.

Unosi brwi.

— Skarbie, ten facet wolałby chodzić po rozżarzonych węglach, niż

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: