kochankowie małych chłopców - Mieczysław Kurnatowski.pdf - marcin39fidala

Jacek Truso

Kochankowie małych chłopców

Elbląg, 2014 r.

ISBN 83-908287-3-8

...poczułem silny ból podbrzusza i już wiedziałem co mnie

za chwilę czeka. To pożądanie małego chłopca. Zacząłem

się gorąco modlić: Boże, wielki Boże spraw, aby mnie to

paskudne pożądanie minęło. Wstałem z klęcznika, wybie-

głem na ulicę i zacząłem szybko iść w kierunku parku, za

miastem, gdzie palili papierosy w tajemnicy przed rodzicami

nastolatkowie. Zatrzymałem się przy kiosku i kupiłem trzy

paczki amerykańskich papierosów. Chciałem się zatrzymać,

ale coś pędziło mnie do przodu. Zaczęło kropić, ale to mnie

nie przeszkadzało. Całe szczęście, że nie jestem w sutan-

nie tylko po cywilnemu. Boże, widzisz co chcę zrobić i nie

grzmisz. Patrzyłem w niebo, ale ono odpowiedziało tylko, na

moje prośby, lekkim deszczem. Może dzieciaków nie będzie

w zaroślach skoro siąpi. Mimo woli szedłem coraz szybciej

aż zacząłem biec. Cały drżałem, ale nie zimna tylko ze stra-

chu co będzie jak będą obcy chłopcy i będę musiał kłamać,

że nie mogę się wysikać i trzeba mnie pomóc mnie onanizu-

jąc mnie. Może mnie stanie - pocieszałem się.

– Hej, szukasz nas ? - usłyszałem zza zarośli.

– Nie, nie znam was ?

– Ale my cię znamy. Masz szlugi ?

– Mam.

– Jak masz, to poczęstuj nas, pomożemy ci w załatwianiu

się.

– Sam sobie dam rady..A gdzie wasi koledzy ?

– Poszli po piwo. Dawaj szlugi. Dzięki. Jak tam, dobrze ci

stoi ?

– Tak sobie. Odwróćcie się, muszę się odpryskać.

– To pokaż jak to robisz..

Jeden z nich dotknął mnie w okolicy mojego rozporka.

Poczułem jak robi mi sie przyjemnie. Rozpiąłem zamek w

spodniach i wyjąłem penisa, ale sikać mi się nie chciało.

– Kto pierwszy zwali mu konia – odezwał się jeden z nich.

– Masz piętnaście lat ?

– Mam – Mój brat już ci tak robił, a jak tak zrobię ci to do-

stanę cała paczkę ?

– Dostaniesz. Zrób tylko trochę....

– Wiem, musisz się spuścić.

Poczułem wielką ulgę choć zrobiło mi się głupio, że moja

sperma wystrzeliła na ubranie nastolatka. Mógł gnój trzymać

prosto mojego kutasa.

Wracałem na plebanię jak na skrzydłach, szedłem lekkim

krokiem, jakbym pozbył się kilkunastu kilogramów ze swo-

jej dużej nadwagi. Najważniejsze jednak, że nie będzie mnie

już nic korciło przez dwa, trzy tygodnie żeby znowu ktoś

musiał zwalić mi konia. Nie będę się męczył w nocy. Pooglą-

dam swoje ulubione historyczne ilmy z kaset, posłucham

muzyki poważnej. Powrócę do swoich ulubionych wierszy,

na pewno napiszę jakiś nowy... Napiszę tez list do mamy.

Odetchnie też mój kotek Mruczek, na którego wrzeszczę

jak mnie pali w podbrzuszu. Oczywiście przez najbliższy

czas nie pojawię się w parku, którego nienawidzę. Zacznę

rozmyślać dlaczego to cholerne libido tak się mnie czepia,

skoro nie mam pociągu do kobiet. Usprawiedliwiam się sam

przed sobą na wszelkie możliwe sposoby z tego co zrobiłem

z chłopcami, na przykład, że oni też chcieli to zrobić co zro-

bili .Teraz spokojnie kładę się na tapczanie, wyciągam nogi

i podrzemię z godzinkę. Jak trzeba będzie iść do ołtarza to

mnie obudzi gospodyni. Och, jak dobrze mieć wszystko co

złe już za sobą, wtedy mogę nawet prosić Boga o ukaranie

mnie, oby już mnie nic nie kusiło do następnego razu. Na-

stawiam wieżę z moimi ulubionymi mazurkami Chopina i

powoli z nimi płynę myślami do przyjemnych wspomnień ze

spływu kajakowego Drwęcą i Wisłą z uroczego miasteczka

Chełmna do przepięknego Torunia. Gdy płynę kajakiem to

odczuwam wielką życiową energię, dlatego rozumiem na-

szego polskiego papieża i księdza Popiełuszkę, którzy też

uwielbiali turystykę kajakową.

Rzeka to jest cud natury, niezależnie czy szybko ciągnie

swym prądem czy powoli. Jak leniwie ciągnie wraz ze mną

mój kajak – też jest wspaniale.. Mokry zapach rzeki orzeż-

wia i ochładza wraz z delikatnym wiaterkiem, zachęca do

dalszej podróży. Wodne rośliny chcą wtopić się wraz ze mną

płynącym w jedną nieokreśloną całość. To takie przyjazne i

miłe.

– Panie proboszczu, panie...- nagle usłyszałem

– Co się stało ? Dlaczego Madzia tak krzyczy... i nie mówi

mi po imieniu...

– A bo, bo... przyszli chłopcy i mówią, że nie wszyscy dosta-

li nagrodę od księdza...

– Mój Boże, im nie wolno palić papierosów, Madzia daj im

ciasta...

– Dobrze..

– I niech przyjdą na rekolekcje.

Głos drży mnie, tracę nerwy. Co za natręctwo. Nie trzeba

było zadawać się z tymi nowymi gnojkami, tylko z tymi co

już znam, bo teraz starzy znajomi mają pretensje, że nie do-

stali szlugów. Już sam do siebie mówię i to grypserką. Nie-

dobrze ze mną. Trzeba będzie przenieść się do innej paraii,

bo tu może zrobić się gorąco. Szczeniaki mogą mnie tu wy-

kończyć. Albo muszę zacząć się leczyć...

kochankowie małych chłopców - Mieczysław Kurnatowski.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: