nie-udalo-sie.pdf

(466 KB) Pobierz
1431667369.001.png
Ta lektura , podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun-
ANTON CZECHOW
Nie udało się
ł. . .
Ilia Sergeicz Pepłow i jego żona Kleopatra Pietrowna stali pode drzwiami i chciwie pod-
słuchiwali. Za drzwiami w maleńkim saloniku odbywała się widocznie rozmowa miłosna
między ich córką Nacią, a nauczycielem szkoły powiatowej, Szczupkinem.
— Bierze! — szepnął Pepłow, drżąc z niecierpliwości i zacierając ręce. — Pamiętaj
więc, Pietrowno, jak tylko zaczną mówić o uczuciach, to natychmiast zdejmuj ze ściany
ikonę — i idziemy błogosławić. Błogosławieństwo ikoną jest święte i nienaruszalne… Nie
wykręci się już, chociażby do sądu podawał.
Za drzwiami zaś odbywała się następująca rozmowa:
— Niech pani da spokój z tym swoim charakterem — mówił Szczupkin, zapalając
zapałkę o kraciaste spodnie. — Wcale do pani listów nie pisałem!
— Masz tobie! Niby to ja nie znam pańskiego charakteru pisma — sepleniła panna
zmanierowanym, piskliwym głosem, co chwila spoglądając w lustro. — Od razu pozna-
łam. I jakiś pan dziwny! Nauczyciel kaligrafii — a pisze jak kura patykiem. Jakże pan
uczy pisać, kiedy pan sam nie umie.
— Hm… To nic nie znaczy. W kaligrafii — to główna rzecz nie pismo, jeno żeby
uczniowie nie zbytkowali. Jednego uderzy się linijką po głowie, innemu każe się klę-
czeć… Ale co tam pismo! Głupstwo! Niekrasow był literatem, a pisał — pożal się, Boże!
W zbiorze jego utworów pokazane jest jego pismo.
— Co innego Niekrasow, a co innego pan… (Westchnienie). Za literata z przyjem-
nością bym wyszła, Ten by mi ciągle wiersze pisał do albumu!
— Wiersze to i ja mogę pani napisać, jeżeli pani chce.
— A o czymże pan może pisać?
— O miłości… o uczuciu… Przeczyta pani i osłupieje. Łzy wystąpią! A jeżeli napiszę
pani poetyczne wiersze, to pozwoli pani ucałować sobie rączkę?
— Wielka rzecz… A niech pan całuje choćby zaraz!
Szczupkin podskoczył i wyłupiwszy oczy, przylgnął do pulchnej, pachnącej jajecznym
mydłem rączki.
— Zdejmuj ikonę! — porwał się gwałtownie Pepłow, pchnąwszy żonę łokciem w bok,
blednąc ze wzruszenia i zapinając marynarkę. — Idziemy! Prędzej!
I nie zwlekając ani sekundy, pchnął drzwi.
— Dzieci… — bełkotał, wznosząc ręce ku górze i mrugając załzawionymi oczyma. —
Bóg was pobłogosławi, dzieci moje… Żyjcie i rozmnażajcie się.
— I ja… błogosławię — powiedziała mamusia, płacząc ze szczęścia. — Bądźcie szczę-
śliwi, moi drodzy, O zabiera mi pan mój jedyny skarb — zwróciła się do Szczupkina. —
Kochaj moją córkę, opiekuj się nią!
Szczupkin rozdziawił usta ze zdumienia i strachu. Atak rodziców był tak niespodziany
i zuchwały, że nie mógł wymówić ani słowa.
…Złapałem się!… Oplątali mnie — pomyślał, zamierając z przerażenia, — Kaput,
bracie! Nie wykręcisz się…
I pokornie schylił głowę, jakby chciał powiedzieć.
— Bierzcie mnie, jestem ujarzmiony!
— Bło… błogosławię — ciągnął dalej papa i również zapłakał. — Nateczko, córko
moja… stań tu obok. Pietrowno, dawaj ikonę!
1431667369.002.png
Lecz nagle rodzic przestał płakać i twarz jego wykrzywiła się gniewem.
— Głąbie! — z wściekłością krzyknął na żonę. — Cielęca głowo! Czyż to jest ikona⁈…
— Ach, mój Boże!
Co się stało? Nauczyciel kaligrafii nieśmiało podniósł oczy i spostrzegł, że jest ura-
towany: mamusia w pośpiechu zdjęła ze ściany, zamiast ikony, portret pisarza Łażeczni-
kowa.
Stary Pepłow i jego połowica Kleopatra Pietrowna stali, zmieszani, z portretem w rę-
ku, nie wiedząc, co robić, co mówić…
Nauczyciel kaligrafii skorzystał z zamieszania i czmychnął.
Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że
możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi
materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały
Tekst opracowany na podstawie: Anton Czechow, Śmierć urzędnika, tłum. A. W., ”Bibljoteka Groszowa”,
Warszawa, 
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa
wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Katarzyna Banul.
Okładka na podstawie: Sistak@Flickr, CC BY-SA .
es oe eu
Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz
wolności korzystania z dóbr kultury.
Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy
je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.
a oes o
Przekaż % podatku na rozwój Wolnych Lektur: Fundacja Nowoczesna Polska, KRS .
Pomóż uwolnić konkretną książkę, wspierając zbiórkę na stronie wolnelektury.pl .
Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji .
  Nie udało się

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin