Kim byli święci.pdf

Niniejszy e-book pochodzi ze strony www.chomikuj.pl/e-Darmo

Licencja: Creative Commons BY-NC-SA 3.0 PL

Internet 2014-2015

Kim byli święci

Bardzo często wspomina się o świętych, czy to w kościele, czy w

życiu codziennym, modli do nich, czy za ich wstawiennictwem prosi

się Pana Boga o różne łaski, czasem nawet podaje się za przykład

któregoś z nich, aby pobudzić wiarę wiernych. Nie często jednak

zastanawiamy się nad istotą samej świętości. Nie uważamy święty-

ch za zwykłych ludzi. Bardziej kojarzą się nam z istotami podobny-

mi do aniołów, które przebywają w niebie i cieszą się bliskością

Pana Boga.

Kiedy zagłębimy się w temat z większą uwagą stwierdzimy ze

zdziwieniem, że każdy ze świętych był swego czasu zwykłym czło-

wiekiem, może czasami nieco trochę bardziej rozmodlonym od

innych, lub przeciwnie: był wielkim grzesznikiem, który opamiętał

się i diametralnie zmienił swoje życie. Pomiędzy świętymi, kanoni-

zowanymi przez Kościół, są bowiem zarówno królowie jak i żebra-

cy, przedstawiciele każdego zawodu, niewolnicy, pustelnicy, matki

rodzin, kalecy, żołnierze, każdej narodowości i pochodzenia. We

wczesnym chrześcijaństwie świętość przypisywana była na przy-

kład przez tradycję religijną, mianowicie, wszyscy męczennicy od

razu po śmierci byli uznawani za świętych. Z czasem wypracowano

szczegółowe normy dotyczące ogłoszenia danej osoby świętą. W

tej chwili oficjalne uznanie za świętego poprzedza skomplikowany

proces kanonizacyjny, który może rozpocząć się dopiero po beaty-

fikacji danej osoby, czyli po uznaniu go za błogosławionego.Kandy-

dat na świętego musi odznaczać się cnotami heroicznymi, a także

za jego przyczyną musiał się wydarzyć cud (czyli zjawisko o chara-

kterze nadprzyrodzonym) uznany przez Kościół. Do kanonizacji

wymaga się jednego cudu, który nastąpił po beatyfikacji.

Spróbujmy więc sprecyzować co to znaczy być świętym. Najkró-

cej można powiedzieć, że bycie świętym to upodobnić się we wszy-

stkim do Chrystusa: w myślach, uczuciach, słowach i czynach.

Pisze o tym chociażby święta Faustyna: " Ojciec Niebieski o tyle

dusze nasze uwielbi i uzna je, o ile będzie w nas widział

podobieństwo do Syna Swego". Najbardziej charakterystyczną

cechą świętości jest miłość do ludzi, a przede wszystkim do Boga,

która determinuje każdą myśl i każdy czyn człowieka. Świętej Marii

od Krzyża,której pewna dusza czyśćcowa na polecenie Pana Boga

pomagała w drodze do świętości powiedziała na przykład tak:

"Jezus chce, byś wszystko czyniła wyłącznie dla Niego i dla

Jego chwały, byś też uznała Go za powiernika we wszy-

stkich radościach i smutkach; żebyś nie robiła niczego,

choćby najmniejszej rzeczy, bez proszenia Go o radę i świa-

tło; żebyś chciała mieć tylko Jego, jako nagrodę za wszy-

stko co będziesz czyniła" , oraz " Miej tylko jedno pragnie-

nie: kochać dobrego Boga wciąż coraz bardziej, jednoczyć

się z Nim coraz pełniej. Oto twoje główne zadanie: stałe po-

głębianie życia wewnętrznego i coraz doskonalsze zjedno-

czenie z twoim Jezusem. Powinnaś żyć w głębi swej duszy,

zjednoczona z Jezusem przez cierpienia fizyczne i ducho-

we, a zwłaszcza przez miłość". Ten typ miłości odnajdujemy

u świętej Faustyny: " O Jezu mój, Tyś życiem życia mojego.

Ty wiesz dobrze, że nie pragnę niczego prócz chwały Imie-

nia Twego, i aby dusze poznały dobroć Twoją. Czemu stro-

nią dusze od Ciebie Jezu – nie rozumiem tego. O, gdybym

mogła serce moje posiekać na najdrobniejsze części i w

ten sposób ofiarować Ci Jezu, każdą cząstkę jakoby serce

całe, aby ci, choć w cząstce wynagrodzić za serca, które Cię

nie kochają. Kocham Cię Jezu każdą kroplą krwi mojej i

przelałabym chętnie za ciebie, aby Ci dać dowód szczerej

swej miłości. [...] Niczym jest wszystko w porównaniu z

Tobą. Cierpienia, przeciwności, upokorzenia, niepowodze-

nia, posądzania, jakie mnie spotykają, są drzazgami, które

rozpalają miłość moją ku Tobie Jezu". Czytając żywoty świę-

tych, można wnioskować, że są dwa typy świętych: tacy, co się

oddają kontemplacji i tacy, co życie poświęcają pracy czynnej.

W rzeczywistości wszyscy oni byli podobni do siebie. Życie

wszystkich było przepojone modlitwą. Modlitwa była ich główną

czynnością. Ich dobre uczynki były cenne dlatego, że wypływa-

ły z modlitwy, oraz z miłości.

Czy zatem każdy może zostać świętym? Oczywiście. Każdy

człowiek jest powołany do świętości i bez względu na to, że

może się wydawać, iż nasze życie do świętości się nie nadaje –

otrzymujemy łaskę dostateczną, jeśli z nią współdziałamy, aby

dojść do świętości. Potwierdza to święta Faustyna w swoim

"Dzienniczku duchowym": " Niech żadna dusza nie wątpi, cho-

ciażby była najnędzniejsza, póki żyje– każda może się stać

wielką świętą, bo wielka jest moc łaski Bożej. Od nas zależy

tylko nie stawiać oporu działaniu Bożemu". Nie jest to łatwe

zadanie, wręcz przeciwnie: -mówiąc żartem- jest piekielnie tru-

dne, ale dlatego też tylko nieliczni zostają uznanymi za świę-

tych. Z drugiej jednak strony w Piśmie świętym czytamy słowa

Boga: “Jarzmo moje jest słodkie, a ciężar lekki”. Mówi o tym

dusza czyśćcowa: " Nie ma świętości bez cierpienia! Gdy je-

dnak pozwolisz swobodnie działać w sobie łasce, gdy Jezus

posiądzie twą wolę, a ty pozwolisz Mu być nad sobą Panem

absolutnym– wówczas krzyże, choćby były ciężkie, nie będą

już ciążyły. Miłość wszystko pochłonie. Do tego czasu bę-

dziesz cierpiała, i to nawet niemało". Święta Terasa z Avilla

dodaje: " Pokój wewnętrzny jest tak głęboki, że słodycze czy

przykrości nie mają prawie żadnej siły, by go zamącić..." ,

oraz: "W niemałych utrapieniach, prześladowaniach i prze-

ciwieństwach, jakie miałam do zniesienia w ciągu tych mie-

sięcy Bóg mi dodawał wielkiej odwagi, tym większej, im

większa na mnie uderzała burza, tak iż zgoła mi się nie

przykrzyło cierpieć". Błogosławiona Aniela Salawa pisze wręcz

tak: "Gdybyście mogli ujrzeć ten ogrom przyszłej chwały

przyznany cierpieniom ludzkim na ziemi, wtedy prosiliby-

ście sami o więcej krzyży i cierpień".

To, co jest takie trudne w drodze do Boga to bezwarunkowa

miłość i pokora. Nasza zwierzęca natura ostro buntuje się kiedy

ma "nastawić drugi policzek", kiedy ma kochać swoich krzywdzi-

cieli. Nie zgadzamy się także na to, aby naszym jedynym celem

w życiu był Pan Bóg. Chcemy przecież dobrze się bawić, dobrze

zjeść, mamy tysiące niepotrzebnych zajęć i zainteresowań, tele-

wizję, komputer, internet... Nie chcemy z tego rezygnować. Tego

jednak świętość wymaga: całkowite ogołocenie się z tej ziem-

skiej natury. W końcu mamy być (i po śmierci będziemy) istotą

duchową. Jedyną więc wartość w oczach Boga mają wartości

duchowe: miłość, wiara, pokora, ufność Bogu. Dusza czyśćcowa

prowadząca św. Marię od Krzyża powiedziała, że w oczach Bo-

ga wartość mają tylko te uczynki, które były wykonane z miło-

ścią. Pozostałe są bez wartości.

Skoro święty ma upodobnić się do Jezusa, więc rozumie i

zgadza się, że największy hołd odda Jezusowi i Bogu wtedy,

kiedy będzie -tak, jak jego Mistrz- cierpiał w pokorze i w cicho-

ści. Musi to być jednak jego dobrowolna decyzja, ponieważ Pan

Bóg nie chce wpływać na naszą wolną wolę. Pisze o tym błogo-

sławiona Aniela Salawa: " Czuję, że Pan Bóg nie przymusza,

ale mile zaprasza i zachęca do przyjmowania dobrowolnych

cierpień, jakby dla ulżenia tego, co Sam cierpi, ale wolę zosta-

wia i czeka zezwolenia..." . Tutaj też leży cała tajemnica naszej

wiary.Sami od siebie niewiele jesteśmy w stanie zrobić, potrze-

bujemy pomocy i łaski bożej, ale to my musimy zrobić ten pier-

wszy krok. Kiedy otworzymy swoje serce na Boga i zgodzimy się

na Jego kierownictwo, wtedy obsypuje nas różnymi łaskami, nie

jednakowymi, tylko każdy otrzymuje zgodnie z bożą wolą i Jego

planem względem nas. Oczywiście znoszenie w cichości cier-

pień jest bardzo trudne do zaakceptowania, wręcz przerażające.

Nawet przyszli święci, czy błogosławieni czasem boją się tego

tak, jak na przykład wspomniana wyżej Aniela Salawa: " Tak

było powiedziane, że gdybym się zgodziła na to, to by dał Pan

Bóg tak wielkie cierpienie i zupełnie ukryte, i dla nikogo nie

zrozumiane, a dla mnie bardzo bolesne, dotkliwe i zupełnie

bez ograniczenia jak długo trwające. I nic zewnętrznego

tylko wewnątrz organizmu. I tak Pan Jezus przemawiał, że to

by było zupełnie za odpokutowanie, za czyściec. Ale tak to

odczułam, żem się bardzo przeraziła i na żadną stronę nie

nachyliła. Ale tak zostać nie może". Wspomina o tym także

św. Teresa z Avilla w swoich "Sprawozdaniach duchowych":

" Pewnego dnia Pan rzekł do mnie: Ciągle pragniesz cier-

pień, a z drugiej strony od nich się uchylasz. [...] Bądź męż-

ną, bo widzisz, że Ja cię wspieram". Rozumie jednak, że nie

ma innej drogi: "Na modlitwie i w każdym niemal, na jakie się

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: