12_Wyznaczenie moje.doc

(189 KB) Pobierz
POLITECHNIKA GDAŃSKA

POLITECHNIKA GDAŃSKA

Katedra Mechaniki Budowli

             

 

 

Sprawozdanie - Ćwiczenie nr 12.

Wyznaczanie reakcji podporowej belki ciągłej.

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WYKONALI:                                                                        PROWADZĄCY:    

Artur Lipkowski                                                                                         dr inż. Piotr Iwicki

Zbigniew Lipnicki             

              Tomasz Lewandowski

 

 

 

 

 

 

 

                                                       

 

 

              Doświadczenie 1. Wyznaczenie reakcji podporowej belki ciągłej.

 

Do doświadczenia przyjmujemy pierwszy model belki, obciążamy ją siłą skupioną            P=1kG=9.8N w punkcie F i dokonaliśmy odczytu początkowego (OP) w punkcie C. Nastepnie zdejeliśmy obciążenie z beliki i przyjęliśmy drugi schemat belki z podpora w punkcie C. Ponownie obciążamy belkę siłą 1kg w punkcie F i odczytujemy z zegara pomiarowego (OK).

Następnie w miejscu podpory C umieszczamy szalkę do której dosypujemy ołowiane kulki do momentu uzyskania na zegarze pomiarowym odczytu jak na początku. Masa szalki ze śrutem stanowi reakcję podporową Rc.

              Otrzymane wyniki:

Waga szalki ze śrutem 860 g. Rc= 9,81*0,860= 8,44 N

 

Obliczenia teoretyczne:

 

 

 

E=70 GPa=7000kN/cm2

 

P=1*9,81=9,81N

 

 

 

 

 

 

 

                           

 

                                          -0,018333P+0,07333(-x2/2)+0,29333x2=0

              ;  

 

 

             

 

       

 

Rc=0,79+7,16=7,95 N

 

 

Doświadczenie 2.Wyznaczenie przemieszczeń punktów B i D belki ciągłej.

 

Na nieobciążonej belce odczytaliśmy wskazania czujników w punktach B i D (odczyty początkowe). Następnie obciążyliśmy belkę siłą P=9.8 N w odległości 0.23m na prawo od podpory E  i ponownie  odczytaliśmy wskazania  czujników w punktach B i D (odczyt końcowy).

 

Punkt

B

D

Odczyt początkowy

0,0047

0,0058

Odczyt końcowy

0,0045

0,0071

δ[m]

0,0002

-0,0013

 

4.2 Obliczenie przemieszczeń punktów B, D.

 

X=0,23m

 

d11 = 1/EJ (0.5*0.88*0.88*2/3*0.88) = 0.227 / EJ

d10 = 1/EJ (-0.5*0.88*0.88 ( 1/3*2.26 + 2/3*10.89)) = -3.10 / EJ

 

x1 = 13.656 N

 

EJ = 70 E9 * 2.2022 E-10 = 15.415 Nm4

 

dB = 1/EJ [0.5*0.29*0.29 (2/3*0.28 - 1/3*0.27)]= 0.00026 m

dD = 1/EJ [-0.5*0.655*0.44 (-2/3*0.28 + 1/3*0.56) - 0.5*0.215*0.44 (2/3*0.56 - 1/3*0.28) - 0.5*0.215*0.215 (2/3*0.56 - 1/3*0.816)] = -0.001 m.

 

Wnioski

 

Wyniki pomiarów doświadczalnych i obliczeń teoretycznych różnią się. Błąd ten można uznać za dopuszczalny, jeśli przyjąć, że operujemy małymi wartościami których pomiar wymaga dużej precyzji i zachowania szczególnej ostrożności przy wykonywaniu pomiarów. Częściowy wpływ na otrzymane wyniki ma także dokładność przyrządów pomiarowych co ma szczególne znaczenie przy pomiarze małych wielkości. Również obliczenia teoretyczne oparte są na wzorach uproszczonych, a otrzymane wyniki charakteryzują się pewną tolerancją dokładności.

4

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin