tekst.doc

Slajd 2 

Spośród 45 gatunków traw powszechnie występujących na łąkach i pastwiskach tylko 15 gatunków traw pastewnych ma znaczenie w rolnictwie.

Trawy te mogą być uprawiane w siewie czystym  lub w mieszankach , odznaczają się stosunkową dużą masą otrzymywaną z jednostki powierzchni oraz zawierają dużo składników odżywczych.

W runi łąkowej obok traw głównym komponentem są rośliny motylkowate, które zdecydowanie podwyższają wartość pokarmową paszy,  poprawiają jej strawność, wartość energetyczną i białkową .

Slajd 3

Klasyfikacja Filipka uwzględnia również przydatność gatunków traw do użytkowania kośnego, pastwiskowego i mieszanego (tab. 4). Każdy z gatunków traw ma jednak inne cechy biologiczne, wymagania siedliskowe czy możliwości wykorzystania jako paszy. 

Slajd 4

Gospodarowanie na łąkach czy pastwiskach ma na celu dostarczenie zwierzętom gospodarskim wartościowej i zdrowej paszy. Pasza powinna pokryć potrzeby zwierząt  które wynikają z ich cech gatunkowych, rasowych, wieku a także poziomu wydajności. Dąży się do optymalnego pokrycia potrzeb żywieniowych zwierząt.

Slajd 5

Pomimo iż ten kencja łąk i pastwisk w Polsce się obniża  to  wciąż jest niezbędna jest zielonka pozyskiwana na cele paszowe.

Slajd 6

Obecnie zielonki wykorzystywane są najczęściej w postaci siana, kiszonki i sianokiszonki, w mniejszym zakresie (4-8%) jako pasza do bezpośredniego skarmiania zwierząt lub do produkcji suszu. Bez względu jednak na sposób wykorzystania zielonki niezmiernie ważne jest uzyskanie dobrego plonu, a tym samym dobrej jakościowo paszy.

Slajd 14

Wartość paszy zależy również od częstości koszenia tj.: ilości pokosów w ciągu okresu wegetacji. Liczna pokosów jest różna – z reguły waha się od 2 do 4 w ciągu sezonu wegetacyjnego, najczęściej są to 3 pokosy. Pasza pochodząca z łąk trzykośnych jest zawsze wartościowsza. Struktura plonu w przeciętnych warunkach kształtuje się następująco: 
•    łąki dwukośne – I pokos 60%, II pokos 40%; 
•    łąki trzykośne – I pokos 40-50%, II pokos 30-40%, III pokos 20% 
    W kolejnych pokosach zwiększa się ilość białka ogólnego oraz składników mineralnych, obniża się zawartość włókna surowego i cukrów. W praktyce rolniczej przyjmuje się I pokos z przeznaczeniem na siano, kolejne na kiszonkę - jednak ruń łąkowa z pierwszego pokosu ma najlepsze parametry surowca do kiszenia.  
    Nie wszystkie trawy są równocenne i mają jednakowe zastosowanie. Tylko z łąk, na których rosną wartościowe gatunki traw, motylkowych i ziół można pozyskać dobrej jakości paszę.  

Slajd 15

W dawce 20 t/ ha obornika na łąkę wnosimy średnio ok. 100 kg azotu , 60 kg fosforu , 140 kg potasu. Uzupełnianie azotu nie powinno stanowić problemu pod warunkiem że w runi znajduje się sporo roślin motylkowatych.

Obornik najlepiej jest stosować w formie kompostu. Można go produkować na płytach gnojowych lub w specjalnie przygotowanym miejscu , na którym nie wystąpią przesiąki do gleby i do wód .

Gnojowicę  można stosować . zaleca się ostrożność w stosowaniu gnojowicy wynikająca z dużej zawartości w niej wody w szczególnie w okresie letnim gdy zgodnie z zaleceniami stosuje się jej rozcieńczanie zmniejszające straty azotu oraz eliminujące ryzyko poparzenia roślin.

Gnojówka dobrze przechowywana o zawartości 3% Sm zawiera ponad dwukrotnie więcej potasu i śladowe ilości fosforu. Trzeba w tym  celu dodatkowo uzupełniać fosforem w ilości 40-60 kg/ ha

Slajd 16

koszenie należy wykonac  na wysokosci 5 cm. Niskie koszenie poniżej 5 cm pozbawia trawy większości dolnych lisci i lodyg które zawieraja substancje zapasowe . jednoczesnie wtedy gleba zostaje odslonieta co zwieksza parowanie i naraza roślinność na wyschniecie . zbyt niskie koszenie to również zabrudzenie zielonki gleba i skazenie jej bakteriami co może zle wpływać na proces kiszenia . koszenie powyżej 5-6 cm powoduje straty zielonej masy .

slajd 17

Kosi się zazwyczaj kosiarka rotacyjna  ze spulchniaczem lub zgniataczem pokosów  wyposażonych w deflektor ( układ blach kierujących ) co przyspiesza suszenie zielonki .w przypadku braku zielonka powinna być rozrzucona jeszcze w dniu koszenia . w ciagu nastepnych dni w zależności od temperatury i wilgotności powietrza suszona mase należy kilkakrotnie przetrząsać np. przetrzasaczo-zgrabiarka beznapedowa lub przetrząsaczem karuzelowym . kazde przetrząsanie to strata 1-2 % suchej masy

Slajd 18

Najbardziej rozpowszechnione i  najprostsze jest suszenie siana metoda tradycyjna czyli na powierzchni laki . przy dobrej pogodzie proces ten trwa tydzień  a czasem i krócej a przy zlej może się przedłużyć do kilku tygodni zbioru siana z pola należy wykonac w momencie osiągnięcia przez nia 15-20 % wilgotności . suche siano zbiera się przycepami samozbierajacymi lub prasami zbierający mi

Suszyc można również na róznych rusztowaniach . naklada się na rusztowanie w stanie lekkiego przewiędnięcia około  50 % wilgotno ci która uzyskuje  do 4 dni po skoszeniu .