CZĘŚĆ I
Rozdział I
DIAGNOZA
– rozpoznawanie jednostkowych stanów rzeczy i tendencji
– podstawa postępowania lekarza / terapeuty
– zbieranie danych i podanie sądu
– stawianie diagnozy jest czynnością złożoną (na podstawie zewnętrznych objawów wnioskujemy o
stanie wewnętrznym)
– diagnoza opiera się na dwóch filarach: doświadczeniu i rozumowaniu
– diagnoza to zbieranie danych w odpowiedni sposób i interpretacja ich, ocena
– postawienie hipotezy dającej podstawę do zmiany stanów rzeczy
ETAPY DIAGNOZY
– OPIS: zestawienia danych empirycznych
– OCENA – ocena, porównanie stanów, wyrażenie aprobaty bądź dezaprobaty
– KONKLUZJA – stwierdzenie potrzeby podjęcia postępowania całościowego lub jej brak
– TŁUMACZENIE – wyjaśnienie genetyczne, przyczyna stanu
– POSTULOWANIE – zobrazowanie stanów, które mają być realizowane, usunięte
– STAWIANIE HIPOTEZ – twierdzeń dotyczących związku między projektem a czynnikiem
przyczynowym
DIAGNOZA ROZWINIĘTA
– wyjaśnia szereg problemów dotyczących stanów rzeczy
1. DIAGNOZA IDENTYFIKACYJNA
- identyfikuje badany stan przez przyporządkowanie go do gatunku
- określa dany stan, problem
2. DIAGNOZA GENETYCZNA
- wyjaśnia obszar uwarunkowań badanego stanu rzeczy
- ustala czynniki przyczynowe i mechanizmy rozwoju
3. DIAGNOZA ZNACZENIA
- określa rolę badanego zjawiska dla kompleksu zjawisk
4. DIAGNOZA FAZY
- wskazuje etap rozwoju stanu rzeczy podlegającego rozpoznaniu
5. DIAGNOZA PROGNOSTYCZNA
- przewidywanie tego, jak badane zjawisko może lub powinno się rozwinąć
DIAGNOZA W PEDAGOGICE
– Mary Richmond (użycie terminu „diagnoza społeczna”)
– Janusz Korczak, pedagogika wzorem medycyny ma działać wobec rzeczywistości, wobec
problemów wychowawczych, trudności, nie ma objawów bez znaczenia;
pedagog rozumny, ambitny, wiedza o dziecku
– Helena Radlińska badanie środowiska społecznego, diagnoza środowiskowa, pomoc jednostce i rodzinie; rola diagnozy genetycznej (przyczyny zjawisk)
– Aleksander Kamiński, rozpoznanie w najbliższym otoczeniu (rodzina, szkoła, miejsce pracy,
sąsiedztwo), ważne są normy, wzorce, modele
– diagnoza postrzegana jako podstawa działalności praktycznej
– warunek racjonalnego oddziaływania
– zastosowanie w działalności wychowawczej, korekcyjno – wyrównawczej, terapeutycznej,
profilaktycznej, resocjalizacyjnej
– diagnoza jest MIĘDZY zauważeniem niewłaściwego zachowania a oddziaływaniem
wychowawczym
SEKWENCJA
1. Zaobserwowanie niewłaściwego zachowania
2. Diagnoza jako opis stanu, jego źródeł i znaczenia
3. Decyzja o postępowaniu naprawczym czy korygującym
4. Prowadzenie działań
– praktyczny wymiar diagnozy wskazał Wincenty Okoń ; opis zjawisk, wyjaśnienie, przewidywanie
– diagnoza ustala przyczyny i skutki, później proponuje rozwiązania
PODSTAWOWE ZASADY DIAGNOZY PSYCHOPEDAGOGICZNEJ
CECHY DIAGNOZY DECYZYJNEJ
1. DĄŻENIE DO REALIZOWANIA...
kacha1982