dokumentowanie-pracy-z-dzieckiem-z-spe-w-przedszkolu.original.pdf

(387 KB) Pobierz
Dokumentowanie
pracy z dzieckiem
ze specjalnymi potrzebami
edukacyjnymi w przedszkolu
Dr Josef Raabe
Spółka Wydawnicza Sp. z o.o.
ul. Młynarska 8/12
01-194 Warszawa
tel. (22) 244 84 00
fax (22) 244 84 10
e-mail: raabe@raabe.com.pl
NIP: 526-13-49-514
REGON: 011864960
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie
XII Wydział Gospodarczy KRS
KRS 0000118704
Wysokość kapitału zakładowego: 50.000 zł
© Copyright by Dr Josef Raabe Spółka Wydawnicza Sp. z o.o., Warszawa 2011
Wszelkie prawa zastrzeżone
Redaktor prowadząca
Kierownik projektu
Koordynator projektu
Redakcja i korekta
Projekt okładki
Druk
Katarzyna Leśniewska, Elżbieta Czerwińska-Klemke
Izabela Malec
Anna Tomczak
Anna Tomczak, Joanna Jaworska-Pietura
Marzena Rosochacz
Paper&Tinta
ISBN 978-83-7696-497-3
Dokumentowanie pracy z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w przedszkolu
Spis treści
Spis treści
1. Zamiast wstępu… czyli o tym, jak widzieć dziecko zza sterty papierów
2.
........
5
7
7
9
Wzory dokumentów – propozycja MEN
..............................................................
Karta Indywidualnych Potrzeb Ucznia
................................................................
Plan Działań Wspierających
................................................................................
3. Zespół Aspergera
(IPET – propozycja)
4.
................................................................. 10
Dziecko ryzyka dysleksji
(KIPU, PDW – propozycja)
.......................................... 22
....................... 42
5. Dziecko zaniedbane środowiskowo
(KIPU, PDW – propozycja)
6. Cukrzyca
(KIPU, PDW – propozycja)
................................................................... 54
3
Dokumentowanie pracy z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w przedszkolu
Nasi Autorzy
Nasi Autorzy
Eleonora Grądzka
Nauczyciel terapeuta, Przedszkole nr 44 w Warszawie.
Sabina Müller
Pedagog, logopeda. Magister pedagogiki w zakresie pedagogiki opiekuńczo-wychowaw-
czej, ukończyła również studia podyplomowe logopedia i glottodydaktyka z terapią
pedagogiczną oraz kurs kwalifikacyjny z organizacji i zarządzania oświatą. Pracowała na
różnych poziomach edukacyjnych: w szkole podstawowej jako wychowawca w świet-
licy, pedagog w świetlicy terapeutycznej, pedagog szkolny, jako logopeda w przedszkolu,
a także wykładowca uczelni wyższej (prowadzenie wykładów, ćwiczeń, warsztatów
psychologicznych). Od 2007 r. pełni funkcję dyrektora Poradni Psychologiczno-Pedago-
gicznej w Piekarach Śląskich.
Dorota Mielcarek
Psycholog, autorka i realizatorka wielu programów profilaktycznych i terapeutycznych,
redaktor i współautorka książki „Mini-max o dysleksji, czyli minimum tego, co na ten
temat powinni wiedzieć rodzice i nauczyciele ucznia dyslektycznego, by maksymalnie
mu pomóc” (Seventh Sea 2006). Od ponad 20 lat z sukcesami realizuje autorskie warsz-
taty dla dyslektyków, ich rodziców, nauczycieli. Propagatorka systemowego rozwiązy-
wania problemów dzieci ze specyficznymi problemami w uczeniu się, w tym rozpozna-
wania ryzyka dysleksji na wczesnych etapach edukacji. Realizuje programy dla uczniów
„Jak się uczyć, żeby się nauczyć?”, zajmuje się terapią systemową rodzin. Założycielka
i wieloletni dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 20 w Warszawie. Obec-
nie doradca metodyczny w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w Warszaw-
skim Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń.
Wiesława Szustkiewicz
Terapeuta pedagogiczny, oligofrenopedagog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej
nr 20 w Warszawie, współautorka przewodnika „Mini-max o dysleksji”, współtwórca
programu „Szkoła dla młodzieży dyslektycznej”.
4
Dokumentowanie pracy z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w przedszkolu
Wstęp
1. Zamiast wstępu…
czyli o tym, jak widzieć dziecko zza sterty papierów
Oddajemy w Państwa ręce drugi numer publikacji, której celem jest rejestrowanie za-
chowań dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – przez pryzmat obowiązującej
w przedszkolach dokumentacji. Z naszego punktu widzenia ważna jest taka właśnie
perspektywa: z dzieckiem postawionym w centrum uwagi i z dokumentacją, postrze-
ganą jako pomocne narzędzie, umożliwiające zbieranie istotnych informacji o nim sa-
mym i czynionych przez nie postępach.
Pracując z dyrektorami i nauczycielami, wiele razy słyszałam opinię, że nowy spo-
sób dokumentowania pracy z dzieckiem jest wymogiem wyłącznie biurokratycznym,
w związku z czym w ogóle nie jest potrzebny. Przedszkola i tak od dawna realizują to,
co zostało zapisane w nowych rozporządzeniach. Zapewne jest w tym sporo racji… ale
czy to faktycznie cała prawda o rzeczywistości?
No cóż, zróbmy mały test… Przypomnij sobie, proszę, Drogi Czytelniku, wszystkie
dzieci, które w ubiegłym roku miałeś pod swoją opieką. Zrób listę imion na kartce (naj-
lepiej w jednej kolumnie). Cofnij się pamięcią do października tamtego roku. A teraz
zapisz obok imion – po jednej, konkretnej zmianie (postęp lub regres), którą zaobserwo-
wałeś od października do listopada tamtego roku w zachowaniu każdego z tych dzieci.
Pamiętaj, aby zapis był konkretny, np.
Zosia, która na początku roku nie kontaktowała
się z żadnym dzieckiem, nawiązała pierwszy raz kontakt z Marysią – podjęły wspólną
zabawę w poszukiwanie kolorowych, jesiennych liści.
Zapisana informacja nie powinna
mieć charakteru ogólnego, czyli np. takiego:
poprawiły się relacje Zosi z rówieśnikami.
Na koniec zapisz po jednym czynniku, który miał istotny wpływ na zmianę, którą opi-
sałeś wcześniej. Trudne? Prawdopodobnie tak.
I właśnie dlatego, że nasza pamięć jest
zawodna, potrzebne jest dokumentowanie tego, co dotyczy wsparcia udzielanego
dziecku.
Prawodawca zobligował przedszkola do sprawdzania skuteczności pomocy psycholo-
giczno-pedagogicznej po zakończeniu udzielania określonej formy pomocy psycho-
logiczno-pedagogicznej oraz po zakończeniu udzielania pomocy w danych roku szkol nym.
Dookreślił ponadto, że
w przypadku uczniów objętych pomocą psychologiczno-pedago-
giczną w roku szkolnym 2010/2011, zespoły wykonają zadania, o których mowa w 20
ust. 1, po dokonaniu oceny efektywności tej pomocy.
Zespoły zatem mają planować
działania na kolejny rok, w oparciu o ewaluację działań wcześniejszych.
Jeśli weź-
miemy ten fakt pod uwagę, to w sposób oczywisty konieczne staje się monitorowania
pracy w ciągu roku, by na bazie cząstkowych obserwacji móc dokonać rzetelnej oceny
efektywności. Monitorowanie to nic innego jak proces stałego, systematycznego zbie-
rania danych dotyczących dziecka; danych podlegających analizie w celu określenia
jego postępów. Na podstawie tych danych możliwe jest podejmowanie świadomych
decyzji odnośnie do dalszej edukacji i wsparcia dla danego dziecka. Mówiąc inaczej,
kiedy nauczyciele w przedszkolu prowadzą stałą obserwację pedagogiczną (a zgodnie
z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 roku w spra-
wie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego
w poszczególnych typach szkół są do tego zobligowani) oznacza to, że w sposób świa-
domy, planowy i celowy rejestrują zachowania dziecka i towarzyszące im zdarzenia.
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin