Powitanie Pani Jesieni
CELE OGÓLNE:
v doskonalenie umiejętności łączenia ruchu z muzyką
CELE OPERACYJNE:
v doskonalenie zwinności ciała,
v inspirowanie do twórczej inwencji ruchowej przy pomocy gazet czy kolorowych chustek
v wyrabianie śmiałości i wiary we własne siły i możliwości
v wzbudzenie w dziecku poczucia sukcesu
v integrowanie grupy
FORMY PRACY:
· indywidualna
· w małej grupie
· w dużej grupie
METODY :
· metody aktywizujące: metody integracyjne, twórczego rozwiązywania problemów, elementy metody grania ról, wizualizacji, relaksacji, elementy metoda ruchu rozwijającego, terapii i wspomagania rozwoju Weroniki Sherborne, elementy metody gimnastyki twórczej Labana,
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. „Powitanie Pani Jesieni” :
· „Echo”- Jesień wita się z dziećmi, wyjaśnia, że krążyła niedaleko przedszkola i postanowiła odwiedzić przedszkolaki by się z nimi pobawić przy muzyce, ale że miała bardzo dużo spraw do załatwienia zamieniła mnie w swoją jesienną wróżkę i poleciła pobawić się wesoło przy muzyce z grupą Ufoludków. Rozpoczyna zabawę od piosenki „Zum”; zadaniem dzieci jest przeobrażenie się w echo i powtórzenie melodii i słów.
· „Iskierka przyjaźni”- gość, który przybył do grupy Ufoludków wita się z dziećmi za pomocą magicznego uścisku i wypowiada słowa „Puszczam iskierkę w krąg- niech wróci do moich rąk”.
· „Taniec części ciała”- siad skrzyżny w parach naprzeciw siebie. W rytm muzyki jedna osoba przedstawia taniec różnych części ciała, np. taniec rąk, nóg, głowy, ramion, a druga powtarza go. Propozycje podają partnerzy na przemian.
2. „Ekspresyjny taniec z chustką”
· „Taniec liści na wietrze” – Pani Jesień czaruje swoją magiczną różdżką i przeobraża dzieci w kolorowe jesienne listki, które tańczą na wietrze do muzyki.
· „Naśladuj listek” – dziecko, które jest gotowe by stać się liścianym dyrygentem wchodzi do koła i pokazuje dowolny, wymyślony przez siebie ruch, który pozostałe dzieci starają się naśladować.
· „Jesienna rzeźba”- Jesienna Wróżka czaruje swoją magiczną różdżką obdarowując dzieci kropelkami deszczu. Dziecko, na które spadnie kropelka deszczu staje z chustką w wymyślonej przez siebie pozycji – staje się jesienną rzeźbą. Pozostałe dzieci dołączają by stworzyć jesienną rzeźbę grupy Ufoludków. Zostaje ona uwieczniona na zdjęciu.
· „Jesienny obrazek”- idziemy w kole poruszając się zgodnie z tempem muzyki (szybko, umiarkowanie, wolno). Osoba, której dotknie swoją różdżką Pani Jesień rzuca chustkę do środka koła. Puszczamy wodze wyobraźni i staramy się nazwać powstały obrazek. Każdy pomysł dziecka zostaje zaakceptowany nawet jeśli nie dotyczy jesieni, gdyż naszym celem jest wzbudzenie w dziecku poczucia sukcesu.
3. „Muzykalne gazety”
· „Jesienna pogoda” – każde dziecko otrzymuje nowy instrument – kartkę gazety. Jesień za pomocą kolorowych znaczków dzieli dzieci na 4 grupy: wiatr, liście, deszczyk i kałuże oraz wskazuje miejsca na których mają usiąść. Dzieci słuchają opowiadania: „Pewnego dnia do Krainy Ufoludków, w której panował Książe Lato przyleciała tajemnicza postać. Była ona niesamowicie radosna i kolorowa. Ta tajemnicza Pani nazywała się Jesienią. Była ona niesłychanie miła i wesoła a co za tym idzie lubiła robić dzieciom psikusy. Zaprzyjaźniła się z wietrzykiem – (tutaj Jesień wskazuje na pierwszą grupę dzieci, które zamykają oczy i słuchają muzyki oraz zastanawiają się jakim gestem pokazać wiatr przy użyciu gazety. Ustalają wspólny gest.)
Wietrzyk postanowił zwiedzić Krainę Ufoludków. Latał nad łąkami i polami. Nagle ujrzał przed sobą dziwnie kolorowe drzewo. Gdy się do niego zbliżył zaczęło ono wydawać z siebie dziwne dźwięki. Dzieci, które zamieszkiwały tą Słoneczną Krainę wiedziały, że dźwięk ten to nic innego jak szelest liści na wietrze. W tym miejscu Jesień podchodzi do liści, które starają się stworzyć dźwięk tańczących liści na drzewie.
Wietrzyk wzbił się bardzo wysoko i poruszył chmurki, z których ni stąd ni zowąd zaczął padać deszczyk. Na początku bardzo delikatnie, potem coraz mocniej i mocniej. W tym miejscu kolejna grupa stara się „zagrać deszczyk”. Gdy deszczyk przestał padać mieszkańcy Słonecznej Krainy Ufoludków wybiegli ze swoich domów ciesząc się z kałuż, których nigdy wcześniej nie widzieli na oczy. Tak bardzo się cieszyli z przybycia Pani Jesieni, że z tej radości skakali po kałużach.(ostatnia grupa naśladuje skoki na gazecie). Jesień zaprosiła wszystkich do wspólnego muzykowania. Po opowiadaniu dzieci zamykają oczy i słuchają muzyki, na znak magicznej pałeczki kolejno pokazują całą historię przybycia Jesieni do Krainy Ufoludków bez użycia słów
· „Wiewiórka i żołędzie” – tworzenie kasztanków (kulek) z gazet i celowanie nimi do kosza
4. „ Zabawy z batutą”
· „Marsz kasztanowych żołnierzyków”- dzieci otrzymują niespodziankę od Pani Jesieni – papierowe batuty. Maszerują w kole z batutą wykonując odpowiednie ruchy do muzyki. Sposób manipulowania przedmiotem jest dowolny i zależy od inwencji twórczej dzieci.
· „Malowanie muzyki”- siad skrzyżny w kole, słuchanie muzyki z zamkniętymi oczyma, malowanie „pędzlem” obrazków jesiennych do muzyki.
5. Pożegnalne ukłony:
· Marsz w kole przy akompaniamencie muzyki. Nauczyciel mówi: Małe szare myszki wyszły na spacerek, chodziły sobie leciutko na paluszkach po polu od czasu do czasu podskakując sobie do słoneczka. Bardzo cieszył się, że słoneczko je ogrzewa swoimi promyczkami. Patrzyły sobie w niebo aż ich oczom ukazały się stada ptaków odlatujących na zimę do ciepłych krajów. Na niebie widać było czarno-białe bociany, które rozpościerały swoje skrzydła szeroko, szeroko. Za nimi leciały małe jaskółeczki, których skrzydełka były o wiele, wiele mniejsze, ale za to bardzo zwinne. Myszki szły sobie dalej po mięciutkim polu na paluszkach, aż dotarły do lasu, w którym zobaczyły ogromnego niedźwiedzia. Szedł on powoli w kierunku swojej jaskini. Jego kroki były bardzo powolne i ciężkie. Niedźwiedź ten tak twardo stąpał po Ziemi, że myszki miały wrażenie, że jest trzęsienie Ziemi i czym prędzej pobiegły do swoich norek kłaniając się wszystkim napotkanym gościom. Nauczyciel rzuca w stronę myszek kropelki deszczu. Dzieci zbierają je i tworzą jesienną kompozycję w czterech grupach.
Inne publikacje autora: Agnieszka Matysiak
LAKI.LUKE