BIBLIA ORAZ ZAWARTE W NIEJ METAFORY POETYCKIE - BIBLIA A NAUKA.pdf

(5195 KB) Pobierz
BIBLIA ORAZ ZAWARTE W NIEJ METAFORY POETYCKIE - BIBLIA A NAUKA
Czy poniższy naukowy opis, który obrazuje cykl obiegu wody w przyrodzie, można pogodzić z
wiarą, że Biblia kiedykolwiek nauczała iż atmosfera, to w rzeczywistości metalowe / wypolerowane
sklepienie, które wisi przyczepione do czegokolwiek nad nim, a pod nim wiszą przyczepione do
niego gwiazdy? Że posiada ono w sobie okna, przez które leci deszcz na ziemię? Czy raczej należy
słowa o sklepieniu i filarach traktować, jako metafory poetyckie?
Biblia przedstawiła opis cyklu hydrologicznego już setki lat przed Chrystusem
"Wszystkie rzeki płyną ku morzu, a jednak morze nie wzbiera; w dalszym ciągu płyną rzeki do
miejsca, do którego zdążają."
(KOHELETA 1:7, Biblia Warszawska)
"On wyciąga kropelki z morza i te rozlewają się w oparach deszczu, którym ociekają chmury i
który spada na mnóstwo ludzi."
(HIOBA 36:27-28, Biblia Warszawska)
Czy rozsądny człowiek na podstawie słów poniżej zacytowanego Psalmu wywnioskuje, że
starożytni pisarze Biblii wierzyli w to, że rzeki mają dłonie i w nie mogą w nie klaskać, czy w to, że
góry mogły radośnie krzyczeć? Czy może mamy tutaj do czynienia z metaforą poetycką /
personifikacją?;
Psalm 100:8
„ Niech rzeki klaszczą w dłonie; niech wszystkie góry wespół radośnie wołają”
1, 2 i 3 Niebo
Hebrajskie słowo szamájim, tłumaczone na „niebo” lub „niebiosa”, nawiązuje przede wszystkim do
czegoś wysokiego lub wzniosłego
(Ps 103:11; Prz 25:3; Iz 55:9).
W Języku hebrajskim nie
występowały osobne słowa na określanie atmosfery, przestrzeni kosmicznej, lub innego wymiaru, w
którym mieszka Bóg/ Stwórca, które potocznie określa się „niebem”. Na określenie atmosfery
starożytni hebrajczycy używali słowa „przestworze niebios”. Na określenie przestrzeni kosmicznej
starożytni Izraelici używali określenia „niebiosa niebios”. Natomiast na określenie miejsca
zamieszkiwanego przez Boga Izraelici używali takich określeń, jak: „najwyższe niebiosa” czy
„trzecie niebo”
2 do Koryntian
12 :2 „ Znam człowieka w jedności z Chrystusem, który czternaście lat temu —
czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, nie wiem; Bóg to wie — został jako taki porwany
do
trzeciego nieba.
”
Poza tym w Biblii używa się potocznych określeń; niebo niebiosa, które mogą zastępować
wszystkie te określenia i wówczas o znaczeniu danego słowa decyduje kontekst rozpatrywanego
fragmentu.
1 Królów 8:27
„ „Ale czy Bóg naprawdę zamieszka na ziemi? Oto niebiosa [przestworze niebios/
atmosfera], wręcz niebo niebios [przestrzeń kosmiczna], nie mogą cię pomieścić; cóż dopiero ten
dom, który zbudowałem! ”
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001949
„Na przykład na określenie atmosfery określenie „niebo”, a także „niebiosa”, może dotyczyć
każdego obszaru atmosfery ziemskiej: miejsca, gdzie powstaje rosa i szron (Rdz 27:28; Hi 38:29),
gdzie latają ptaki (Pwt 4:17; Prz 30:19; Mt 6:26), wieją wiatry (Ps 78:26), pojawiają się błyskawice
(Łk 17:24) i gdzie zbierają się chmury przynoszące deszcz, śnieg lub grad (Joz 10:11; 1Kl 18:45; Iz
55:10; Dz 14:17). Czasami chodzi też o nieboskłon, czyli pozorne sklepienie rozpięte nad ziemią
(Mt 16:1-3; Dz 1:10, 11). Tak pojmowana atmosfera odpowiada w zasadzie „przestworzu” (hebr.
rakía‛), które powstało w drugim okresie stwarzania, co opisano w Rodzaju 1:6-8.”
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001461
„Niektórzy usiłują wykazać, że starożytni Hebrajczycy wierzyli, iż nad ziemią wznosi się lite
sklepienie, do którego przytwierdzone są gwiazdy, a deszcz przedostaje się przez umieszczone
w nim śluzy; w pewnych słownikach biblijnych i przekładach Pisma Świętego można nawet
znaleźć odpowiednie rysunki. W dziele The International Standard Bible Encyclopaedia (red. J. Orr,
1960, t. I, s. 314) tak napisano na ten temat: „Założenie to w gruncie rzeczy opiera się bardziej na
poglądach rozpowszechnionych w średniowiecznej Europie niż na jakichś konkretnych
wypowiedziach z ST.
Wprawdzie rdzeń słowotwórczy raká‛, z którego wywodzi się wyraz rakía‛, zazwyczaj odnosi się
do „wykucia, uklepania” czegoś twardego ręką, nogą lub też jakimś narzędziem (por. Wj 39:3; Eze
6:11), ale w niektórych wypadkach nierozsądne byłoby wykluczanie użycia go w znaczeniu
przenośnym. Na przykład w Hioba 37:18 Elihu zapytał, mając na myśli Boga: „Czy możesz z nim
wykuć [tarkía‛] niebiosa, twarde niczym lane zwierciadło?” Na pewno nie chodzi tu o dosłowne
wykuwanie jakiegoś twardego sklepienia niebieskiego. Świadczy o tym okoliczność, że
występujący w tym miejscu odpowiednik słowa „niebiosa” jest formą wyrazu (száchak)
tłumaczonego również na „warstewka pyłu” lub „obłoki” (Iz 40:15; Ps 18:11), a zatem odnosi się
do czegoś, czego nie da się „wykuć”. Wyraźnie więc widać, że pisarz biblijny posłużył się
przenośnią i przyrównał niebiosa do metalowego zwierciadła, którego wypolerowana powierzchnia
daje jasne odbicie (por. Dn 12:3).
Podobnie w opisie powstania „przestworza” w drugim „dniu” nie chodzi o uformowanie jakiejś
stałej konstrukcji, ale raczej o rozdzielenie wód pokrywających ziemię od wód unoszących się nad
nią, o stworzenie otwartej przestrzeni pomiędzy nimi. Opis ten dotyczy więc pojawienia się
atmosfery wokół ziemi i wskazuje na to, że wcześniej nie istniała nad nią taka otwarta przestrzeń,
lecz całą planetę otulała warstwa pary wodnej.
Hioba
38:4-9 „Gdzieżeś był, gdy zakładałem ziemię? Powiedz mi, jeśli znasz zrozumienie. Kto
ustanowił jej wymiary, jeśli to wiesz, albo kto nad nią rozciągnął sznur mierniczy? W co
wpuszczono jej podstawy albo kto położył jej kamień narożny, gdy wespół radośnie wołały
gwiazdy poranne i zaczęli z uznaniem wykrzykiwać wszyscy synowie Boży? I kto wrotami
zamknął morze, które zaczęło wychodzić, jak gdyby wyrywało się z łona;
gdy obłok dałem jako jego szatę i gęsty mrok jako jego pieluchę"
Zgadza się to także z poglądami naukowców, według których w początkowym okresie formowania
się ziemi cała woda występowała w postaci pary, a to z powodu bardzo wysokiej temperatury na
powierzchni naszego globu.
O tym, że hebrajscy pisarze Biblii nie uważali, jakoby niebo pierwotnie było wykonane
z wypolerowanego metalu, świadczy ostrzeżenie przekazane Izraelitom przez Mojżesza, iż
w wypadku nieposłuszeństwa ‛niebo, które jest nad ich głową, stanie się miedzią, a ziemia, która
jest pod nimi żelazem’. W ten sposób symbolicznie opisano wpływ wielkiego upału i dotkliwej
suszy na niebo oraz na ziemię izraelską (Pwt 28:23, 24).
Jest również oczywiste, że starożytni Hebrajczycy nie podzielali pogańskich poglądów, iż
w sklepieniu niebieskim istnieją literalne „okna”, przez które na ziemię pada deszcz. Proces
powstawania chmur bardzo dokładnie i zgodnie z odkryciami naukowymi opisano w Hioba 36:27,
28, gdzie Elihu powiedział o Bogu: „On bowiem wyciąga w górę krople wody; sączą się jako
deszcz, by utworzyć Jego opar, tak iż chmury [szechakím] ociekają, obficie kropią na ludzi”. Także
określenie „upusty [’arubbòt] niebios” ma wyraźnie przenośne znaczenie (por. Rdz 7:11; 2Kl 7:1, 2,
19; Mal 3:10; zob. też Prz 3:20; Iz 5:6; 45:8; Jer 10:13).
Określenie „środek nieba” odnosi się do tej części atmosfery ziemskiej, w której latają ptaki,
np. orły (Pwt 4:11 [hebr. „serce niebios”]; Obj 8:13; 14:6; 19:17). Podobny sens ma wyrażenie
„między ziemią a niebiosami” (1Kn 21:16; 2Sm 18:9). Wypowiedź, iż najeźdźcy przybywają do
Babilonu „z krańca niebios”, zapewne wskazuje na to, że nadchodzą z daleka, spod samego
horyzontu (gdzie pozornie niebo styka się z ziemią oraz gdzie wschodzi i zachodzi słońce) (Iz 13:5;
por. Ps 19:4-6). Z kolei określenie „z czterech krańców niebios” najwyraźniej odnosi się do czterech
stron świata, a więc oznacza coś, co dotyczy całej ziemi (Jer 49:36; por. Dn 8:8; 11:4; Mt 24:31; Mk
13:27). Ponieważ niebiosa otaczają ziemię z każdej strony, Bóg, który widzi wszystko „pod całymi
niebiosami”, obserwuje całą naszą planetę (Hi 28:24).
Tak samo wysnute przez naukowców wnioski, że góry wypiętrzają się i zapadają oraz że dzisiejsze
szczyty były kiedyś dnami mórz, harmonizują z poetyckimi słowami psalmisty: „Wody stały nawet
ponad górami. Góry się wznosiły, doliny opadały — do miejsca, któreś dla nich ugruntował”
(Psalm 104:6, 8).
Nawiązując do poniższego wersetu pewien autor stanowczo zapewniał: „Wszyscy pisarze Starego
Testamentu wyobrażali sobie Ziemię jako płaski talerz, a niekiedy nadmieniali też o filarach, na
których jakoby miała się wspierać”;
Hioba 9: 6
„On sprawia, że ziemia się trzęsie i przenosi ze swego miejsca”
Tymczasem nie jest to prawdą. Izajasz wspomniał o „Tym, co mieszka nad kręgiem ziemi”
(Izajasza 40:22, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). A Hiob rzekł o tej Osobistości: „Rozciąga północ nad
miejscem pustym, ziemię zawiesza na niczym” (Hioba 26:7). Opis naszej planety jako okrągłego
ciała zawieszonego w przestrzeni bez żadnego widzialnego podparcia brzmi nadzwyczaj
nowocześnie.
Inne znaczenia symboliczne symboliczne:
1. „filar w świątyni” (Obj 3:12)
2. Jakub, Kefas i Jan „filarami” (Gal 2:9)
3. „nogi jak ogniste słupy” (Obj 10:1)
4. „słup dla Boga” (Iz 19:19)
5. zbór chrześcijański „filarem” (1Tm 3:15)
Biblia używa wiele poetyckich określeń, ponieważ znaczna jej część jest właśnie spisana za pomocą
poetyckich przenośni, ale kiedy szczegółowo porusza tematy naukowe, a nawet często podczas
poetyckich opisów używa takich szczegółów, opisy biblijne są bardzo zgodne z tym, czego naucza
oficjalna wiedza/ nauka (oczywiście/ nauka wiedza nie naucza, tylko ludzie ją posiadający).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin