soboń.docx

(47 KB) Pobierz

Wpływ obciążeń podatkowych na działalność inwestycyjną i innowacyjną

Gorzów, 20.05.2017 rok

$C:\Users\Alicja\AppData\Local\Microsoft\Windows\INetCacheContent.Word\indeks.jpg$

Wpływ obciążeń podatkowych na działalność inwestycyjną i innowacyjną

Justyna Kleist, Alicja Karpiak, Patrycja Peszko

FiR, rok II, SS

Wstęp

Każdy przeciętny zjadacz chleba jest w stanie podać ogólną definicję inwestycji. Według słownika jeżyka polskiego są to środki, które „przeznaczyło się na powiększenie” lub też „część majątku, która nie jest przeznaczona do bezpośredniej konsumpcji”. Inwestować można na wiele różnych sposobów, swoje wolne środki pieniężne można umieścić na lokacie w banku, lecz uzyskanie dużych przychodów zajmuję bardzo dużo czasu. Można także zainwestować je w jakąś jednostkę gospodarczą lub też towar, sposób ten może przynieść bardzo duże zyski w krótkim czasie, jednak niesie ze sobą spore ryzyko. Niezbędna jest do tego także specjalistyczna wiedza z zakresu inwestowania.

Inwestycje

Jest wiele rodzajów inwestycji, które zależą od tego kto inwestuje, czy jest to państwo czy też osoba fizyczna, od rodzaju inwestycji, czy są one długo- a może krótkoterminowe, czy inwestor decyduje się na jeden rodzaj inwestycji czy może wybiera określony pakiet w tak zwanym portfelu inwestycyjnym. Ogromne znaczenie ma także to, czy chce on inwestować w kraju czy zagranicą. Inwestycje krajowe są zwolnione z obciążeń, jednak nie dotyczy to zagranicznych. Jednym z takich zobowiązań finansowych jest cło.

Obciążenia podatkowe - cła

Cło jest to opłata, którą państwo nakłada na towar wkraczający w jego obszar celny, względnie na towar opuszczający go. Granica kraju nie zawsze pokrywa się z granicą celną. W przypadku ustanowienia przez kilka państw unii celnej cło nakładane jest w momencie przekroczenia przez towar granic celnych unii, tak zwanych zewnętrznych, ponieważ w jej obrębie one nie obowiązują, a wewnętrzny przepływ towarów nie podlega kontroli.

Cło ma charakter podatku, a więc jest źródłem wpływów skarbu państwa. Jest ono również nakładane w celu nieopłacalności inwestycji zagranicznych przedsiębiorstw na terytorium innego kraju w celu wyrównania szans na rynku. Drugim powodem jest ochrona nowo powstałych przedsiębiorstw przed jednostkami zagranicznymi w krajach słabo rozwiniętych. Jest to tak zwane cło wychowawcze, które stosowane przez dłuższy czas może zniechęcić przedsiębiorstwa do dalszego ekonomicznego i technicznego rozwoju, wpływając negatywnie na ich koszty, jakość i nowoczesność produkcji.

Cło ekspansywne

Kolejnym rodzajem ceł są cła ekspansywne, których stosowane są, kiedy produkcja w danym kraju jest zmonopolizowana, a cła służą do utrzymania wysokiej ceny monopolowej. Podwyższa ono koszty eksportera, a w rezultacie także cenę towaru dla odbiorców zagranicznych. Zazwyczaj nie ma ono miejsca, gdyż jego stosowanie może zniechęcić do wywozu swoich towarów za granicę. Nakładane jest zazwyczaj w celach fiskalnych przez kraje rozwijające się, ale na ogół na towary, co do których istnieje duża pewność zbytu na rynku międzynarodowym, na przykład. dany kraj jest monopolistą w produkcji i wywozie danego towaru. Rzadziej po ten rodzaj ceł sięga się w celu zmniejszenia eksportu niektórych surowców i zachęcania do ich przetwarzania w kraju przez ograniczenia wywozu towarów deficytowych.

Cło importowe

Cła importowe stosowane są przez praktycznie wszystkie kraje. Bezpośrednim ich skutkiem jest podniesienie cen towarów importowanych na rynku importera. W konsekwencji można się spodziewać zmniejszenia popytu na nie, a w efekcie także spadku ich sprzedaży, przez co producenci krajowi mogą odnotować wzrost popytu na swoje produkty, a tym samym wzrost zatrudnienia. Cło importowe ma przede wszystkim przynieść korzyści krajowym producentom między innymi. w postaci wzrostu sprzedaży czy możliwości podniesienia cen, a straty dostawcom zagranicznym.

Cło autonomiczne i umowne

Biorąc pod uwagę podmiot ustalający wysokość cła wyróżnia się cła autonomiczne i umowne. Cła autonomiczne są ustanawiane na mocy decyzji danego państwa, natomiast poziom ceł umownych wynika z porozumień zawartych z innymi krajami. Wprowadzenie tych ceł może nastąpić wskutek stosowania przez pewien czas wysokich i utrudniających handel ceł autonomicznych, co skłania handlujące ze sobą kraje do zawierania odpowiednich umów.

Cło preferencyjne, dyskryminacyjne i podstawowe

Ze względu na zróżnicowane traktowanie partnerów handlowych można wyodrębnić cła preferencyjne i dyskryminacyjne, a także podstawowe, które mogą być punktem odniesienia dla obu pozostałych. Cła podstawowe dotyczą eksporterów korzystających w państwie importującym z klauzuli największego uprzywilejowania. Cła preferencyjne są stosowane wobec krajów, którym dane państwo chce zapewnić szczególnie korzystne taryfowanie.

Preferencje celne mogą wynikać z jednostronnych decyzji tego państwa lub z zawartych umów międzypaństwowych. Bardzo często kraje wysoko rozwinięte, takie jak Wielka Brytania i Francja, stosują je wobec krajów słabiej rozwiniętych, między którymi w przeszłości była więź kolonialna. Cła dyskryminacyjne są stosowane wobec krajów traktowanych gorzej niż przeciętnie. Mogą one przyjąć formę ceł retorsyjnych, stosowanych jako odwet za nieprzyjazne działania ekonomiczne, a nawet czasem polityczne, wobec innych krajów.

Klauzula Najwyższego Uprzywilejowania

W okresie „zimnej wojny”, a zwłaszcza po wybuchu wojny w Korei, Stany Zjednoczone i inne kraje NATO odmówiły udzielenia Klauzuli Najwyższego Uprzywilejowanie ZSRR i krajom bloku radzieckiego, Chinom Ludowym i Kubie. Polsce wypowiedziano ją w 1950 roku po wybuchu wojny koreańskiej, a przywrócono po „polskim październiku 1956r.” w 1960 roku, Czechosłowacja i Węgry odzyskały Klauzulę Najwyższego Uprzywilejowanie w latach siedemdziesiątych. Posiadanie jej zapewnia równość traktowania pod względem celnym na obszarze kraju, który je przyznał. W pewnych jednak przypadkach import z kraju, który posiada Klauzulę Najwyższego Uprzywilejowanie, może obciążone być dodatkowym cłem. Taka możliwość istnieje, gdy kraj forsuje swój eksport na rynki innych krajów za pomocą tak zwanych cen dumpingowych, to jest niższych niż wynoszą jego ceny fabryczne powiększone o zwyczajowy, przeciętny zysk. W przypadku, jeśli wykaże się, że dumping ma miejsce, to jest, że zagraniczny eksporter sprzedaje na danym rynku swój produkt po cenie dumpingowej i że tego rodzaju sprzedaż wywołuje zakłócenia, czyli powoduje szkody na rynku importera, kraj importujący po przeprowadzonym dochodzeniu może nałożyć dodatkowe cło zwane cłem dumpingowym.

Inne obciążenia podatkowe

Obok ceł stosowane są również inne obciążenia importu w formie dodatkowych podatków, między innymi podatku obrotowego od importu pobieranego lub wymierzanego na granicy, opłat wyrównawczych oraz dopłat do ceł. Środki te mogą być stosowane w sposób trwały lub przez pewien okres, a ich wprowadzenie, wysokość oraz sposób wymierzania i pobierania określane są odpowiednim aktem prawnym. Środki te mają podobny charakter i działają w analogicznie sposób, jak stawki celne, czyli podrażają import. Zarówno cła, jak wszelkie podatki i opłaty nakładane na import, stanowią znaczne utrudnienia w dostępie do rynku danego kraju dla eksportu innych krajów. Stanowią więc one często podmiot negocjacji międzynarodowych mających na celu złagodzenie „przeszkód dla handlu”. Zajmował się tym Międzynarodowy Układ o Taryfach i Handlu- GATT, a obecnie Światowa Organizacja Handlu- WTO.

Działalność innowacyjna

Natomiast działalność innowacyjna to działania o charakterze naukowym, technicznym, organizacyjnym, finansowym i handlowym, których celem jest opracowanie i wdrożenie nowych lub ulepszonych wyrobów oraz procesów. Obecnie raczej nie stosuje się obciążeń podatkowych z tego tytułu, a wręcz zachęca się przedsiębiorstwa do tego rodzaju działalności poprzez stosowanie różnego rodzaju ulg.

Ulgi

Są to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku i są przyznawane z różnych tytułów. W obecnych czasach państwo wychodzi naprzeciw przedsiębiorstwom, które chcą w jakiś sposób udoskonalić siebie lub oferowane towary i usługi. Jednak w nie wszystkich sektorach ulgi te mają identyczną wysokość. Państwo dokładnie określa, jakie warunki należy spełnić, do takiej branży należeć, aby ją uzyskać. Dziś, gdy wiele państw wysoko rozwiniętych kładzie ogromny nacisk na ochronę środowiska, bardzo ceniona jest ekologiczna działalność innowacyjna.

Zakończenie

Podsumowując, państwo ma wiele różnych rodzajów instrumentów podatkowych, które może wykorzystać by zniechęcić lub też zachęcić do konkretnego działania w wybranym przez siebie kierunku. To, czy dana inwestycja lub innowacja się powiedzie zależy nie tylko od umiejętności danej osoby czy też jednostki, ale przede wszystkim od chęci państwa, które może je ułatwić lub w bardzo skuteczny sposób zablokować.