Czy prawdziwi naśladowcy jezusa mogą brać udział w wojnach tego świata.pdf

(3746 KB) Pobierz
Czy prawdziwi naśladowcy Jezusa Chrystusa
mogą brać udział w wojnach tego świata?
Zanim przejdę do rzeczy chciałbym ustalić pewne podyktowane
Słowem Bożym reguły argumentacji, których zamierzam ściśle się
trzymać podczas pisania tego artykułu.
Wyrywanie z kontekstu różnych wersetów biblijnych i próby
dopasowywania ich do własnych poglądów religijnych czy
politycznych, jest próbą manipulacji Słowem Bożym oraz błędem
logicznym.
W niniejszym opracowaniu zajmę się podstawowymi
argumentami ludzi, którzy uważają siebie za chrześcijan, ale
twierdzą, że uczniowie Jezusa nie muszą stronić od polityki oraz
mają obowiązek odbywać służbę wojskową i w razie potrzeby
uczestniczyć w wojnach. W tym celu powołują się na różne
przykłady biblijne. Na początku omówię dwa, związane z Janem
Chrzcicielem i nawróconym na chrześcijaństwo setnikiem
Korneliuszem.
Prawo Mojżeszowe nie zakazywało odbywania służby wojskowej,
ale chrześcijan ono nie obowiązuje. Obowiązuje nas Prawo
Chrystusowe. Więc Jan Chrzciciel nie miał podstaw prawnych,
aby nakazywać żołnierzom zaniechanie służby wojskowej. Jedyne
co mógł uczynić w tym przypadku, to nakazać im stosowanie się
do Prawa Bożego obowiązującego w tamtym czasie, dotyczącego
wymogu uczciwości i zakazu przelewania niewinnej krwi oraz
dawania fałszywego świadectwa w sądzie (Wyjścia
23:1
,
Wyjścia
23:7,Kapłańska 19:11,Przysłów 6:19)
.
Mateusza 11:12-13
„A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie
doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je
.
Wszyscy
bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana.
Żołnierzom wywodzącym się z Żydów, lub nawet dobrze
zaznajomionym poganom, prawo Mojżeszowe było dobrze znane.
Proszę też zwrócić uwagę, że do Jana przychodzili ludzie, którzy
dawali się ochrzcić na znak skruchy, ponieważ nie przestrzegali
przymierza prawa. Innymi słowy chrzest Janowy był publicznym
potwierdzeniem i symbolem skruchy z powodu grzechów przeciw
Prawu, mającym doprowadzić daną osobę do Chrystusa (Gal
3:24).
W ten sposób Jan przygotowywał ludzi, by ‛ujrzeli Boże
narzędzie wybawienia’ (Łk
3:6).
Jego dzieło miało „przygotować
Jehowie lud przysposobiony” (Łk
1:16, 17).
Zostało
przepowiedziane przez Izajasza i Malachiasza (Iz
40:3-5; Mal
4:5, 6).
Slużba wojskowa w Izraelu
https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200000376#h=5
„Przedchrześcijańscy
słudzy Boży uczestniczyli w walkach
zbrojnych od czasów Abrahama. Kiedy Elamita Kedorlaomer
wraz ze swymi sprzymierzeńcami uprowadzili jego bratanka Lota
z rodziną,
Abraham
zebrał
własne
wojsko
złożone
z „wyćwiczonych ludzi, trzystu osiemnastu niewolników”, i razem
z zaprzyjaźnionymi sąsiadami ruszył w pościg aż do Dan, jakieś
200 km na pn. pn. wsch. Następnie rozdzielił swe siły
i zaatakował przeciwnika pod osłoną nocy, którą to taktykę często
stosowano w czasach biblijnych (Rdz
14:13-16).
Wkrótce po
wyjściu z Egiptu Izraelici po raz pierwszy stoczyli walkę zbrojną
jako wolny naród. W Refidim, w okolicach góry Synaj,
zaatakowali ich Amalekici. Na polecenie Mojżesza Jozue szybko
zebrał siły zbrojne. Bitwa trwała przez większą część dnia
i pomimo braku doświadczenia w sztuce wojennej Izraelici
odnieśli zwycięstwo, które dał im Jehowa (Wj
17:8-14).
Mniej więcej w rok po wyjściu z Egiptu sporządzono spis
wszystkich mężczyzn od dwudziestu lat wzwyż, zdatnych do
służby wojskowej; ich liczba wyniosła 603 550 (Lb
1:1-3, 45, 46).
Podobny spis przeprowadzono też pod koniec wędrówki po
pustkowiu; wykazał on, że liczebność wojska nieznacznie się
zmniejszyła — do 601 730 (Lb
26:2, 51).
Lewici byli zwolnieni
od służby wojskowej, dlatego nie uwzględniono ich w tej liczbie,
lecz objęto oddzielnym spisem (Lb
1:47-49; 3:14-39; 26:57, 62).
Oprócz plemienia Lewiego od służby wojskowej zwolniony był:
1) ten, kto „zbudował nowy dom, a nie oddał go do użytku”;
2) „kto zasadził winnicę, a nie zaczął z niej korzystać”; 3) „kto
zaręczył się z kobietą, a jej nie pojął”; 4) kto się ożenił, „nie
pójdzie do wojska (...) ma pozostawać w domu zwolniony na
Zgłoś jeśli naruszono regulamin