fizjo- krew.doc

1.        Witamina B12- gdzie wchłaniana, co robi, jak wpływa na folian

Witamina B12 jest to witamina, która musi być dostarczana do organizmu z pożywieniem ok. 1µg/dobę. Wchłanianie jej z przewodu pokarmowego wymaga obecności czynnika wewnętrznego, wytwarzanego przez komórki okładzinowe gruczołów właściwych żołądka. Powstający w żołądku kompleks przedostaje się do jelita krętego i wchłania się w jego końcowym odcinku do krążenia wrotnego. Ostatecznie wchłonięta witamina gromadzi się w wątrobie, skąd uwalnia się do krążenia i dociera do szpiku i innych tkanek.

Witamina B12 odgrywa najważniejszą rolę w erytropoezie. Jej brak upośledza rozplem i wzrost komórek. Wynika to z faktu, że jest ona niezbędna do zmiany nukleotydów rybozowych na nukleotydy zawierające deoksyrybozę, co ma zasadnicze znaczenie w procesie syntezy DNA.

Witamina B12 wchodzi w skład enzymu transferazy 5-metylotetrahydrofolianowej, w obecności której dochodzi do metyzacji 5-metylotetrahydrofolianu i powstania kwasu tetrahydrofoliowego – aktywnej postaci kwasu foliowego, który jest koenzymem procesu przemiany kwasów deoksyrybonukleinowych. Uważa się ze witamina B12 ułatwia przyswajanie folianów przez komórki.

2.        Perforyna- wytworzona przez NK, limfocyty, aktywuje NK, wspomaga lizę bakterii

Perforyna uszkadza błonę komórkową obcych komórek, niszczonych przez limfocyty NK, tworząc otworki w ich błonach komórkowych umożliwiając „wstrzyknięcie” cytotoksyn do wnętrza tych obcych komórek oraz późniejszą ich fagocytozę.

A więc jest tworzona przez limfocyty NK, nie aktywuje limfocytów NK, bo jest przez nie tworzona, wspomaga lizę bakterii.

3.        Wymień lipidy związane z białkami osocza

Cholesterol 3,9g/L, fosfolipidy 3g/L, trój glicerydy 1,5g/L, ponadto: witaminy rozpuszczalne w tłuszczach ADEK, hormony steroidowe.

4.        Szlak wew i zewn hemopoezy, który szybki wolny

5.        Nadwrażliwość późna

6.        Erytropoetyna i EpoR ( gdzie jest wytwarzana, że nie tylko nerka i wątroba, co robi)

7.        Limfocyty B2 ( funkcje, zdolność do fagocytozy)

Są to typowe limfocyty B. Powstają z dojrzewających w szpiku kostnym limfocytów per-B, opuszczając szpik kostny, mają w błonie komórkowej antygen głównego układu zgodności tkankowej – MHC oraz CD10 i CD34 oraz niektóre CD19, CD22, CD38, CD40. Limfocyty B wykazujące ekspresję CD19 są odpowiedzialne za humoralny mechanizm odpowiedzi immunologicznej. Zawierają one mniej IgM?

8.        Co się dzieje w czasie wysiłku fizycznego- Hb powinowactwo do O2

W warunkach wysiłku fizycznego dochodzi do obniżenia pH i podwyższenia temperatury a więc do zmniejszenia powinowactw Hb do tlenu.

9.        Tymopoetyna( gdzie jest wytwarzana)

Wytwarzana przez komórki wątroby.

10.     Hematokryt- wartość

Mężczyźni – 40

Kobiety – 36

11.     Zespół protrombiny ze w wątrobie jest produkowana

12.     3 czynniki powodujące zatamowanie krwi wymien

13.     Krwinki sierpowate

·  HbS -mutacja punktowa – podmiana hydrofilowego kwasu glutaminowego w pozycji A2 (6β) na hydrofobową walinę co powoduje powstanie lepkich miejsc i tworzenia agregatów nieutlenowanej HbS, które zniekształcają erytrocyty prowadząc do niedokrwistości sierpowato krwinkowej

Obecność HbS warunkuje sierpowaty kształt i skłonność krwinek czerwonych do hemolizy. W niedokrwistości tarczowatej krwinki zawierają HbF i również łatwo się rozpadają.

14.     Przeciwciała IgA 205

Występują w 2 postaciach: jako monomer IgA w przestrzeni wewnątrznaczyniowej i śródtkankowej oraz jako tzw IgA serkecyjne (dimer IgA połączony łańcuchem J), związane z łańcuchem polipeptydowym, tzw. Komponentą sekrecyjną w wydzielinach zewnętrznych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego i dróg moczowo-płciowych. IgA sekrecyjne chronią organizm przed inwazją drobnoustrojów przez błony śluzowe.

15.     Mastocyty( z prezentacji ) zapalenie  215

16.     Do wstawienia: histamina przeciwstawne do krzepnięcia fibrynolina

17.     Skład osocza

18.     Bufory

Fizjologicznie odczyn krwi i płynów zewnątrzkomórkowych jest lekko zasadowy  i waha się w granicach pH 7,35 – 7,45

UKŁADY BUFORUJĄCE KRWI

Ø          bufor wodowrowęglanowy

Ø          bufor hemoglobinowy

Ø          bufor  fosforowy

Ø          bufor białczanowy

WODOROWĘGLANOWY UKŁAD BUFORUJĄCY – H2CO3/HCO3-

Jest najważniejszym buforem krwi – stanowi około 70% całkowitej pojemności buforowej krwi i działa wyłącznie w przestrzeni zewnątrzkomórkowej

CO2 + H2O           H2CO3              H+ + HCO3-

głównym jego elementem jest kwas węglowy, który częściowo dysocjuje na kation wodorowy i anion wodorowęglanowy, lub ulega rozpadowi do H2O i CO2

Bufor wodorowęglanowy działa w organizmie w układzie otwartym dzięki czemu jego pojemność buforowa jest ponad 5 – krotnie wyższa niż w układzie zamkniętym

Ø        nadmiar kationów wodorowych wiązany jest przez anion HCO3- a powstały kwas węglowy pod wpływem anhydrazy węglanowej ulega dehydratacji

Ø        nadmiar jonów wodorotlenowych OH- ulega połączeniu z kationami wodorowymi H+ w wyniku czego powstaje cząsteczka wody, jednocześnie zmniejszone stężenie jonów wodorowych wyrównywane jest przez zachodzącą dysocjację kwasu węglowego

HEMOGLOBINOWY UKŁAD BUFORUJĄCY Hb-/HHbO2

Jest buforem przestrzeni wewnątrzkomórkowej i stanowi około
21% całkowitej pojemności buforowej krwi, ściśle współdziała z buforem wodorowęglanowym w regulacji równowagi kwasowo-zasadowej

Ø        zawartość 38 reszt histydynowych umożliwia hemoglobinie wiązanie (Hb- działa jako słaba zasada) i uwalnianie (HHbO2 – działa jak słaby kwas)  kationów wodorowych H+

Ø        w tkankach CO2 dyfunduje do krwi, w erytrocytach powstaje H2CO3, który dysocjuje na H+ i HCO3-. Zakwaszenie powoduje zmniejszenie powinowactwa tlenu do Hb i jego oddawanie do tkanek.  Odtlenowana Hb łatwo wiąże jony H+, które transportuje do płuc. Jon HCO3- z erytrocytów dyfunduje do osocza uzupełniając poziom podstawowej zasady buforującej krwi

Ø        w naczyniach włośniczkowych płuc  z hemoglobiny powstaje oksyhemoglobina,
od której oddysocjowują jony  H+. Aniony HCO3- przechodzą z osocza do erytrocytów a powstały H2CO3  rozkładany jest przy udziale anhydrazy węglanowej do CO2 i H2O.

FOSFORANOWY UKŁAD BUFORUJĄCY H2PO4- / HPO42-

Jest buforem przestrzeni wewnątrzkomórkowej i stanowi około 6% całkowitej pojemności buforowej krwi

Ø        jon HPO42- wykazuje właściwości słabej zasady i może przyłączać nadmiar powstających w przemianach metabolicznych jonów wodorowych przekształcając się w jon H2PO4-

Ø        jon H2PO4- wykazuje właściwości słabego kwasu i w obecności nadmiaru powstających jonów wodorotlenowych OH-, oddaje kation wodorowy (na rzecz powstającej cząsteczki wody) i powraca do postaci HPO42-

Ø        nadmiar we krwi zarówno fosforanów I-rzędowych (H2PO4-) jak i fosforanów
II-rzędowych (HPO42-) wydalana jest z organizmu przez nerki

BIAŁCZANOWY UKŁAD BUFORUJĄCY

Jest buforem przestrzeni wewnątrz- i zewnątrzkomórkowej i stanowi około 3% całkowitej pojemności buforowej krwi

Ø        dzięki obecności w białku wolnych grup aminowych -NH2 oraz grup karboksylowych -COOH  w zależności od potrzeb zachowuje ono właściwości słabej zasady lub słabego kwasu

Ø        gdy wzrasta stężenie kationów wodorowych wolne grupy aminowe -NH2 wiążą jon H+

Ø        gdy wzrasta stężenie anionów wodorotlenowych OH- grupa karboksylowa -COOH oddaje kation wodorowy H+ dzięki czemu powstaje cząsteczka wody

Pytanie: bufor białczanowy działa w obecności NH3, OH

19.     Napisz liczbę erytrocytów we krwi

Mężczyzna – 5 400 000 w 1mm3

Kobieta – 4 600 000 w 1 mm3

20.     Zawartość ciałek gęstych w trombocycie

Ciałka gęste:

ADP, ATP, serotonina, katecholaminy (adrenalina, noradrenalina), jony wapnia i magnezu.

21.     Wybuch oddechowy- skąd NADH i co powoduje

Wybuch tlenowy zachodzi w fagocytujących granulocytach – gwałtowny wzrost zużycia przez nie tlenu. Tlen jest zużywany przez nie do wytwarzania wolnych rodników. Odbywa się on przy udziale enzymu oksydazy NADPH uwalnianego z ziarnistości fagosomu w czasie aktywacji neutrofilów. Jest to proces powodujący niszczenie mikroorganizmów i innych sfagocytowanych cząstek.

NADPH +2O2 -> NADP+ + 2O2-

2H++ O2- + O2 -> H2O2 + O2

22.     Stężenie białka- czy jest większe V osocza niż w płynie zewnatzkomórkowym

Całkowita pula albumin w organizmie wynosi ok. 300g, z czego 50% przypada na osocze a pozostałe 50% znajduje się w przestrzeni zewnątrzkomórkowej. Ze względu na prawie czterokrotnie mniejszą objętość osocza od przestrzeni zewnątrznaczyniowej (13l), stężenie w nim białek wynosi odpowiednio więcej niż w płynie śródmiąższowym.

23.     IgE, hapteny

Hapteny – substancje nie immunogenne, ale mające zdolność łączenia się z przeciwciałem, ciężar cząsteczkowy mniejszy niż 10 000.

IgE – występują w śladowych ilościach w osoczu. Odgrywają ważną rolę w patogenezie chorób alergicznych. Wiążąc się z receptorami bazofilów i komórek tucznych, powodują w obecności antygenów uwolnienie małocząsteczkowych mediatorów reakcji alergicznych. Limfocyty produkujące IgE znajdują się głównie w błonach śluzowych.

24.     Funkcje osocza

Osocze utrzymuje stałość środowiska wewnętrznego. Jest ono przenośnikiem substancji w wymianie składników tkankowych.

Białka osocza spełniają następujące czynności:

·          Fibrynogen jest niezbędny do krzepnięcia krwi

·          Wywieranie ciśnienia osmotycznego

·          Utrzymywanie równowagi kwasowo-zasadowej krwi

·          Globuliny tworzą ciała odpornościowe

·          Transportery

·          Czynniki krzepnięcia krwi.

·          Rezerwa białkowa

25.     Wymień mechanizmy zapobiegające krzepnięciu

Naturalne inhibitory krzepnięcia, układ fibrynolityczny, układ fagocytujący mononuklearny, antytrombina III, trombomodulina, białko C i białko S.

26.     PGRC- czy granulacja lepkośc

27.     Wyjaśnić skróty: MHC i MCV

MCH – średnia zawartość hemoglobiny

Wynosi ona średnio – 24-34 pg. MCH= Hb*10/liczba erytrocytów w mln/mm3. Niskie wartości oznaczają mikrocytozę i wynikają z obniżonej lub upośledzonej syntezy hemoglobiny występującej np. w niedokrwistościach  „niedobarwliwych”, w niedoborach żelaza, talsemii i przewlekłych chorobach, np. reumatycznych.

MCV – średnia objętość erytrocytu

MCV= V krwinek w mL/L / liczba erytrocytów w mln/mm3 lub Hct*10/liczba erytrocytów w mln/mm3 wyraża się w mikrometrach sześciennych.

Prawidłowa objętość 75-95. Poniżej 75 – mikrocytoza, powyżej 95 – makrocytozę. Mikrocytoza się częstym objawem niedokrwistości na tle niedoborów żelaza, zaś makrocytoza może towarzyszyć pewnym niedoborom odżywiania, np. niedoborowi Wit B12 lub kwasu foliowego.

...