mat08_podrecznik_dla_nauczyciela.doc

Podręcznik dla nauczyciela

INWERSJA NA PŁASZCZYZNIE

Andrzej Fryszkowski
Wydział Matematyki i Nauk Informacyjnych Politechnika Warszawska

Zacznijmy od następującego problemu postawionego przez Steinera:

Problem Steinera: Dane są dwa okręgi rozłączne. W pierścień pomiędzy dane okręgi wpisujemy okręgi do nich styczne. Czy jeśli zdarzy się choć raz, ze okręgi wpisane zamkną się stycznie, to taka sytuacja będzie zachodzić zawsze?

rysunek 1

Dlaczego problem jest ważny? W chemii i fizyce, gdzie badamy strukturę substancji dwa okręgi rozłączne reprezentują np. dwa elektrony, czy dwie cząsteczki. Pomiędzy nie chcemy zmieścić możliwie wiele innych cząsteczek. Powstaje pytanie, czy jeśli uda się upakować ściśle choć raz to da się to zrobić zawsze (czyli, że operacja jest powtarzalna). Pozytywna odpowiedz oznacza, ze opracowana przez nas technologia bądź reakcja, będą zachodzić zawsze. A wiec struktura otrzymanej substancji, będzie miała taka własność, jaką chcieliśmy osiągnąć.

Odpowiedz w problemie Steinera jest pozytywna, choć do ścisłego wykazania tego potrzebny jest odpowiedni (w miarę elementarny) aparat. Zanim go omówimy rozpatrzmy szczególny przypadek, gdy okręgi są współśrodkowe

rysunek 2

Zauważmy, ze jeśli da siej wpisać wypełnić taki pierścień okręgami stycznymi raz, to da się to zrobić zawsze (patrz rysunek 1), bo każda inna sytuacja to obrót tej wyróżnionej wokół wspólnego środka.

Okazuje się, że ogólnie postawiony problem Steinera można sprowadzić do tej szczególnej sytuacji, tzn. do takiej, ze okręgi są współśrodkowe. Co to znaczy sprowadzić? Tzn. istnieje takie przekształcenie płaszczyzny w siebie, które dane dwa okręgi rozłączne przekształca na dwa okręgi współśrodkowe. Powinniśmy też umieć się cofnąć od nowej sytuacji do pierwotnej, zachowując jednocześnie uzyskane, bądź pożądane efekty.

Co jest takim przekształceniem? Nazywa się ono inwersja i zostało odkryte przez Ludwiga Immanuela Magnusa w 1831.

Definicja: Dany jest okrąg O(S, r). Inwersja płaszczyzny względem tego okręgu nazywamy przekształcenie, które każdemu punktowi A ≠ S przyporządkowuje taki punkt A' leżący na prostej lSA, że

Okrąg O (S, r) nazywa się okręgiem inwersyjnym, S - środkiem inwersji, a punkt A' - obrazem inwersyjnym punktu A

Punkt A' jest wyznaczony zawsze jednoznacznie. Zauważmy tez, ze zachodzi ważna zależność

Ponadto mamy następujące własności:

a)  jeśli |SA| < r to |SA'| > r, czyli punkty wewnątrz okręgu inwersyjnego przechodzą na zewnętrze, a punkty zewnętrzne na wewnętrzne;

b)  jeśli |SA| = r to |SA'| = r, czyli każdy punkt okręgu inwersyjnego przechodzi na siebie.

Uwaga: Punktowi S nie jest przyporządkowany żaden punkt płaszczyzny. W bardziej zaawansowanej teorii wygodnie jest przyporządkować ∞ punktowi S. Wtedy prosta rozumie się jako okrąg o promieniu ∞.

Konstrukcja obrazów inwersyjnych przy pomocy cyrkla i linijki

Omówimy teraz konstrukcyjne znajdowanie obrazów inwersyjnych punktów i zbiorów. Będziemy wykorzystywać następującą własność trójkąta prostokątnego ΔABC z kątem prostym C i wysokością CH:

|AH| • |AB| = |CA|2

Wynika ona z podobieństwa trójkątów ΔAHC oraz ΔACB.

a) punkt A leży na zewnątrz okręgu O(S; r). Rysujemy okrąg o średnicy |SA|. Przecina on okrąg inwersyjny O(S; r) w punktach B i B’: Prosta łącząca te punkty przecina półprostą lSA w punkcie A’. Jest to obraz inwersyjny punktu A, gdyż z uwagi na (1) mamy

|SA| • |SA’ | = |SB|2 = r2.

b) punkt A leży we wnętrzu okręgu O(S, r). Prosta przechodząca przez punkt A i prostopadła do lSA  przecina okrąg  O(S, r) w punktach B i B'. Styczna do okręgu O(S, r) w punkcie B przecina półprosta lSA w punkcie A', który jest szukanym obrazem inwersyjnym.

Obrazy inwersyjne można również konstruować tylko samym cyrklem, ale jest to możliwe, tylko gdy

Robimy to w dwóch krokach.

1)     Rysujemy okrąg o środku w punkcie A i promieniu |SA| . Przecina on okrąg O(S, r) w dwóch punktach, jednym z nich jest B.

2)    

Rysujemy okrąg o środku w punkcie B i promieniu r. Przecina on półprostą lSA w punkcie A'. Jest to obraz inwersyjny punktu A, gdyż trójkąty równoramienne ΔSAB i ΔSBA' są podobne (mają te same kąty). Zatem

Stąd

                                                        |SA| • |SA’ | = |SB| • |BA’ | = r2

Obrazy inwersyjne prostych i okręgów

Zbadamy teraz obrazy inwersyjne prostych i okręgów względem ustalonego okręgu O (S, r). Oprzemy sie na następującej obserwacji:

Twierdzenie 1: Niech A' i B' będą obrazami inwersyjnymi, odpowiednio, punktów A i B względem okręgu O(S, r). Wtedy ΔASB i ΔB'SA' są podobne.

Dowód: Zauważmy, ze kąt ASB = kąt B'SA', jako kąt wspólny. Ponadto, z definicji inwersji, mamy |SA| • |SA‘ | = r2 = |SB| • |SB’ |. Stąd

co daje żądane podobieństwo.

I. Obrazem inwersyjnym prostej l, nie zawierającym punktu S, jest okrąg przechodzący przez S, bez punktu S, przy czym prosta zawierająca średnicę jest prostopadła do l.

Aby to uzasadnić należy rozpatrzyć różne położenia prostej l względem okręgu O (S, r).

1)     Prosta l jest rozłączna z okręgiem O (S, r).

Niech prosta k prostopadła do l i przechodząca przez S przecina l w punkcie A. Oznaczmy przez A' obraz inwersyjny punktu A (A' leży wewnątrz koła). Wtedy obrazem inwersyjnym prostej l jest okrąg O o średnicy SA'. Weźmy dowolny punkt P ∈ l i niech P' będzie punktem przecięcia prostej lSP z okręgiem O. Wtedy trójkąty prostokątne ΔASP i ΔP'SA' są podobne (maja wspólny kąt). Zatem z Twierdzenia 1 wynika, iż obrazem inwersyjnym punktu P jest punkt P'.

2)     Prosta l jest styczna do okręgu O(S, r) w punkcie A.

Niech prosta k prostopadła do l i przechodząca przez S przecina l w punkcie A. Wtedy A' = A. Niech O będzie okręgiem o średnicy SA'. Wtedy trójkąty prostokątne ΔASP i ΔP'SA są podobne (mają wspólny kąt). Zatem z Twierdzenia 1 wynika, iż obrazem inwersyjnym punktu P jest punkt P'.

3)                      Prosta l przecina okrąg O(S, r) w dwóch punktach. Niech k będzie prosta prostopadła do l i przechodząca przez S, zaś A punktem przecięcia k i l. Wtedy A leżącym wewnątrz okręgu, a jego obraz inwersyjny A' na zewnątrz. Rozważmy okrąg O o średnicy SA'. Niech P ∈ l i P' będzie punktem przecięcia prostej lSP z okręgiem O. Obrazem inwersyjnym prostej l jest okrąg O o średnicy SA'. Uzasadnienie jest podobne jak w przypadku 1.

II. Obrazem inwersyjnym okręgu O przechodzącego przez S, nie zawierającym punktu S jest prosta l prostopadła do średnicy okręgu O.

Ponieważ dowolny punkt P ∈ l przechodzi na punkt P' ∈ O, to obrazem inwersyjnym punktu P' jest punkt P.

III. Obrazem inwersyjnym (względem okręgu O(S, r)) okręgu O nie zawierającego S jest okrąg O' nie zawierający punktu S.

Uzasadnienie opiera się na pojęciu (wprowadzonym przez Steinera) potęgi punktu S względem okręgu O (A, R). Zakładamy, ze pojęcie to i jego własności są znane uczniom.

Krótkie przypomnienie: Niech prosta l przechodząca przez S przecina okrąg
O = O (A, R) w punktach P i Q. Wtedy z twierdzenia Euklidesa wynika, ze iloczyn |PS| • |SQ| nie zależy od wyboru prostej i równa się |ST|2, gdzie T jest punktem styczności prostej stycznej do okręgu. Potęgą punktu S względem okręgu O nazywamy liczbę

Przechodząc do zbadania obrazu inwersyjnego okręgu O = O (A, R) rozpatrzymy tylko sytuację , gdy środek inwersji S leży na zewnątrz O (w przypadku, gdy S leży wewnątrz lub na okręgu rozumuje się analogicznie). Rozważmy jednokładność o środku S i skali r2/p, gdzie p jest potęgą punktu S względem okręgu O. Wtedy obrazem okręgu O...