Drezyna pancerna Autocarretta OM-42 1942.pdf

(6950 KB) Pobierz
WŁOCHY
Technika lądowa
BROŃ
1942
Pojazdy specjalne
Drezyna pancerna Autocarretta OM 42
Autocarretta ferroviaria blindata Mod.42
Prototyp
autocarretta
kolejowa
opancerzona drezyna (autocarretta fer-
roviarie blindate) powstał w
1942
roku na
zlecenie dowództwa wojsk włoskich w
Słowenii i Dalmacji (Comando Superiore
FF.AA. di Slovenia e Dalmazia) do zadań
ochrony torów kolejowych.
Słowo autocarretta jest tu celowo
nie przetłumaczone bo tak naprawdę nie
ma odpowiednika w języku polskim. Mu-
siałoby to być słowo auto-wóz, gdyż gene-
ralnie pojazdy na bazie których zbudowa-
no tę drezynę, czyli typu autocarretta Mo-
dello 36 marki OM, powstały dla zastąpie-
nia wozu konnego, a poprawnie trzeba by
było powiedzieć o nich lekka ciężarówka,
ale była to naprawdę mała ciężarówka i na
dodatek o dobrych własnościach tereno-
wych. Co do kolejowej wersji opancerzonej bę-
dziemy dalej w tekście używać słowa drezyna,
bo tak nazywa się u nas jej odpowiedniki, jednak
z tym zastrzeżeniem, że omawiana włoska dre-
zyna powstała do poruszania się po liniach wą-
skotorowych typu austrowęgierskiego czyli
roz-
stawu szyn 760 mm,
jaki w spadku po monar-
chii Habsburgów odziedziczyła Hercegowina, bo
drezyny były przeznaczone dla sił okupacyjnych
w Jugosławii. Drezyny zamówiono w celu zwol-
nienia z zadań patrolowania torów kolejowych
samochodów pancernych Fiat-Ansaldo AB 40,
które po wyposażeniu w koła kolejowe używano
jako drezyny.
2
Prototyp testowany był w Dolomi-
tach w dolinie Val Gardena na północy
Włoch przez przedstawicieli Reggimento
genio ferrovieri, czyli
inżynieryjnego pułku
kolejowego.
Dnia
18 grudnia 1942
roku
pojazd przyjęto na uzbrojenie jako
Autocar-
retta ferroviaria blindata Mod.42,
co moż-
na przetłumaczyć jako
drezyna wz.42.
Dre-
zyna osiągała prędkość
15 km/h
i mając
podzespoły od ciężarówki miała co prawda
wsteczny bieg, ale nie miała rewersu i aby
mogła poruszać się w obu kierunkach z
jednakową prędkością, wyposażona została
w opierany na torach podnośnik hydraulicz-
ny, na którym można było podnieść i obró-
cić pojazd ręcznie o 180 stopni, a po
opuszczeniu na tory rozpocząć jazdę w
przeciwnym kierunku. Nie była to jednak
zbyt prosta operacja, ani też szybka, bo
lewar przewożono na dachu wozu za nad-
budówką kierowania i trzeba go było naj-
pierw stamtąd zdjąć i położyć na torze pod pojazdem by go podnieść a później, po obruceniu drezyny, umieścić ponow-
nie na dachu.
Słabością pojazdu było umiesz-
czenie uzbrojenia w jarzmie kulistym z
przodu nadbudówki pancernej kabiny
kierowania. Dawało to możliwość pro-
wadzenia ostrzału przed pojazd wzdłuż
torów kolejowych. Uzbrojenie stanowił
karabin maszynowy Breda Modello 38
kalibru 8 mm.
Jak widać na zdjęciu
wnętrza pojazdu przewidziano w stelażu
miejsce na 20 magazynków, czyli
480
szt.
amunicji. Stanowisko strzelca znaj-
dowało się po lewej stronie pojazdu, bo
w tym czasie we włoskich samochodach
miejsce kierowcy znajdowało się po
prawej stronie (mimo, że na drogach
obowiązywał ruch prawostronny). Miej-
sca kierowcy na zdjęciu wnętrza nie
widać, gdyż zasłaniają je umieszczone
za siedzeniem kierowcy zbiorniki paliwa.
Na pojeździe umieszczono stosunkowo
silny reflektor „szperacz”.
Tył pojazdu stanowił przestrzeń
ładunkową, gdzie można było przewozić
też ludzi. Ciekawostką jest, że drezyna miała
mnóstwo otwieranych otworów strzelniczych.
Dlaczego? Do wykonania opancerzenia użyto
pancerzy okopowych dla strzelca, które łączono
na stelażu z kątowników i ceowników. Ponieważ
każda taka płyta miała jeden otwierany otwór
strzelniczy lub obserwacyjny, to nie licząc osło-
ny silnika na każdym boku można się doliczyć
10 otwieranych okienek. O ile więc do drezyny
zabrano żołnierzy desantu to mieli oni spore
możliwości obserwacji i prowadzenia ognia z
wnętrza. Znalazłem informację, że przedział
desantowy mógł pomieścić 10 osób, ale na
pewno byłoby im tam naprawdę ciasno. Na
dachu znajdowały się 4 prostokątne otwierane
włazy.
Ostatecznie drezyn takich wybudowano
20 egzemplarzy. Weszły one na wyposażenie
dwóch samodzielnych plutonów wykorzystywa-
nych w ramach wojsk okupacyjnych na Bałkanach. Po zawieszeniu broni po
8 września 1943
roku część tych drezyn
przejęli Niemcy i nadal używali do celów okupacyjnych.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin