Generałowie - Juliusz Ćwieluch.pdf

(1437 KB) Pobierz

Dla Maszy i Sekundki,

żeby wojnę znali tylko z książek

POCZĄTEK

ę książkę pisałem czternaście lat. Pisałem ją krok po kroku. Początkowo

w „Metrze”, później w „Przekroju”, a od ostatnich dziesięciu lat

w „Polityce”. Dopiero mając za sobą wszystkie te artykuły, mogłem przyjść

do moich bohaterów, włączyć dyktafon i zacząć zadawać trudne pytania.

Nie pomyliłem się w doborze rozmówców. Przez te czternaście lat

przekonałem się, że w wojsku odwaga, zwłaszcza cywilna, wcale nie jest

w cenie. Tym czterem generałom jej nie zabrakło. W zasadzie mogli

postąpić jak większość ich kolegów. Pobierać emerytury i udawać, że ich to

nie dotyczy. Bohater jednej z rozmów poprosił o czas do namysłu. Chciał

skonsultować pomysł z rodziną. Kiedy zadzwoniłem tydzień później,

poinformował, że się ze mną spotka. Ucieszyłem się i powiedziałem, że to

świetnie, że rodzina się zgodziła. W słuchawce na chwilę zapanowała cisza.

„Cała rodzina uznała, że to bardzo zły pomysł. Widzimy się za trzy dni”. I się

rozłączył. Rozumiem rodzinę. Nikt nie chce, żeby jego bliski się narażał.

Zwłaszcza w czasach, w których prawda jest towarem deficytowym.

Ceniłem tych generałów, kiedy jeszcze byli w służbie. Teraz mój szacunek

wzrósł wielokrotnie.

Najbardziej podziwiam ich szczerość, czasami taką aż do bólu. Obraz

armii, który wyłania się z tych rozmów, dla niektórych czytelników może

być szokujący. Ale jest po prostu prawdziwy. Jeśli generał Tomasz Drewniak

mówi, że wirtualna gra wojenna pokazała, że w razie konfliktu całe nasze

lotnictwo możemy stracić w cztery godziny, to takie są fakty. Kiedy generał

Mirosław Różański twierdzi, że Wojska Obrony Terytorialnej rozłożą armię

na łopatki, bo zabiorą pieniądze, których brakuje na modernizację, to

również są fakty. Efekty tych działań już widać. Zakupy sprzętu odsuwane

są na kolejne lata, o czym szczegółowo opowiada generał Adam Duda. Taka

jest prawda, której nie można usłyszeć z ust ministra Antoniego

Macierewicza.

Lata temu w wojsku żartowano, że „musztrą i wuefem wygramy z NRF-

em”. Dziś całkiem na poważnie chcemy wysyłać na Specnaz żołnierzy WOT

po dwudziestosześciodniowym przeszkoleniu wojskowym. Taki stan armii

to efekt wielu lat zaniedbań. Mury jednostek nie ochroniły jej przed żadnym

problemem, który dotykał reszty społeczeństwa. Kiedy w latach 90. szalał

kryzys, w wojsku odczuwano go tak samo, a może nawet bardziej, o czym

z właściwym sobie poczuciem humoru mówi generał Adam Duda. Jego