Sio-d-my se-n.pdf

(872 KB) Pobierz

Spis treści

Był pochmurny, szary poranek. Cathy przeciągnęła się i z trudem podniosła

z łóżka. Jean pewnie już pije drugą kawę. Młoda kobieta zapaliła lampkę

nocną, zerknęła na budzik. Nie pomyliła się, minęła siódma trzydzieści.

Okiennice postukiwały, znowu wiało na całego; zima jest w tym regionie

raczej ciepła, ale za to bardzo wilgotna. Wilgoci towarzyszy silny wiatr, tak

to już jest. Najgorsze są dwa miesiące: styczeń i luty, kiedy dzień budzi się

z równym trudem jak Cathy. Gdyby tylko mogła pospać jeszcze trochę,

troszeczkę. Nic z tego, nie ma co marzyć – i tak jest już spóźniona.

Cathy narzuciła szlafrok i po omacku zeszła do pustej kuchni. Zapalone

światło nagle zmusiło ją do otwarcia oczu. Zaczynał się nowy, szary dzień,

a z nim rutynowe czynności: woda gotowała się w elektrycznym czajniku,

herbata parzyła w filiżance, a chleb opiekał na złoty, kuszący kolor. Na

talerzyku pojawiły się tosty, nic tylko masło i dżem. Śniadanie otrzeźwiło ją,

dodało energii. Teraz mogła zabrać się do pracy.

Cathy wstawiła brudne naczynia do zmywarki, wytarła pokrywającą

kuchenny stół ceratę w kolorowe kwiaty. „Trzeba będzie ją zmienić” –

pomyślała, wchodząc po schodach. Pod prysznicem rozbudziła się na dobre.

Jeszcze pięć minutek i będzie gotowa. Otworzyła okiennice. Za oknem

plucha i szaruga… Jean bez wątpienia już wydoił krowy. Cathy założyła

nieprzemakalną kurtkę z dużym kapturem, czerwone gumiaki i wyszła przed

dom. Uniosła oczy. Dzień już wstał, ale słońce ani myślało pokazać czubka

swojego nosa. „Biedne zwierzęta – pomyślała Cathy – spędzą kolejny dzień

na zabłoconym polu”.

Trzy lata temu Cathy i Jean przejęli gospodarstwo rolne na zachodzie

Francji. Oboje pragnęli pracować na wsi, rolnictwo wydawało się idealnym

zawodem. Stare budynki należące do dawnego gospodarza zostały

wyremontowane. Kiedy jest ładna pogoda, czerwona dachówka połyskuje

z oddali. Kamienne ściany budynku prezentują się pięknie.

Cathy przypomniała sobie, jak bardzo dumni byli po ukończeniu prac.

Oczywiście musieli pożyczyć sporo pieniędzy. Nic nie szkodzi, są młodzi

i pełni sił, a zwłaszcza ochoty do pracy. Pożyczka nie stanowi problemu,

zwrócą za kilka lat.

Byli bezgranicznie szczęśliwi, kiedy udało im się ukończyć renowację

starej farmy, kiedy zaczęli nowe życie. Fakt, że budynki leżały nieco na

uboczu, nie stanowił problemu, oboje mieli prawo jazdy, a rodzice Cathy

kupili im w prezencie ślubnym renault clio 3. Rzecz jasna, trzeba było

sporządzać listę zakupów, choćby z tego powodu, że kilka kursów dziennie

wymagało dużo czasu i paliwa. Nie było mowy o zapomnieniu czegokolwiek.

Jeana pasjonowały zwierzęta, gospodarstwo miało obory, a w pobliskim

miasteczku był weterynarz. Młodzi kupili więc kilka sztuk bydła, decydując

się na produkcję mleka. Żaden problem, wszystko jest dzisiaj

zmotoryzowane, mechaniczne dojarki ułatwią im pracę. Oczywiście będą

musieli zajmować się dojeniem dwa razy dziennie, w tym pierwszy wcześnie

rano, zanim krowy udadzą się na pastwisko.

Pierwszego roku Cathy wstawała wcześnie i zajmowała się porannym

dojeniem, następnie Jean karmił zwierzęta i prowadził je na pole. Krowy

były spokojniejsze, kiedy wieczorne dojenie odbywało się po posiłku. Cała

praca spoczywała więc na barkach Jeana, Cathy zajmowała się kolacją.

Rozległe gospodarstwo pozostawiało im wiele miejsca i tyle samo

możliwości. Po namyśle małżeństwo zakupiło parę prosiąt, kilka kur oraz

psa. „Nie ma prawdziwego rolnika bez psa” – stwierdziła Cathy. Jet był

rasowym borderem collie, prawdziwym psem pasterskim. Oboje zachwycili

się na widok małej, puchatej kulki o różowym języczku stale liżącym ich po

szyjach. Kulka rosła jak na drożdżach i zanim się spostrzegli, stała się

wiernym, czujnym psem podwórkowym. Stojący na uboczu dom był teraz

dobrze strzeżony. Jet przywiązał się szczególnie do Cathy, której nie

opuszczał ani na chwilę, niestrudzenie biegając za nią od rana do wieczora.

Jean uśmiechał się tylko, stwierdzając, że nikt nie zbliży się do jego żony;

z podobnym obrońcą u boku nie ryzykowała niczego.

Cathy z rozczuleniem przyjmowała wyrazy przywiązania, którymi

obdarzał ją Jet. Lubiła jego obecność, kiedy karmiła kury i prosięta, czyściła

ich zagrody czy udawała się na pole, żeby przyprowadzić krowy na

wieczorne dojenie. Pies uwielbiał samochód i chętnie jeździł do miasteczka

po zakupy. Rozłożony na tylnym siedzeniu pochrapywał cichutko, czasami

zdarzało mu się nawet szczeknąć przez sen. O czym mógł marzyć? Kto wie,

może psy śnią? Jak by nie było, kiedy tylko Cathy zatrzymywała samochód,

Jet podnosił się równie szybko, jak usypiał. Pod jej nieobecność sadowił się

zawsze na przednim siedzeniu należącym do kierowcy i nie spuszczał oka ze

sklepu, do którego udawała się na zakupy. Obojętny na przechodniów,

głuchy na nawoływania zachwyconych jego widokiem dzieci, Jet wiernie

czekał na swoją panią. Nic nie mogło oderwać go od tej jedynej liczącej się

teraz czynności: oczekiwania. Był równie uparty, co wytrwały.

Zakupy przedłużały się czasami w zależności od kolejek czy spotkanych

przez Cathy znajomych.

Młode małżeństwo szybko zdobyło wielu przyjaciół. W miasteczku nie

brakowało par w ich wieku, z dziećmi lub bez, par, które tak jak oni marzyły

o spokojnym życiu na wsi. Żadna nie zajmowała się jednak rolnictwem. Dwie

wyjeżdżały do pobliskiego miasta, gdzie absorbowała je praca biurowa, inne

znalazły zajęcie tutaj, na miejscu, pracując w piekarni, masarni czy w małym

barze. Wszyscy wyglądali na zadowolonych z podjętej decyzji i zgodnie

Sio-d-my se-n.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: