Pytaniaćwiczenia.doc

(152 KB) Pobierz
1
  1. Rysunek i opis w zeszycie
  2. Współczesne piły łańcuchowe wyposażone są zęby tnące typu żłobikowego, których wynalazcą w 1947 roku był Amerykanin Joseph Buford Cox. W skład piły łańcuchowej żłobikowej wchodzą trzy rzędy ogniw. Środkową część zajmują ogniwa prowadzące (2), prawą i lewą część ogniwa łączące (1) wraz z ogniwami tnącymi: prawymi (3) i lewymi (4). Elementem łączącym poszczególne ogniwa są nity (5).

W zębach tnących typu żłobikowego charakterystyczną cechą jest występowanie dwóch ostrzy: poziomego i pionowego. Zadaniem ogniw prowadzących jest przeniesienie napędu, utrzymanie stateczności piły oraz rozprowadzenie środka smarowego do trących powierzchni prowadnicy i piły. Ogniwa łączące występują parami w zewnętrznych rzędach po obu stronach piły łańcuchowej i pojedynczo w parze z ogniwami tnącymi.

 

  1. Podstawowym parametrem, którym należy się kierować przy wyborze piły łańcuchowej jest podziałka. Stanowi ona znormalizowany wymiar stosowany przez wszystkich producentów i odnosi się do całego zestawu tnącego. Oznacza to, że w zestawie tj. pile łańcuchowej, prowadnicy oraz kółku napędzającemu odpowiadać musi taka sama podziałka.

    Podziałka jest to odległość między osiami co trzeciego nitu podzielona przez dwa, wyrażona w calach lub milimetrach (t=0,5 x a). Najczęściej produkowane piły mają podziałki o wartości 1/4", 0,325", 3/8", 0,404", którym odpowiadają następujące wartości według układu metrycznego: 6,35, 8,25, 9,32, 10,26 mm.



  1. Ogranicznik zagłębienia – jego wysokość decyduje o głębokości wióra

Co 3 - 4 ostrzenia piły łańcuchowej należy skorygować wielkość szczeliny wrębowej, tak by zapewnić stałą różnicę między jego wierzchołkiem a poziomą krawędzią tnącą. Wysokość ogranicznika głębokości uzależniona jest między innymi od twardości ciętego drewna i wynosi zazwyczaj kilka dziesiątych milimetra. W przypadku cięcia gatunków o drewnie miękkim (np. So, Św, Jd, Lp, Tp, Ol) szczelina wrębowa może być szersza. W przypadku cięcia drewna drzew gatunków twardych (np. Bk, Db, Gb, Brz) szczelina wrębowa powinna być węższa.
Cięcie piłą łańcuchową o zbyt wysokich ogranicznikach głębokości jest mało efektywne. W przypadku zbyt szerokiej szczeliny wrębowej zęby tnące zbyt agresywnie skrawają drewno, co wywołuje wyższy poziom drgań mechanicznych i prowadzi do szybszego zużycia się układu tnącego.

 



  1. Wszystkie typy ogniw w nowoczesnych typach pił łańcuchowych mogą być specjalnie wyprofilowane (rysunek z boku), aby zmniejszyć efekt tzw. "odbicia". To niekorzystne i niebezpieczne zjawisko występuje najczęściej, gdy pracę rozpoczyna się górną stroną wierzchołkowej części prowadnicy i polega na odrzucie urządzenia w tył i do góry. Ograniczenie ryzyka odbicia uzyskuje się w przypadku zębów tnących przez odpowiednie wyprofilowanie ogranicznika głębokości, a u ogniw łączących i prowadzących przez wyprofilowanie górnej ich części.

 

 

 

 

 

  1. Silnik dwusuwowy jest to silnik spalinowy, w którym suw pracy następuje co drugi suw (przemieszczenie od górnego do dolnego skrajnego położenia) tłoka, a więc za każdym obrotem wału korbowego. Osiągają dzięki temu wyższą moc jednostkową, niż czterosuwowe.

Obieg pracy silnika dwusuwowego

Suw sprężania – w pierwszej fazie suwu sprężania następuje płukanie przestrzeni roboczej silnika. Wtedy to spaliny powstałe w poprzednim cyklu pracy są wytłaczane przez kanał wydechowy napływającym świeżym ładunkiem.

Suw pracy – Przed dojściem do górnego martwego położenia tłoka następuje zapłon paliwa, które gwałtownie rozprężając się powoduje ruch tłoka w dół do dolnego skrajnego położenia. W końcowej fazie tego suwu może mieć miejsce początek cyklu płukania.

 

  1. Gaźnik bezpływakowy – zapewne chodzi o membranowy

Gaźnik bezpływakowy w jednej obudowie mieści pompę membranową oraz właściwy gaźnik. Pompa membranowa przetłacza paliwo dzięki ruchom membrany i dwóm zaworom: ssącemu, i tłoczącemu. Membrana pompki przez kanał połączona jest ze skrzynią korbową dzięki stałym zmianom ciśnienia wykonuje ssanie i tłoczenie. Paliwo przedostaje się do pompki przez kanał połączonym ze zbiornikiem gdzie jest filtrowany. Gaźnik właściwy składa się z komory membranowej, komory zmieszania, przewodów dysz i rozpylaczy. Membrana dzieli komorę membranową na dwie części: górną i dolną. Na górze paliwo a na dole powietrze. Pod wpływem podciśnienia, jakie wytwarza powietrze przechodzące przez kom zmieszania membrana ugina się, natomiast ciśnienie po drugiej stronie membrany sprzyja ugięciu i utrzymaniu w tym stanie.

 

8. REGULACJA GAŹNIKA.

Służą do tego śruby regulacyjne. Są trzy śruby H, L, T (lH). Regulacja gaźnika to manipulacja tymi śrubami. Śruba H to regulacja wysokich obrotów. L- to wolne obroty. T- to regulacja prędkości obrotowej.

 

9. KLASYFIKACJA PILAREK.

Jednoosobowe, dwuosobowe.

Rodzaj napędu: benzynowe, elektryczne, pneumatyczne.

Rodzaj piły: łańcuchowe i tarczowe.

Sposób umocowania elementu roboczego: uniwersalne wysięgnikowe taczkowe, profesjonalne, półprofesjonalne i amatorskie.

Małe duże, średnie i bardzo duże.

 

10. Układ roboczy to: prowadnica, piła łańcuchowa.

Musi być zapewnione:

czysty rowek prowadzący.

Smarowanie piły łańcuchowej: olej prowadzony jest na prowadnicę i piłę w potrzebnej ilości, tworząc osłonę olejową.

Regularne ostrzenie łańcucha

Spiłowanie na prowadnicy tego shitu co się tworzy podczas pracy koło rowków

Sprawdzanie napięcia łańcucha i grubości ogranicznika

 

11. OSPRZĘT ROBOCZY WYCINAREK I WYKASZAREK.

Układ roboczy + narzędzia tnące: piły tarczowe, głowice tnące, noże, tarcze.

 

 

12. Z zeszytu do pozyskiwania było wszystko o ŚOI

 

13. Odbicie pilarki to gwałtowne i niebezpieczne zjawisko odrzutu, spowodowane zetknięciem się będącej w ruchu piły łańcuchowej z przeszkodą. Szczególnie narażoną na odbicie strefą jest górna część końcówki prowadnicy. W momencie kontaktu z przeszkodą następuje gwałtowne hamowanie piły i odrzucenie pilarki w górę i w tył do operatora.

Aby zminimalizować ryzyko związane z efektem odbicia pilarki należy unikać cięcia górną stroną końcówki prowadnicy, a przede wszystkim pracować urządzeniem ze sprawnym hamulcem bezwładnościowym. Przed rozpoczęciem pracy należy zawsze sprawdzić funkcjonowanie hamulca.

 

14. ZWOLNICIE

Końcowe przekładnie zwalniające przekazujące napęd z półosi na koło napędowe ciągnika. Są •planetarne (w korpusie skrzyni tylnego mostu w pochwach za hamulcami), •walcowe (w żeliwnych korpusach przy kołach).

 

15. Umożliwia zmianę biegów w czasie ruchu pod obciążeniem- dodatkowy reduktor o niewielkim przełożeniu umieszczony przed skrzynią właściwą. Nie można hamować silnikiem przy włączonym wzmacniaczu.

 

16. Zależny i niezależny napęd womu –

Zależny: wałek odbioru mocy rusza się tylko gdy ciągnik jedzie

Niezależny: wałek obraca się cały czas

 

17. ZWIĘKSZANIE SIŁY UCIĄGU CIĄGNIKA

Duża powierzchnia styku koła jezdnego z glebą: jodełka, niskie ciśnienie powietrza, duże wymiary opon, przednie koła napędzane, żeliwne obciążniki

 

18. Przy przednich nie napędzanych kołach. Jest to odległość od obroży obręczy mierzona na wysokości piastnicy.

 

19.    Rozbieżność – różnica odległości z przodu i  z tyłu kół kierowanych na wysokości osi (najczęściej z przodu jest szerzej). Razem z pochyleniem kół i zwrotnic ułatwia to utrzymanie prostoliniowego ruchu kół.

 

20.    Nie wiem co to ale potrzebne do tego że koła same wracają do prostej

 

21.    Sprzęgło, skrzynia przekładniowa, reduktor.

 

22.    RODZAJE SPRZĘGIEŁ

Jednostopniowe i dwustopniowe. Jednostopniowe- tarcza cierna sprzęgła jest dociskana do powierzchni koła zamachowego tarczą dociskową na którą z kolei działają sprężyny. Dwustopniowe- umożliwia rozłączenie kół jezdnych bez zatrzymywania WOMu

 

 

 

23.    Sprzęgło to urządzenie stosowane w budowie maszyn do łączenia wałów w celu przekazywania momentu obrotowego. Inaczej jest to zespół części służących do połączenia dwóch niezależnie obrotowo osadzonych wałów, czynnego – napędowego i biernego – napędzanego, w celu przeniesienia momentu obrotowego.

A po ludzku pozwala na rozłączenie silnika z mechanizmami napędowymi a tym samym na włączenie lub zmianę biegów  

Korzyści ze stosowania sprzęgła: łagodne ruszanie z miejsca, stopniowe zwiększanie obciążenia jego zespołów napędowych, łagodna zmiana biegów w czasie jazdy, ochrona zespołów napędowych przed nadmiernymi obciążeniami od sił spoza pojazdu.

 

 

24. ELEMENTY INSTALACJI PNEUMATYCZNEJ – ZASTOSOWANIA

Hamowanie przyczepy jednocylindrowa sprężarka napędzana przez pasek klinowy silnikiem, oddzielacz, zbiornik powietrza, zawór regulacji.

 

25. RODZAJE HAMULCÓW

Główny, nożny, pomocniczy- ręczny. Bębnowo taśmowy (taśma jest dociskana do bębna za pomocą sprężyn).Tarczowe- (podobne działanie do sprzęgła) 

 

Rodzaje hamulców:

*w zależności od konstrukcji ciernych: taśmowe, szczękowe, tarczowe

*w zależności od sposobu przenoszenia sił z pedału hamulca na element cierny: mechaniczne, hydrauliczne, pneumatyczne

Działanie hamulca sterowanego mechanicznie (tj. szczękowy) naciskany pedał hamulca poprzez cięgło i dźwignię obraca krzywkowy rozpieracz zamocowany między końcówkami szczęk hamulcowych. Rozchylone rozpieraczem szczęki trą okładziną o obracający się z półosią bęben hamulcowy.

Hamulce mechaniczne sterowane hydraulicznie: są rozpierane zminiaturyzowanym siłownikiem hydraulicznym połączonym z pompą hamulcową.

Hamulce tarczowe stosuje się w ciągnikach cięższych ponieważ mają konstrukcje umożliwiającą stosowanie większych powierzchni ciernych i większych nacisków jednostkowych.

 

26. Pompa hydrauliczna – służy do podnoszenia cieczy z przestrzeni ssawnej o niższym ciśnieniu do przestrzeni o wyższym ciśnieniu – wytworzenie różnicy ciśnień; zmiana energii mechanicznej na hydrauliczną

27. Pompy wyporowe, ze względu na swoją konstrukcje dzielą się na:

·         pompy o ruchu postępowo-zwrotnym organu roboczego

o        pompa tłokowa (ruch tłoka lub nurnika w cylindrze)

o        pompa wielotłoczkowa

o        pompa membranowa (ruch elastycznej ścianki (membrany) komory)

·         pompy o ruchu obrotowym organu roboczego

o        pompa zębata

o        pompa śrubowa

o        pompa łopatkowa

o        pompa krzywkowa

·         pompy o ruchu wahadłowym organu roboczego

o        pompa skrzydełkowa

·         pompy o specjalnej konstrukcji

o        pompa przewodowa

o        pompa puszkowa

28. Pompa zębata – rodzaj pompy wyporowej rotacyjnej. Istnieją dwa rodzaje pomp zębatych, o zazębieniu:

·         zewnętrznym

·         wewnętrznym

Pompy zębate są pompami o stałej wydajności. Cechują się prostą konstrukcją i dużą niezawodnością. Zakres ciśnień wynosi od 3,5 do 25 MPa a wydajności od 7 do 600 dm³/min. Zakres prędkości obrotowej kół zębatych wynosi 500–4000 obr/min. Charakterystyka wydajności jest pulsacyjna. Pulsację jednak można zmniejszyć stosując koła zębate z zębami śrubowymi. Sprawność pomp zębatych zależy od temperatury cieczy, ponieważ wraz ze wzrostem temperatury zmniejsza się lepkość cieczy.

 

29. Pompa wielotłoczkowa jest urządzeniem hydraulicznym używanym głównie w napędach hydraulicznych. Pompa wielotłoczkowa składa się z kilku lub kilkunastu małych pomp tłokowych umieszczonych w jednym korpusie. Pompy wielotłoczkowe dzielą się na promieniowe i osiowe

 

30. Silnik hydrauliczny: maszyna przetwarzająca energię ciśnienia doprowadzanej cieczy na energie mechaniczną

 

31. Siłowniki hydrauliczne:

Tłokowe

Nurnikowe

Teleskopowe

 

32. Przekładnia hydrauliczna - szczególny rodzaj przekładni, w której wejściowa energia mechaniczna przekazywana jest na wyjście, z pośrednimi etapami przemiany energii mechanicznej na hydrauliczną, a następnie hydraulicznej na mechaniczną. Przekładnia hydrauliczna jest mechanizmem składającym się z dwóch maszyn hydraulicznych.

Przekładnie hydrauliczne dzielą się na:

·         przekładnie hydrokinetyczne

·         przekładnie hydrostatyczne

 

33. Przekładnia hydrostatyczna - przekładnia składająca się z jednej lub więcej par pomp wyporowych i silników hydrostatycznych. Najczęściej są to pompy i silniki wielotłoczkowe

o zmiennych parametrach

 

Wszystkie maszyny (tworzące przekładnię hydrostatyczną) mogą się mieścić w jednym (wspólnym) korpusie lub być od siebie oddalone (połączone wyłącznie hydraulicznie).

 

Przekładnia hydrokinetyczna to przekładnia hydrauliczna, w której wykorzystywana jest energia kinetyczna cieczy, najczęściej oleju hydraulicznego, jako medium przekazującego energię z pompy (element czynny) do turbiny (element bierny). Pomiędzy pompą a turbiną znajduje się kierownica, zmieniająca parametry energetyczne cieczy.

Cechą charakterystyczną przekładni hydrokinetycznej jest brak sztywnego połączenia, co pozwala na nawet znaczne przeciążanie przekładni, bez niebezpieczeństwa przeciążenia układu napędowego. Wadą tej przekładni jest stosunkowo niska sprawność.

 

34.

.Wady:

- niezbyt wys. Sprawność

- możliwośc przenoszenia wyłącznie ruchu obrotowego

Zalety:

- niesztywność hydrokinetyczna napędu

- zmiana położenia

- spokojny i płynny ruch

- bardzo duża trwałość oraz łatwość eksploatacji

- niski koszt przy produkcji masowej

- bardzo mała masa jednostkowa

 

 

35. kopiującą regulację głębokości: podnośnik ustawiony jest w położeniu swobodnym zawieszone na ciągniku narzędzie podpiera się powierzchni pola na kołach podporowych powoduje to że wszelkie nierówności powierzchni znajdują dokładne odwzorowanie w głębokości pracy zespołów roboczych

 

36. regulacja pozycyjna głębokości pracy-polega na utrzymaniu podnośnika z narzędziem w stałym położeniu bez względu na wartość sił występujących w układzie zawieszenia; wada: przenoszenie wzdłużnych przechyłów ciągnika na narzędzie

 

37. regulacja siłowa: stosowana w nowoczesnych pługach; polega na automatycznym ustawianiu podnośnika w zależności od wartości oporu pracy narzędzia dzięki czujnikowi umieszczonemu w miejscu połączenia łącznika lub cięgła z ciągnikiem; głębokość orki jest ustawiana za pomocą ręcznej dźwigni sterowniczej

 

38 -regulacja mieszana-polega na połączeniu regulacji siłowej i pozycyjnej; dzięki niej zmniejsza się wrażliwość systemu regulacyjnego na zmienność oporów narzędzia podczas pracy z regulacją siłową oraz poprawia się równomierność głębokości roboczej

 

39. wtf?

 

40. Zasady zestawiania agregatów ciągnikowych

Podstawowym warunkiem prawidłowej pracy agregatu ciągnikowego jest dobranie odpowiedniego narzędzia lub maszyny oraz zastosowanie właściwych parametrów roboczych.
Należy kierować się zasadami:

    * Zachowanie warunków stateczności i sterowności agregatu
    * Poślizg mechanizmów jezdnych ciągnika nie może być nadmierny
    * Obciążenie silnika powinno być jak największe z zachowaniem rezerwy mocy nominalnej.

41. Podział agregatów rolniczych:

a) ze względu na ilość wykonywanych czynność:
- agregaty proste(ciągnik z pługiem);
- złożone jednoczynnościowe (ciągnik z 2 siewnikami);
- złożone wieloczynnościowe (ciągnik z pługiem i broną)

b) ze względu na sposób połączenia maszyny z ciągnikiem:
- z maszynami przyczepianymi;
- półzawieszanymi;
- zawieszanymi;
- nadbudowanymi;

Narzędzia i maszyny przyczepiane połączone są z ciągnikiem za pomocą
stałego zaczepu umieszczonego na wysokości niezmiennej w czasie pracy agregatu i opierają się na własnym układzie jezdnym zarówno w położeniu transportowym jak i roboczym.

c) ze względu na miejsce agregatownia:
- tylny;
- boczny;
- czołowy;
- międzyosiowy;
- sekcyjne

d) ze względu na rodzaj napędu:
- pociągowe;
- ciągnikowe;
- silnikowe

e) na sposób przekazywania energii:
- seryjny;
- równoległy;
- mieszany

f) przeznaczenie:
- rolnicze;
- budowlane;
- transportowe;
- leśne;
- specjalne

g) na rodzaj wykonywanej pracy:
- płużne;
- siewne;
- uprawowe;
...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin