Anioły(1).pdf

ZE WZGÓRZA

CENA: dobrowolna oﬁara

Pismo Paraﬁi św. Antoniego

GDYNIA Wzgórze św. Maksymiliana

NR 141 WRZESIEŃ 2006

www.gdynia.franciszkanie.pl

ŚWIAT ANIOŁÓW

ŻYCIE KOŚCIOŁA

DOM

NA SKALE

Benedykt XVI, Papież

w Polsce

D zień przed – wszystkie sprawy

W końcu upragniony Kraków, ale

białoruskie i holenderskie. Wrogów brak,

sami przyjaciele, a w zasadzie bracia i sio-

stry. Każdy stara się być miły, choć jeden

przez drugiego się potyka, krótkie prze-

praszam i trzeba iść dalej, bo się zgubimy.

Nooo i zgubiliśmy się...

„Budować na skale tzn. mieć świado-

mość, że mogą się pojawić przeciwności”.

B.XVI.

...ale człowiek nie jest sam. Tu znajo-

mi z Karwin, a tam z Witomina. Ze sceny

Jan Pospieszalski zagrzewa wszystkich,

skandujemy: Beee-ne- DY-kcie, kooo-

-cha-MY-Cię. Trzeba wrócić do swoich,

ale jak? Komórki nie działają. Wchodzę

jak małpa na jakieś rusztowania. Widok

nieziemski, jak podczas kręcenia „Poto-

pu”, ale naszych nie widać. Wtem, jakimś

cudem przecisnął się do mojej komórki

esemes – „Jesteśmy w A.IV.2”. „A my w A.

III.2”, odpisałem. „Wracajcie!” No to wra-

camy.

„Panie nie chcę robić nic przeciw To-

bie, bo Ty wiesz, co jest najlepsze dla

mnie. Tylko Ty masz słowa życia wiecz-

nego.”

C zekając na Papieża śpiewamy

przed wyjazdem prawie załatwio-

ne. Godzina 23:00, zaczynam się pakować,

chyba zdążę? Potem dwie godziny spania,

ekspresowe sny i wyjazd.

W autokarze – krótka modlitwa i dalej

lulu-lulu, tyle, że na siedząco. Nad ranem

pierwsze zapoznanie się i autoprezenta-

cja... przez mikrofon. Nazywam się x...

i jestem z paraﬁi xxx.... Potem w ruch

poszła gitara, Dorota i Kasia prowadzą

autokarowy chór. Uczymy się nowej pie-

śni „Nie lękajcie się”. Potem kinomania

– ksiądz puszcza „Opowieści z Narnii”.

nie ten sam, dziś jakiś szczegól-

ny. Tłumy z plecakami podążają w jednym

kierunku. Zapominalscy wydłubują po

drodze kamienie z trawników, na których

się podpisują, by coś po nich pozostało.

Błonia tuż, tuż. Obok żelazne kontenery,

wszyscy wrzucają do nich swe kamie-

nie, niektóre lecą nad naszymi głowami.

Przed bramkami ścisk, pokazanie biletów

i BŁONIA. Jaaka przestrzeń! Widok jak

pod Grunwaldem w 1410. Tłumy ludzi,

pełno ﬂag, polskich i papieskich (widać

sprzymierzonych), ale są też i rosyjskie,

PORCJUNKULA

ASYŻ

Od redakcji

ANIOŁY

Z dzieciństwa pamiętamy pierwszą modli-

twę „Aniele Boży, Stróżu mój...” i być może na

niej kończy się nasza wiedza i przyjaźń z anio-

łami. Może dzieje się dlatego, że wymykają się

nam one spod zwykłego poznania. Są przecież

istotami duchowymi, a przez to stanowią świat

tajemniczy. Prawda czerpana z Biblii mówi

nam, że aniołowie są „duchami przeznaczony-

mi do usług, posłanymi na pomoc starającym

się posiąść zbawienie” (Hbr 1,14). Hebrajskie

słowo mal`ak, greckie angelos, oznaczają tyle

co „wysłannik”. Tak więc, aniołowie są darem

Boga i dla nas. Dzięki miłości Boga anioło-

wie towarzyszą każdemu człowiekowi, każdej

wspólnocie, wreszcie Kościołowi w całości - do-

kładnie według Bożych zamiarów co do każde-

go człowieka, każdej ludzkiej społeczności i ca-

łego Kościoła. Tak więc jest z nami „mnóstwo

świadków” i „niezliczona liczba aniołów” (por.

Hbr 12,1.22).

Zapraszamy zatem do lektury ZW, który

niemal w całości poświęcony jest właśnie -

aniołom.

pieśni. Nagle tłumy przeskakują

przez barierki i biegną w kierunku Al.

3-go Maja. „Jedzie, jedzie”, krzyczą. Ja też

jestem już kilka metrów od Alei. Chyba

będę Go widział. Pierwsza karetka, po-

tem policja ...i ...i ...papamobi... No nie!

Znów wystawili jakiś transparent i nic nie

widać. Ale zaraz, jest krótka przerwa mię-

dzy drzewami. Jest, jest Benedykt, biały

jak śnieg. Wygląda jak Mojżesz lub Eliasz

na górze Tabor. To olśnienie trwało chyba

pół sekundy, no może 3/4, ale wryło się

w pamięć. cd. na str.19

KOŚCIÓŁ MATKI BOŻEJ

KRÓLOWEJ ANIOŁÓW

Na okładce - zdjęcie wykonane w Bazylice

św. Piotra w Rzymie. fot. Ewa Sielicka

ZDANIEM proboszcza

P ragnę podzielić się również

z Wami radością z tego, że

Ks. Arcybiskup Tadeusz Gocłowski,

w dniu 21 czerwca br. potwierdził ist-

niejące przy naszym kościele od roku

1973, Sanktuarium św. Maksymiliana

Marii Kolbe, Męczennika Miłości.

Wyraził również życzenie, by na nowo

ożywić kult Świętego Patrona naszych

trudnych czasów.

Drodzy Paraﬁanie

i Sympatycy naszego kościoła!

Z akończyły się wakacje, czas od-

ny do wspólnoty w Pizie, a o. Marcin

Mazur do pracy misyjnej w Ekwado-

rze. Dziękujemy Ojcom za pracę, któ-

rą wykonywali w naszej wspólnocie

klasztornej i paraﬁalnej, za trud kate-

chetyczny w III LO i ZSB i życzymy,

by w nowych miejscach, do których

zostali skierowani, Bóg darzył ich po-

trzebnymi łaskami.

D o naszej wspólnoty zostali

W dniu 7 października będzie-

poczynku i nabierania nowych

sił. Teraz na nowo zabieramy się do

pracy. Czas wakacji przyniósł w na-

szej paraﬁi wiele inicjatyw. W miesią-

cu lipcu przez tydzień gościliśmy na

terenie naszej paraﬁi grupę 34 dzieci

z Litwy. Z całego serca pragnę po-

dziękować za naprawdę wielką życz-

liwość w przyjęciu tych dzieci. Dzię-

kuję sponsorom, dobrodziejom oraz

rodzinom, które gościły je w swoich

domach. Niech Bóg wynagrodzi Wam

ten trud i poświęcenie.

W czasie wakacji dokonały się

my obchodzili 20. lecie po-

wstania naszej zakonnej prowincji pw.

Św. Maksymiliana. To właśnie w Gdy-

ni dwadzieścia lat temu w czasie kapi-

tuły został wybrany pierwszy prowin-

cjał. W związku z tym wydarzeniem

7 października br. odbędzie się w na-

szym klasztorze spotkanie modlitew-

ne wszystkich współbraci z naszej

prowincji. Już dzisiaj zapraszamy Was

do modlitewnego wsparcia i udziału

w tej wspólnej modlitwie.

skierowani przez O. Prowin-

cjała: o. Piotr Pliszka , który dotych-

czas przebywał w klasztorze w Kosza-

linie i o. Michał Nowak , neoprezbiter

z WSD z Łodzi Łagiewnik. Życzymy

Ojcom Bożego błogosławieństwa,

obﬁtości łask, mocy Ducha Świętego

i radości w naszej wspólnocie klasz-

tornej i paraﬁalnej.

Z całego serca pragnę życzyć

wszystkim w rozpoczynającym

się roku szkolnym i akademickim ob-

ﬁtości Bożych łask.

Wasz proboszcz, o. Jan

również zmiany w składzie

osobowym naszej wspólnoty klasz-

tornej. Decyzją O. Prowincjała, o.

Marek Dopieralski został skierowa-

fragmentu z Pisma Świętego), spotkania

w kilkuosobowych grupach, katechezy

– pozwalały na ogołocenie się z wszelkich

złudzeń dotyczących własnej osoby. Cięż-

ki czas, bo człowiek staje - czasami po raz

pierwszy w życiu - w prawdzie przed sobą

samym, ale to czas tak bardzo potrzebny,

by kroczyć dalej. Gdy dostrzeżemy to, co

jest w naszym życiu nie tak, możemy za-

cząć dążyć do zmiany na lepsze. Nikt nie

obiecuje, że stanie się to w jeden tydzień

czy miesiąc, ale wierzymy, że prawda wy-

zwala, że pobudza do myślenia i w końcu

do działania.

W każdym z nas zostało na nowo

UPRAGNIONE

DWA TYGODNIE

UPRAGNIONE

DWA TYGODNIE

Są w roku takie dwa tygodnie,

które dla Sychemity oznaczają coś

więcej niż inne dni – to święty czas

rekolekcji. W porównaniu z całym

rokiem to tylko marne piętnaście

dni. Jeśli jednak spojrzymy na nie

z innej strony, to mogą się okazać

czymś znacznie więcej...

zasiane ziarno i od nas zależy

czy wyda ono owoc.

tekst i foto - Maja Studzińska

J ak co roku, Oaza Wielka Sychem

strony spojrzeć z boku na samych siebie,

na nasze życie. Był to czas, w którym nie

musieliśmy nigdzie biec, w którym mogli-

śmy zatrzymać się i rozważyć w sercach

kim jesteśmy – jak żyjemy.

Myślę, że każdy, kto otworzył się na

działanie Ducha Świętego, doświadczył

w tym czasie dużej obecności Boga. Kon-

frontacja Słowa Bożego ze swoim życiem,

indywidualna modlitwa w Namiocie Spo-

tkania (czas poświęcony na rozważanie

zorganizowała w drugiej połowie

lipca letnie rekolekcje na Kaszubach.

Z naszej gdyńskiej wspólnoty wyjechało

aż dwadzieścia osób, po kilka na każdy

z czterech ośrodków. To wielka radość, że

tak duża część wspólnoty mogła i chciała

uczestniczyć w rekolekcjach.

W yjechaliśmy na Kaszuby, aby

z jednej strony oderwać się od

tego, czym żyjemy na co dzień, a z drugiej

SZKOŁA MODLITWY

„Ojcze nasz,

któryś jest w niebie,

święć się imię Twoje;

przyjdź Królestwo Twoje;

bądź wola Twoja jako w niebie,

tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego

daj nam dzisiaj;

i odpuść nam nasze winy,

jako i my odpuszczamy

naszym winowajcom;

i nie wódź nas na pokuszenie,

ale nas zbaw ode Złego”.

OJCZE NASZ,

KTÓRYŚ JEST

W NIEBIE

i prosimy w ich imieniu. Jezus modlił

się i prosił nie za siebie, ale za nas.

To nie jest modlitwa prywatna, lecz

wspólna, powszechna, misyjna. Skoro

Bóg jest NASZYM Ojcem, to każdy

jest naszym bratem. W ten sposób

buduje się cywilizację miłości. Bóg

kocha każdego człowieka.

A ilu ludziom my odmawiamy Bo-

żej Miłości? Jeśli kogokolwiek na tej

modlitwie odrzucamy (nawet pod-

świadomie), to odrzucamy Boga jako

naszego Ojca.

„Miłość Boża nie zna granic, na-

sza modlitwa również powinna być

taka sama. Modlitwa do „naszego”

Ojca otwiera nas na ogrom Jego mi-

łości objawionej w Chrystusie (dla-

tego modlitwa ta jest streszczeniem

całej ewangelii). Trzeba modlić się ze

wszystkimi i za wszystkich ludzi, któ-

rzy Go jeszcze nie znają”. (KKK)

„Modlitwa Pańska

jest najdoskonalszą z modlitw...

W niej prosimy nie tylko o to,

czego możemy słusznie pragnąć,

ale także w kolejności,

w jakiej należy tego pragnąć.

Modlitwa Pańska nie tylko uczy

nas prosić, ale także kształtuje

wszystkie nasze uczucia”.

(KKK)

M odlitwa ta ma przeszło dwa

„Któryś jest w niebie”

Czy modlitwę tę odmawiamy w tej

perspektywie?

Nasze życie jest przecież pielgrzym-

ką do domu Ojca, dążeniem do nieba.

W każdej chwili musimy być gotowi,

aby wszystko zostawić i odejść do

domu Ojca. Na tym polega wolność

dziecka Bożego. Nie trzeba się za

mocno przywiązywać do ludzi, zawo-

du, pieniędzy, do przyjemności.

„Chrześcijanie są w ciele, ale nie

żyją według ciała. Żyją na ziemi, lecz

są obywatelami nieba”. (KKK)

tysiące lat. Zdumiewające jest

to, że współczesny chrześcijanin nie

odczuwa jej jako archaicznej, bo ma

ona w sobie niespożytą świeżość i ak-

tualność. Na modlącego się spływa ła-

ska Jezusa, która wyzwala z oschłości

serca i religijnego bezwładu, bowiem

tej modlitwy nauczył nas sam Pan Je-

zus. On modlił się często i gorąco, da-

jąc nam przykład do naśladowania.

Modlitwa ta jest objawieniem Imie-

nia Ojca i niezwykłym darem Jezusa,

bo jesteśmy jak On, możemy zwracać

się do Boga – ABBA - Tatusiu. To jest

zaskakujące i porusza nasze serca.

Trochę ogranicza nas fakt, że mamy

nie zawsze najlepsze wyobrażenie

ojców ziemskich, ludzkich. Sytuacja

z własnego domu ogromnie rzutuje

na relację z Bogiem, a przecież mó-

wiąc do Boga – Ojcze - wchodzimy

z Nim w relacje dzieci Bożych. Mu-

simy stać się jak dzieci. Przyjmować

wszystko. Nie możemy nic Bogu dać,

bo nic nie mamy swojego, wszystko

jest Jego darem. Bóg na nic nie czeka,

nie wymaga oﬁar. To jest trudna dro-

ga, łatwiej jest dawać, ale relacja dzie-

ci Bożych nigdy nas nie zawiedzie, bo

to jest nasza tożsamość.

Gdy wypowiadamy zaimek NASZ,

nie wyrażamy posiadania, lecz tę nową

relację. Nie MÓJ Bóg, ale NASZ. Na

modlitwie zawsze stajemy z braćmi

Ewa Tarnasiewicz-Klimowska

***

Ojcze,

Tobie zawierzam,

rób ze mną, co chcesz.

Cokolwiek ze mną zrobisz,

dziękuję Ci.

Jestem gotów na wszystko,

wszystko przyjmuję.

Tylko niech Twoja wola we mnie się stanie

i we wszystkim coś stworzył;

niczego innego nie pragnę, Boże mój.

Moje życie składam w Twoje ręce,

daje je Tobie, Boże mój,

całą miłością mojego serca,

ponieważ kocham Cię,

i pragnę tego,

by móc oddać się Tobie,

by zawierzyć siebie Twym rękom

bez zastrzeżeń

w nieskończonym zaufaniu,

bo Ty jesteś mym Ojcem.

Brat Karol de Foucauld

ŚWIAT ANIOŁÓW

dło mądrości” oraz księga. Mogą mieć

kilka par skrzydeł. Na nich unoszony jest

Bóg, gdy tylko pragnie udać się w dowol-

ny punkt nieba.

Z tego chóru prawdopodobnie wywo-

dzi się szatan.

(biały krzyż na czerwonym polu), laska

Mojżeszowa.

6. WŁADZE - to imię pokazuje, że

“istnieje ponadświatowy i intelektualny

porządek władzy, która nie nadużywa

w sposób tyrański swojego zwierzchnie-

go władania wobec niżej stojących, ale

wznosi się z zapałem i w pięknym ładzie

ku boskim rzeczywistościom”. Poskramia-

ją złe duchy, określają sposób wykonywa-

nia poleceń i rozkazów. Przedstawiani są

z buławą i globusem.

Trzecia triada - WYKONAWCY , naj-

niższa w hierarchii grupa zastępów, re-

alizują wskazania Chórów Porządku, to

Biblia mówi, że “miriady miriad”

aniołów wypełnia świat między

niebem a ziemią. Już sama ta liczba

niejednego teologa przyprawiła

o zawrót głowy. Jak bowiem

rozeznać się w tak nieprzebranym

tłumie. Na bardzo prosty pomysł

ewidencji aniołów wpadł, żyjący

w V w., Pseudo-Dionizy Aeropagita.

Idąc za Pismem Święty wyróżnił on

dziewięć chórów anielskich

- Seraﬁni, Cheruby, Trony,

Panowania, Moce, Władze,

Zwierzchności, Archaniołowie,

Aniołowie.

3. TRONY - ich imię wskazuje na

“doskonałą niezależność od wszelkiego

zepsucia ziemską nieczystością, i trwałe

osadzenie przy tym, który jest prawdziwie

najwyższy”. To aniołowie przebywający

przed tronem i Boskim majestatem. Przy-

noszą ludziom sprawiedliwość Boga. Są

symbolem stałości, posłuszeństwa, stabil-

JAK WYGLĄDA ŚWIAT

ANIOŁÓW?

Z kolei poszczególne chóry przydzie-

aniołowie najbliżsi nam, ludziom.

7. ZWIERZCHNOŚCI - nazwa wska-

zuje na “ich boską zwierzchność i hege-

monię i na ich zdolność pełnego zwra-

cania się do tej Zasady, która jest ponad

wszelką zasadą, i na dar skutecznego do-

prowadzania innych do Niej”. Ten zastęp

kieruje państwami i narodami, a także

aniołami. Ze względu na swoją rangę no-

szą książęce szaty w zielonym kolorze lub

kapłańskie stuły. Przybrani są w królew-

skie korony, w ręku dzierżą berło, tarcze

i inne insygnia władzy.

8. ARCHANIOŁOWIE - spełniają

czynności poselskie, zwiastując ludziom

rzeczy wielkiej wagi. Ze względu na swoją

waleczność i nieustępliwość, przedsta-

wiani są w zbroi rycerskiej.

9. ANIOŁOWIE - duchy najniższego

chóru, to opiekunowie konkretnych ludzi,

realizują zamysł Boży względem każdego

z nas. Są niezwykle uzdolnieni muzycznie

i dlatego wyobraża się ich grających na

instrumentach. Nie mają przypisanego

ściśle określonego koloru.

ności i wierności. Ich atrybuty to korona,

berło, purpurowe szaty.

lił do odpowiedniej triady, czyli do

zastępów.

Pierwsza triada to DWORZANIE -

aniołowie najbliżsi Bogu, słudzy najbar-

dziej Mu oddani, nazywa się ich często

Aniołami Oblicza, ponieważ: “jest to ten

święty zastęp, który nieskażonymi oczyma

ogląda rozliczne i najbardziej uświęcające

wizje, jest oświecany prostymi i bezpo-

średnimi blaskami i syci się boskim po-

karmem”.

Należą do niej:

1. SERAFINI - czyli “ci, którzy płoną

ogniem”. Zwani są aniołami miłości, świa-

tła. Posiadają największą moc, tworzą wo-

kół Boga ognisko miłości. Otaczają Tron

Chwały nieprzerwanie śpiewając “Święty,

Święty, Święty”. Wyobrażani z promieni-

stymi sercami, płomienistymi skrzydła-

mi, noszą szaty w kolorze czerwonym lub

purpurowym.

2. CHERUBY - “ci, którzy są pełni wie-

dzy” lub “ci, którzy rozlewają mądrość”.

To oni bezpośrednio kontemplują Bożą

mądrość. Przedstawiani są w błękitnych

szatach, które symbolizują jasność umy-

słu. Atrybutem cherubów jest “zwiercia-

Druga triada, zwana CHÓRAMI PO-

RZĄDKU, to przede wszystkim zarządcy,

zajmujący się realizacją planu Opatrzno-

ści Bożej.

4. PANOWANIA - “nie ulegają nigdy

żadnemu zepsuciu, niezłomnie dążą do

Tego, który jest prawdziwie Panowaniem

i Zasadą każdego panowania”. To one wy-

dają polecenia i rozkazy wśród zastępów

aniołów. Ich atrybutem jest cesarskie jabł-

ko, berło i korona, noszą szaty w kolorze

niebieskim lub purpurowym; uosabiają

męskość i autorytet.

5. MOCE - “Ich imię wskazuje na jakąś

nieprzezwyciężoną i niezachwianą cno-

tę męstwa, naśladującego we wszystkich

swoich czynach Boskie dzieła” - oddani

bez reszty sprawom Bożym, pomagają tak-

że innym w spełnianiu Bożych rozkazów.

Ten rodzaj aniołów pośredniczy w działa-

niach łaski Bożej. Przypisuje się im tak-

że moc czynienia cudów. Przedstawiani

w zielonych szatach, z wawrzynowymi

wieńcami na głowach. Ich atrybutem jest

pancerz, lanca, tarcza, hełm, proporzec

(Na podst. Pseudo-Dionizy

Aeropagita, O hierarchiI niebieskiej...)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: