Talmud Jmmanuel Przekład zwojów aramejskich napisanych przez Judasza Iscariotę, ucznia Jmmanuela (Jezusa) odkrytych w 1963 roku przez prawdziwego proroka Eduarda Aberta Meiera, w grobowcu, w którym Jmmanuel spoczywał przez trzy dni. Przekład na język niemiecki Isa Rashid i "Billy" Eduard Meier Tekst zredagowany i zakodowany (jedynie niemiecki) przez "Billego" Eduarda Meiera Przekład na język angielski Julie H. Ziegler i B.L. Greene Poprawki i uaktualnienia 2001 Dietmar Rothe, James Deardorff, Christian Frehner, Brian Crissey, Heidi-Lore i Robert E. Peters Przekład na język polski za wydaniem Wild Flower Press Columbus, NC U.S.A. 2001 przez Era Integracji www.talmudjmmanuel.com Talmud Jmmanuel Podziękowania Portret Słowo wstępne Religia Kultowa Rozdział pierwszy – Genealogia Jmmanuela Rozdział drugi – Mędrcy ze wschodu Rozdział trzeci – Jan Chrzciciel Rozdział czwarty – Tajemnica Jmmanuela Rozdział piąty – Kazanie na górze Rozdział szósty - Jałmużna, Post, Skarby, Troski Rozdział siódmy – Duch osądu Rozdział ósmy – Uzdrowienie trędowatego Rozdział dziewiąty – Uzdrowienie paralityka Rozdział dziesiąty – Powołanie apostołów Rozdział jedenasty – Pytanie Chrzciciela Rozdział dwunasty – Małżeństwo i Współżycie Rozdział trzynasty – Jmmanuel i Sabat Rozdział czternasty – Błędne czyny Judasza Iskarioty Rozdział piętnasty – Znaczenie przypowieści Rozdział szesnasty – Herod i Chrzciciel Rozdział siedemnasty – Ludzkie przykazania a prawa Stworzenia Rozdział osiemnasty – Faryzeusze domagają się znaku Rozdział dziewiętnasty – Natura dziecięcego myślenia Rozdział dwudziesty – Małżeństwo, Rozwód i Celibat Rozdział dwudziesty pierwszy – Dwóch niewidomych Rozdział dwudziesty drugi – Wejście do Jerozolimy Rozdział dwudziesty trzeci – Podatki Rozdział dwudziesty czwarty – Przeciwko uczonym w piśmie i faryzeuszom Rozdział dwudziesty piąty – Proroctwo Rozdział dwudziesty szósty – Prawa i przykazania Rozdział dwudziesty siódmy - Wzburzenie uczniów Rozdział dwudziesty ósmy – W Getsemani Rozdział dwudziesty dziewiąty – Samobójstwo Judy Ihariota Rozdział trzydziesty – Znieważanie Jmmanuela Rozdział trzydziesty pierwszy – Ucieczka Jmmanuela z grobowca Rozdział trzydziesty drugi - Pożegnanie Jmmanuela Rozdział trzydziesty trzeci - Jmmanuel w Damaszku Rozdział trzydziesty czwarty - Nauczanie o Kreacji Rozdział trzydziesty piąty - Kulty wokół Jmmanuela Rozdział trzydziesty szósty - Ludzkość a Kreacja Epilog i Wyjaśnienie Podziękowania Za materializację tej niewielkiej książki chciałbym wyrazić swą szczerą wdzięczność formom duchowym Petale i Arahat Atherasta. Ponadto, moja wdzięczność rozciąga się także na moich życiowych nauczycieli i przyjaciół, Sfatha, Asket, Semjase, Quetzala i Ptaaha, itd., którzy zainteresowali się mną w miłości i przekazali mi wielką wiedzę, po to by przygotować mnie do mojego ważnego i trudnego zadania. Niech moja wdzięczność dosięgnie ich poprzez niezmierzone odległości, umożliwiając mi w ten sposób zachowanie trwałego wspomnienia. Książka ta jest dedykowana bez rozróżnień wszystkim ludzkim istotom w całym wszechświecie. Oby była dla nich wszystkich czymś o duchowej wartości i oby przyśpieszyła postęp ewolucji, prawdziwie uprawnionej miłości emanującej z Kreacji, harmonii i prawdy i osiągnięcie prawdziwej wiedzy, mądrości i pokoju. Wyrażam też swoje podziękowania odkrywcy grobowca, w którym spoczywał Jmmanuel i tłumaczowi tekstu, który znalazłem, oraz mojej drogiej żonie Kaliope i moim dzieciom Gilgameszy, Atlantisowi - Sokratesowi i Methusalemowi, przez których towarzystwo i miłość byłem w stanie wypełniać me trudne zadanie i będę kontynuować spełnianie go w przyszłości. Dziękuje też następującym osobom, które stały przy mnie gdy wykonywałem swe trudne zadanie, oddając mi nieocenione usługi i sprawiając, że możliwe było opublikowanie tej pracy: Pani Walder, pannie Flammer, pannie Stetter, pannie Moser, J. Bertschinger, rodzinie Wichterów, H. Runkel, H. Proch, B. Brand, H. Schutzbachowi, rodzinie Ventura, pannie Rufer, E. i G. Moosbruggerom, Pani Koye, S. Lehmannowi, G. Kropf, Ph. i W. Stauberom, B. i H. Lanzendorferom, P. Petrizzo, A. Schubiger, M. Brügger, E. Beldi, S. Holler, A. Bieri, E. Bieri, H. Bent, E. Gruber, L. Memper, Ch. Frehner, Ch. Gasser, B. Keller. "Billy" Eduard Albert Meier Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Jamesowi Deardorffowi za jego szczegółowe badanie autentyczności niemieckich wersji Talmudu Jmmanuela z roku 1978 i 2001, które umożliwiło jasny i spójny przekład, który widzicie przed sobą. Dziękujemy dodatkowo Eduardowi Meierowi za dodawanie od początku odwagi naszym wysiłkom i jego wiarę w nasze zdolności. Dziękujemy też naszemu utalentowanemu prawnikowi, którego dokładne przygotowanie i analiza spraw prawnych dały nam odwagę do opublikowania tego kontrowersyjnego dokumentu. W końcu chcemy wyrazić naszą wdzięczność wszystkim tym osobom, które przez swą wiarę w nas i wspólną cierpliwość umożliwiły wykonanie tej pracy. Wild Flower Press Portret Ten oto portret przedstawia Jmmanuela, znanemu większości ludzi jako Jezus Chrystus. Został sporządzony przez projektantkę z Rhine Valley w Szwajcarii w grudniu 1976, na podstawie oryginalnego szkicu Semjase, pilota statku promiennego, której rodzima planeta Erra w Plejadach znajduje się około 500 lat świetlnych od naszego systemu słonecznego. Pisownia Jmmanuela przez "j" nie jest pomyłką, gdyż według Plejadan, imię to wywodzi się od ich przodków, którzy literowali imię Jmmanuela w języku pisanym używając "J". Portret Jmmanuela został narysowany przez Semjase 31 grudnia, 1975, ze starych obrazów datowanych na czas, w którym Jmmanuel działał w Palestynie. Te dawne obrazy Jmmanuela w posiadaniu Plejadan ukazują charakterystykę, która znacząco różni się od powszechnie akceptowanych wizerunków Jezusa. Porównania tych portretów z Całunem Turyńskim zachowanym w Watykanie ujawnia jasno, że obrazy przedstawiane tutaj nie są identyczne z cechami obrazu na całunie, który rzekomo ukazuje wizerunek Jmmanuela z czasu po ukrzyżowaniu. Słowo wstępne W 1963 tekst przedstawiany w tej książce został odkryty przez "Billego" Eduarda Alberta Meiera pod postacią zwojów zamkniętych w ochronnej żywicy, po tym jak grecko-katolicki ksiądz o imieniu Isa Rashid odkrył faktyczną komorę grobową Jmmanuela (który jest błędnie nazywany Jezusem Chrystusem). Napisany literackim językiem staroaramejskim, dokument ten był pogrzebany pod płaską skałą w grobowcu. Życzeniem Rashida było, by nie publikować jego nazwiska. Obawiał się, i nie bez powodu, że będzie prześladowany przez kościół i Izraelczyków, a może nawet zabity, możliwość, która niestety spełniła się później. Autorem tych zwojów był ówczesny uczeń Jmmanuela, znany pod imieniem Judasz Iskariota. Przez około 2000 lat był niesłusznie oskarżany o zdradę Jmmanuela, mimo że nie miał ze zdradą nic wspólnego. Ten niecny czyn faktycznie został dokonany przez Judę Ihariota, syna faryzeusza. By ocalić swą zagrożoną herezję, wciąż dziś dominujące ortodoksyjne i konserwatywne duchowieństwo i jego naiwni zwolennicy będą prawdopodobnie próbować zaprzeczać zwojom, zniszczyć tą książkę i potępić ją jako kłamstwo, tak jak czynili wobec wielu innych starożytnych pism, które niosły świadectwo prawdzie. (Zobaczcie na przykład księgę Henocha i Jezira, miedzy innymi, które zostały usunięte z Biblii, gdyż zbyt bliskie były prawdy w czasie gdy były przekazywane potomności). Tak jak działo się wcześniej, tak stanie się i teraz, i pismo to będzie atakowane i prawdopodobnie wyjęte z obiegu. Prawdopodobnie będzie wywierana z wielu stron presja na redaktora tego pisma, może nawet będzie prześladowany czy zabity, po to by zachować "prawdziwą religię". (W roku 1976 były czynione trzy zamachy na jego życie, jeden nawet w obecności świadków. Do końca roku 1990 ilość prób zabójstwa zwiększyła się do 13). Z pewnością będą czynione wysiłki by skłonić policję, władzę, publicznych oskarżycieli, sędziów i sądy każdego rodzaju do zakazania tej książki, ośmieszania jej, odrzucenia, czy tłumienia, które to działania jednakże nie ujmą ani ułamka jej prawdziwości. Obskuranci u władzy z pewnością będą postępować z całą roztropnością i umiejętnościami by z pomocą intryg pozbyć się tego dokumentu, ogłosić za fałszywy i unieważnić, tak jak stało się z publikacjami innych pism, których jednakże oryginalne skrypty zostały następnie ukryte w Bibliotece Watykanu w Rzymie. Ale powstanie też krzyk przeciwko tekstowi ze strony religijnych fanatyków i innych zwiedzionych osób, którzy będą chcieli użyć wszelkich środków przeciwko jego istnieniu i redaktorowi. Jak każdy wie, zawsze tak było - nie zawahają się przed popełnieniem mordu, zabójstwem czy czymś podobnym. Redaktor zna ten fakt dobrze i w rezultacie podjął konieczne środki zapobiegawcze. Jednakże "Święte Ministerstwo", "Stolica Apostolska w Rzymie" i papież zawsze podejmowali kroki by wzmocnić czy ocalić błędny kult religijny Chrześcijaństwa. W związku z tym wystarczy by czytelnik pomyślał o Inkwizycji (którą nakazała "Stolica Apostolska"), przez której nakazy miliony ludzi w samej Europie zostało brutalnie zarżniętych, zamęczonych i zamordowanych. Liczba zapisanych morderstw popełnionych przez "Stolicę Apostolską" w czasie Inkwizycji, wynosi do dziewięciu milionów, podczas gdy liczba morderstw nieudokumentowanych daje co najmniej dalszych dziewięć milionów. Przekład ten dostarcza mocnego dowodu, że heretyckie doktryny kultów religijnych manipulowały prawdą i że są one nieodpowiedzialnymi machinacjami ludzi bez skrupułów, z których część była najęta przez "Stolicę Apostolską". Inni byli głupimi, fanatycznymi, szalonymi na umyśle, czy spragnionymi władzy ludźmi, którzy bez ociągan...
roman6922