Talmud Jmmanuel Przekład zwojów aramejskich.txt

(269 KB) Pobierz
Talmud Jmmanuel

Przekład zwojów aramejskich
napisanych przez Judasza Iscariotę,
ucznia Jmmanuela (Jezusa)
odkrytych w 1963 roku przez prawdziwego proroka Eduarda Aberta Meiera, 
w grobowcu, w którym Jmmanuel spoczywał przez trzy dni.

Przekład na język niemiecki

Isa Rashid i "Billy" Eduard Meier 



Tekst zredagowany i zakodowany (jedynie niemiecki)

przez "Billego" Eduarda Meiera 



Przekład na język angielski 

Julie H. Ziegler i B.L. Greene 



 Poprawki i uaktualnienia 2001 

 Dietmar Rothe, James Deardorff, Christian Frehner,  

Brian Crissey, Heidi-Lore i Robert E. Peters 



Przekład na język polski za wydaniem  

Wild Flower Press 

Columbus, NC U.S.A. 2001 

przez Era Integracji



www.talmudjmmanuel.com

Talmud Jmmanuel
Podziękowania
Portret
Słowo wstępne
Religia Kultowa
Rozdział pierwszy – Genealogia Jmmanuela
Rozdział drugi – Mędrcy ze wschodu
Rozdział trzeci – Jan Chrzciciel
Rozdział czwarty – Tajemnica Jmmanuela
Rozdział piąty – Kazanie na górze
Rozdział szósty - Jałmużna, Post, Skarby, Troski
Rozdział siódmy – Duch osądu
Rozdział ósmy – Uzdrowienie trędowatego
Rozdział dziewiąty – Uzdrowienie paralityka
Rozdział dziesiąty – Powołanie apostołów
Rozdział jedenasty – Pytanie Chrzciciela
Rozdział dwunasty – Małżeństwo i Współżycie
Rozdział trzynasty – Jmmanuel i Sabat
Rozdział czternasty – Błędne czyny Judasza Iskarioty
Rozdział piętnasty – Znaczenie przypowieści
Rozdział szesnasty – Herod i Chrzciciel
Rozdział siedemnasty – Ludzkie przykazania a prawa Stworzenia
Rozdział osiemnasty – Faryzeusze domagają się znaku
Rozdział dziewiętnasty – Natura dziecięcego myślenia
Rozdział dwudziesty – Małżeństwo, Rozwód i Celibat
Rozdział dwudziesty pierwszy – Dwóch niewidomych
Rozdział dwudziesty drugi – Wejście do Jerozolimy
Rozdział dwudziesty trzeci – Podatki
Rozdział dwudziesty czwarty – Przeciwko uczonym w piśmie i faryzeuszom
Rozdział dwudziesty piąty – Proroctwo
Rozdział dwudziesty szósty – Prawa i przykazania
Rozdział dwudziesty siódmy - Wzburzenie uczniów
Rozdział dwudziesty ósmy – W Getsemani
Rozdział dwudziesty dziewiąty – Samobójstwo Judy Ihariota
Rozdział trzydziesty – Znieważanie Jmmanuela
Rozdział trzydziesty pierwszy – Ucieczka Jmmanuela z grobowca
Rozdział trzydziesty drugi - Pożegnanie Jmmanuela
Rozdział trzydziesty trzeci - Jmmanuel w Damaszku
Rozdział trzydziesty czwarty - Nauczanie o Kreacji
Rozdział trzydziesty piąty - Kulty wokół Jmmanuela
Rozdział trzydziesty szósty - Ludzkość a Kreacja
Epilog i Wyjaśnienie


Podziękowania 
Za materializację tej niewielkiej książki chciałbym wyrazić swą szczerą wdzięczność formom duchowym Petale i Arahat Atherasta. 

Ponadto, moja wdzięczność rozciąga się także na moich życiowych nauczycieli i przyjaciół, Sfatha, Asket, Semjase, Quetzala i Ptaaha, itd., którzy zainteresowali się mną w miłości i przekazali mi wielką wiedzę, po to by przygotować mnie do mojego ważnego i trudnego zadania. Niech moja wdzięczność dosięgnie ich poprzez niezmierzone odległości, umożliwiając mi w ten sposób zachowanie trwałego wspomnienia. 

Książka ta jest dedykowana bez rozróżnień wszystkim ludzkim istotom w całym wszechświecie. Oby była dla nich wszystkich czymś o duchowej wartości i oby przyśpieszyła postęp ewolucji, prawdziwie uprawnionej miłości emanującej z Kreacji, harmonii i prawdy i osiągnięcie prawdziwej wiedzy, mądrości i pokoju.

Wyrażam też swoje podziękowania odkrywcy grobowca, w którym spoczywał Jmmanuel i tłumaczowi tekstu, który znalazłem, oraz mojej drogiej żonie Kaliope i moim dzieciom Gilgameszy, Atlantisowi - Sokratesowi i Methusalemowi, przez których towarzystwo i miłość byłem w stanie wypełniać me trudne zadanie i będę kontynuować spełnianie go w przyszłości. 

Dziękuje też następującym osobom, które stały przy mnie gdy wykonywałem swe trudne zadanie, oddając mi nieocenione usługi i sprawiając, że możliwe było opublikowanie tej pracy: 

Pani Walder, pannie Flammer, pannie Stetter, pannie Moser, J. Bertschinger,  rodzinie Wichterów, H. Runkel, H. Proch, B. Brand, H. Schutzbachowi, rodzinie Ventura, pannie Rufer, E. i G. Moosbruggerom, Pani Koye, S. Lehmannowi, G. Kropf, Ph. i W. Stauberom, B. i H. Lanzendorferom, P. Petrizzo, A. Schubiger, M. Brügger, E. Beldi, S. Holler, A. Bieri, E. Bieri, H. Bent, E. Gruber, L. Memper, Ch. Frehner, Ch. Gasser, B. Keller. 

"Billy" Eduard Albert Meier


Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Jamesowi Deardorffowi za jego szczegółowe badanie autentyczności niemieckich wersji Talmudu Jmmanuela z roku 1978 i 2001, które umożliwiło jasny i spójny przekład, który widzicie przed sobą. Dziękujemy dodatkowo Eduardowi Meierowi za dodawanie od początku odwagi naszym wysiłkom i jego wiarę w nasze zdolności. Dziękujemy też naszemu utalentowanemu prawnikowi, którego dokładne przygotowanie i analiza spraw prawnych dały nam odwagę do opublikowania tego kontrowersyjnego dokumentu. W końcu chcemy wyrazić naszą wdzięczność wszystkim tym osobom, które przez swą wiarę w nas i wspólną cierpliwość umożliwiły wykonanie tej pracy.

Wild Flower Press
Portret
Ten oto portret przedstawia Jmmanuela, znanemu większości ludzi jako Jezus Chrystus. Został sporządzony przez projektantkę z Rhine Valley w Szwajcarii w grudniu 1976, na podstawie oryginalnego szkicu Semjase, pilota statku promiennego, której rodzima planeta Erra w Plejadach znajduje się około 500 lat świetlnych od naszego systemu słonecznego. 

Pisownia Jmmanuela przez "j" nie jest pomyłką, gdyż według Plejadan, imię to wywodzi się od ich przodków, którzy literowali imię Jmmanuela w języku pisanym używając "J". 

Portret Jmmanuela został narysowany przez Semjase 31 grudnia, 1975, ze starych obrazów datowanych na czas, w którym Jmmanuel działał w Palestynie. Te dawne obrazy Jmmanuela w posiadaniu Plejadan ukazują charakterystykę, która znacząco różni się od powszechnie akceptowanych wizerunków Jezusa. Porównania tych portretów z Całunem Turyńskim zachowanym w Watykanie ujawnia jasno, że obrazy przedstawiane tutaj nie są identyczne z cechami obrazu na całunie, który rzekomo ukazuje wizerunek Jmmanuela z czasu po ukrzyżowaniu.

Słowo wstępne
W 1963 tekst przedstawiany w tej książce został odkryty przez "Billego" Eduarda Alberta Meiera pod postacią zwojów zamkniętych w ochronnej żywicy, po tym jak grecko-katolicki ksiądz o imieniu Isa Rashid odkrył faktyczną komorę grobową Jmmanuela (który jest błędnie nazywany Jezusem Chrystusem). Napisany literackim językiem staroaramejskim, dokument ten był pogrzebany pod płaską skałą w grobowcu. Życzeniem Rashida było, by nie publikować jego nazwiska. Obawiał się, i nie bez powodu, że będzie prześladowany przez kościół i Izraelczyków, a może nawet zabity, możliwość, która niestety spełniła się później.
  
Autorem tych zwojów był ówczesny uczeń Jmmanuela, znany pod imieniem Judasz Iskariota. Przez około 2000 lat był niesłusznie oskarżany o zdradę Jmmanuela, mimo że nie miał ze zdradą nic wspólnego. Ten niecny czyn faktycznie został dokonany przez Judę Ihariota, syna faryzeusza.

By ocalić swą zagrożoną herezję, wciąż dziś dominujące ortodoksyjne i konserwatywne duchowieństwo i jego naiwni zwolennicy będą prawdopodobnie próbować zaprzeczać zwojom, zniszczyć tą książkę i potępić ją jako kłamstwo, tak jak czynili wobec wielu innych starożytnych pism, które niosły świadectwo prawdzie. (Zobaczcie na przykład księgę Henocha i Jezira, miedzy innymi, które zostały usunięte z Biblii, gdyż zbyt bliskie były prawdy w czasie gdy były przekazywane potomności). Tak jak działo się wcześniej, tak stanie się i teraz, i pismo to będzie atakowane i prawdopodobnie wyjęte z obiegu. Prawdopodobnie będzie wywierana z wielu stron presja na redaktora tego pisma, może nawet będzie prześladowany czy zabity, po to by zachować "prawdziwą religię". (W roku 1976 były czynione trzy zamachy na jego życie, jeden nawet w obecności świadków. Do końca roku 1990 ilość prób zabójstwa zwiększyła się do 13). Z pewnością będą czynione wysiłki by skłonić policję, władzę, publicznych oskarżycieli, sędziów i sądy każdego rodzaju do zakazania tej książki, ośmieszania jej, odrzucenia, czy tłumienia, które to działania jednakże nie ujmą ani ułamka jej prawdziwości. Obskuranci u władzy z pewnością będą postępować z całą roztropnością i umiejętnościami by z pomocą intryg pozbyć się tego dokumentu, ogłosić za fałszywy i unieważnić, tak jak stało się z publikacjami innych pism, których jednakże oryginalne skrypty zostały następnie ukryte w Bibliotece Watykanu w Rzymie.  

Ale powstanie też krzyk przeciwko tekstowi ze strony religijnych fanatyków i innych zwiedzionych osób, którzy będą chcieli użyć wszelkich środków przeciwko jego istnieniu i redaktorowi. Jak każdy wie, zawsze tak było - nie zawahają się przed popełnieniem mordu, zabójstwem czy czymś podobnym. Redaktor zna ten fakt dobrze i w rezultacie podjął konieczne środki zapobiegawcze. Jednakże "Święte Ministerstwo", "Stolica Apostolska w Rzymie" i papież zawsze podejmowali kroki by wzmocnić czy ocalić błędny kult religijny Chrześcijaństwa. W związku z tym wystarczy by czytelnik pomyślał o Inkwizycji (którą nakazała "Stolica Apostolska"), przez której nakazy miliony ludzi w samej Europie zostało brutalnie zarżniętych, zamęczonych i zamordowanych. Liczba zapisanych morderstw  popełnionych przez "Stolicę Apostolską"  w czasie Inkwizycji, wynosi do dziewięciu milionów, podczas gdy liczba morderstw nieudokumentowanych daje co najmniej dalszych dziewięć milionów.   

Przekład ten dostarcza mocnego dowodu, że heretyckie doktryny kultów religijnych manipulowały prawdą i że są one nieodpowiedzialnymi machinacjami ludzi bez skrupułów, z których część była najęta przez "Stolicę Apostolską". Inni byli głupimi, fanatycznymi, szalonymi na umyśle, czy spragnionymi władzy ludźmi, którzy bez ociągan...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin