K.U. przeciwko Finlandii 2872/02
Stan faktyczny: http://books.google.pl/books?id=anJ9k_qFy4QC&pg=PA183&lpg=PA183&dq=skarga+nr+2872/02&source=bl&ots=zbCIXuu_68&sig=WY-f0wpzxLcuIkHQRJEPp8pqVKo&hl=pl&sa=X&ei=MQ9XUr-4CofNsgaf44CQCQ&ved=0CEIQ6AEwBA#v=onepage&q=skarga%20nr%202872%2F02&f=false
POSZANOWANIE ŻYCIA PRYWATNEGO, które jest pojęciem obejmującym fizyczną i psychiczną integralność osoby
Obowiązki państw:
POZYTYWNE:
-zapewnienie skutecznego poszanowania uprawnień chronionych przez art.8 -1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji.
2. Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności osób.
-współpraca z organami śledczymi
-możliwość uzyskiwania przez organy śledcze określonych danych które miałyby służyć jako dowód (dane dostawcy)
-konieczność ustanowienia środków mających na celu zabezpieczenie poszanowania życia prywatnego, nawet w sferze wzajemnych relacji pomiędzy podmiotami prywatnymi (charakter zobowiązania państwa zależy od aspektu życia prywatnego, o jaki chodzi w danych okolicznościach)
-penalizowanie przestępstw przeciwko osobom, w tym również usiłowania popełnienia przestępstwa oraz by zapewnić odstraszający skutek penalizacji poprzez praktyczne stosowanie przepisów prawa karnego w drodze efektywnego ścigania i oskarżania
- nałożenie pozytywnych obowiązków musi być dokonywane w sposób który nie będzie oznaczał nałożenia na władze niemożliwego do udźwignięcia lub nieproporcjonalnego ciężaru
-użytkownicy telekomunikacji i Internetu muszą mieć gwarancje prywatności i swobody wypowiedzi, to jednak gwarancje takie nie mogą być bezwzględne i muszą ustąpić w razie potrzeby ochronie innych uprawnionych interesów, do których należą ochrona przed naruszeniami porządku bądź przestępczością oraz ochrona prawa i wolności innych osób
-dzieci i inne wrażliwe osoby mają prawo do ochrony ze strony państwa, w postaci skutecznego odstraszania
-ochrona integralności psychicznej i fizycznej jednostki
-ustawodawca powinien zapewnić regulacje prawne umożliwiające godzenie poufności usług internetowych z zapobieganiem zakłóceniom porządku i przestępczości oraz ochroną praw i wolności innych osób, w szczególności dzieci i innych osób bezbronnych
-szczególne obowiązki powinny być nakładane na dostawców usług, którzy oferują usługi telekomunikacyjne dla publiczności, albo za pośrednictwem sieci publicznych lub prywatnych, w celu dostarczenia informacji potrzebnych do identyfikacji użytkownika, jeśli tak nakazał właściwy organ prowadzący dochodzenia
Zasady ogólne:
-poszanowanie życia prywatnego
-konieczność równoważenie ochrony prywatności, czci, dobrego imienia a korzystania z wolności słowa
- prywatność i swoboda wypowiedzi to gwarancja przysługująca użytkownikom, lecz nie mająca charakteru absolutnego i w określonych sytuacjach może doznawać ograniczeń
- przy ocenie naruszenia aspektów życia prywatnego należy uwzględnić potencjalne zagrożenie dla kondycji psychicznej i fizycznej spowodowanej młodym wieku wnioskodawcy
- interes publiczny i ochrona interesów ofiar przestępstw wymagają dostępności środka zaradczego który umożliwi określenie rzeczywistego sprawcy i poddanie go wymiarowi sprawiedliwości (odszkodowanie nie jest wystarczającą formą, należy uwzględnić także interes publiczny)
Obowiązki jakie konkretnie zostały zrealizowane:
-ochrona była zapewniona poprzez samo istnienie przestępstwa w postaci pomówienia oraz poprzez możliwość wniesienia oskarżenia w sprawie karnej lub powództwa odszkodowawczego przeciwko operatorowi serwera; Trybunał: -samo istnienie danego przestępstwa w krajowym systemie prawa karnego ma ograniczone skutki odstraszające jeżeli nie istnieją środki pozwalające na identyfikacje rzeczywistego sprawcy i postawienie go przed wymiarem sprawiedliwości; -w kwestii oskarżenia i odszkodowania Trybunał stwierdził że w świetle niniejszej sprawy możliwość ta nie jest wystarczająca – potrzeba identyfikacji rzeczywistego sprawcy i uzyskanie odszkodowania od tego sprawcy
-policja miała prawo uzyskać dane telekomunikacyjne w przypadkach dotyczących niektórych wykroczeń, nie mniej jednak miała obowiązek przestrzegania zasady poufności, która uniemożliwiła odnalezienie rzeczywistego sprawcy; ochrona wypowiedzi w Internecie jest tak szeroka że obejmuje wiadomości które mogą także ingerować w prywatność innej osoby;
Działania legislacyjne i prewencyjne państwa:
-obecne regulacje dotyczące korzystania ze swobody wypowiedzi w mediach dają policji szersze uprawnienia do przełamania ochrony anonimowego nadawcy wiadomości do celów śledztwa karnego. Nowe przepisy odzwierciedlają reakcję prawodawcy na postępujący rozwój społeczny, większe wykorzystanie i tym samym nadużycia. Tak więc późniejsze przepisy wzmocniły ochronę życia prywatnego.
Konkluzje Trybunału:
- Trybunał uznaje, że doszło do naruszenia artykułu 8 Konwencji
-Stwierdza, że nie potrzeba rozpatrywania skargi na podst. art.13 Konwencji (nie mogą skorzystać z art. 13 ze względu na brak odpowiedniego środka krajowego)
-uznaje że pozwane Państwo ma wypłacić skarżącemu w ciągu trzech miesięcy od w którym wyrok stanie się prawomocny zgodnie z art. 44§2 Konwencji kwotę 3.000 euro.
acuaria89