„Matoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska
Wg Labana – twórca gimnastyki twórczej ; kinetografia
- ruch jest naturalnym środkiem komunikacji
- zaspokajanie potrzeby ruchu jest ograniczane ( szkoła, praca)
- to prowadzi do stresów, stanów niepokoju, zahamowań
- potrzeby :
Ø Ruch
Ø Odprężenie
Ø Ekspresja
Ø Tworzenie
Zasady prowadzenia zajęć
- każdy wykonuje zadania ruchowe na swój sposób
- zajęcia są prowadzone w luźno ustawionej grupie a pozycja wyjściowa jest dowolna dla każdego
- elementami towarzyszącymi może być rytm i muzyka
- tematyka zadań ruchowych
ü Wyczucie własnego ciała
ü Wyczucie ciężaru i czasu
ü Wyczucie przestrzeni
ü Doskonalenie płynności ruchów i wyczucie ciężaru ciała w przestrzeni
ü Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera i grupy
Zasady
§ Zasada wszechstronności
§ Zasada naprzemienności wysiłku i rozluźnienia
§ Zasada stopniowania trudności
Kategorie ruchu w metodzie Ruchu Rozwijającego
Ø Ruch prowadzący do poznania własnego ciała
Ø Ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem fizycznym ( kształtuje orientacje w przestrzeni; aktywności jak najniżej – podłoga – ugruntowanie, stabilność)
Ø Ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem ( i zrozumienie potrzeb, wzajemne zaufanie, wzajemne poznanie)
· Ruch z
· Ruch przeciwko
· Ruch razem
Ø Ruch prowadzący do współdziałania w grupie
Ø Ruch kreatywny
Obserwacja i analiza ruchu
- cechy ruchu : energia, płynność, przestrzeń, czas
- kierunki ruchu : wysoko / nisko, z bok/ na bok, tył/ przód
- związek z grawitacją : ciężkość/ lekkość
- związki z partnerem i grupą : z partnerem ( przeciwko/ razem); 3-4 osoby; cała grupa
Ocena zachowania dziecka podczas zajęć
- zdolność koncentracji na zadaniu
- rodzaj i sposób wyrażania emocji
- umiejętność nawiązywania kontaktów z innymi osobami
- umiejętność zmiany zachowania w zależności od rodzaju zajęć
- umiejętność uczestnictwa w zabawie
Rola ruchu i kontaktu fizycznego we wspomaganiu rozwoju i terapii dziecka
W metodzie RR równie ważnym elementem jak ruch , dostarczający doznań kinestetycznych i odczuwania równowagi, jest kontakt fizyczny, będący źródłem doznan dotykowych.
Aby dziecko rozwijało się prawidłowo, musi mieć zapewniony dopływ wielomodalnych informacji, a więc wielozmysłowego pobudzenia przez różnorodne bodźce.
Założenia metody RR
Posługiwanie się ruchem jak o narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju.
Założenia
1. świadomość własnego ciała i usprawniania ruchowego
2. świadomość przestrzeni i działania w niej
3. dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu
Organizacja zajęć stymulująco – terapeutycznych wg metody W. Sherborne
Program i planowanie
Projektując zajęcia warto pamiętać, że mają one pomóc dziecku w poznaniu siebie, w zdobyciu do siebie zaufania, w poznaniu innych i nauczeniu się ufania im, a dalej poprzez nabranie wiary we własne możliwości i nabrania pewności siebie.
Zasady podczas projektowania i prowadzenia zajęć :
- dobrowolność uczestnictwa
- nawiązanie kontaktu z każdym dzieckiem
- dla dziecka zajęcia powinny bć przyjemne, dające satysfakcję z pokonania własnych trudności
- czynny udział w ćwiczeniach
- swobodna decyzja dziecka
- zauważaj i stymuluj aktywność dziecka
- humor
- nie krytykować
- chwalenie za starania
- unikaj stwarzania sytuacji rywalizacyjnych
- najpierw ćwiczenia w parach, potem trójki, grupa
- większość ćwiczeń na poziomie podłogi – szczególnie przy początkowych ćwiczeniach
- stopniowanie trudności
- zmniejszaj udział swojej inicjatywy
- naprzemiennie ćw. dynamiczne z relaksującymi
- miej na uwadze samopoczucie dziecka
- ucz delikatności, opiekuńczości ale i siły
- zamiana ról ( dominacja )
- poczucie bezpieczeństwa, oparcia
- na zakończenie zajęć ćw. wyciszające
Organizacja ćwiczeń i grup zajęciowych
- Grupa 6 – 14 dzieci
- systematyczne zajęcia
- czas zajęć ok. 60 min ( początki 20 – 30 )
- do prowadzenia zajęć dwie osoby
Zastosowanie RR w pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo
- wykształcenie obraz samego siebie ( poczucie tożsamości, wyodrębnienie własnej osoby z otoczenia)
- nawiązanie kontaktów społecznych
- pokonanie barier
- „ przeciwko” – koncentracja uwagi
- orientacja w schemacie ciała
- komunikacja niewerbalna
- zaspokajanie potrzeb wzrostu, rozwoju, bezpieczeństwa, społeczne, poznawcze
Kasienka01234