Kiedy znalazłam sie w trudnej sytuacji otrzymałam duchowe wsparcie. Zamieszczam je tutaj dla pożytku innych. Oto jego treść:
"Podaję Tobie tu rodzaj apostolstwa,
które nie domaga się od nas ciężkiej pracy,
wielkich umartwień i trudów, ale które szczególnie dziś,
w naszych czasach, bardzo jest pożądane,
potrzebne i skuteczne, mianowicie apostolstwo uśmiechu.
Uśmiech rozprasza chmury nagromadzone w duszy.
Uśmiech na twarzy pogodnej mówi o szczęściu wewnętrznym
duszy złączonej z Bogiem, mówi o pokoju czystego sumienia,
o beztroskim oddaniu się w ręce Ojca niebieskiego,
który karmi ptaki niebieskie, przyodziewa lilie polne
i nigdy nie zapomina o tych, co Jemu bez granic ufają.
Uśmiech na twej twarzy pozwala zbliżyć się bez obawy do
ciebie, by cię o coś poprosić, o coś zapytać -
bo twój uśmiech już z góry obiecuje chętne spełnienie prośby.
Nieraz uśmiech twój wlać może do duszy zniechęconej
jakby nowe życie, nadzieję, że nastaną lepsze czasy,
że nie wszystko stracone, że Bóg czuwa.
Uśmiech jest nieraz tą gwiazdą, co błyszczy wysoko i wskazuje,
że tam na górze bije serce Ojcowskie, które zawsze gotowe jest
zlitować się nad nędzą ludzką.
Ciężkie dziś życie, pełne goryczy, i Bóg sam zarezerwował sobie
prawo uświęcania ludzi przez krzyż.
Nam zostawił zadanie pomagać innym w bolesnej wędrówce
po drodze krzyżowej przez rozsiewanie wokoło małych promyków
szczęścia i radości. Możemy to czynić często, bardzo często,
darząc ludzi uśmiechem miłości i dobroci,
tym uśmiechem, który mówi o miłości i dobroci Bożej.
Mieć stały uśmiech na twarzy, zawsze - gdy słońce świeci albo
deszcz pada, w zdrowiu lub w chorobie, w powodzeniu albo gdy
wszystko idzie na opak - o to niełatwo! Uśmiech ten świadczy,
że dusza twa czerpie w Sercu Bożym tę ciągłą pogodę duszy,
że umiesz zapomnieć o sobie, pragnąc być dla innych
promykiem szczęścia."
anty-Kasandra