UJAWNIONY SEKRET TRZECIEJ TAJEMNICY FATIMSKIEJ.docx

UJAWNIONY SEKRET TRZECIEJ TAJEMNICY FATIMSKIEJ

Fatima 1917

·         Przewidywany przebieg trzeciej wojny światowej

·         Zaburzenia w przyrodzie

·         Dane o Polsce po wybuchu trzeciej wojny światowej

·         Zapowiedź trzech dni ciemności, słowa Pana Jezusa, które były skie­rowane do Łucji:

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Tło objawień fatimskich

Zwiastun objawień

Spotkania z Madonną

Szóste objawienie i Cud Słońca

Cztery żądania Madonny

Poświęcenie Kościoła i świata Niepokalanemu Sercu Maryi

Jaką tajemnicę Matka Boża przekazała Łucji podczas drugiego objawienia?

Pierwsza i Druga Tajemnica Fatimska

O Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej

Jan Paweł II znał swoją przyszłość

Hiacynta i Franciszek

Łucja

Jan Paweł II i Trzeci Sekret Fatimski

Tekst Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej

Komentarze po ujawnieniu Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej

Wizje ks. Gobbiego dotycząca tajemnic fatimskich

Przewidywany przebieg trzeciej wojny światowej

Zaburzenia w przyrodzie

Dane o Polsce po wybuchu trzeciej wojny światowej

Orędzie Matki Bożej z 1954 roku

Słowa Pana Jezusa, które były skierowane do Łucji – zapowiedź trzech dni ciemności

Wypowiedź s. Łucji z 26 grudnia 1957 roku

Apel s. Łucji z 22 maja 1958 roku

FATIMA 1917

Zanim przedstawimy oficjalnie już ujawnioną treść Trze­ciej Tajemnicy Fatimskiej,

poznajmy okoliczności objawień, losy Hiacynty, Francisz­ka i Łucji.

Wprowadzenie  WRÓĆ DO SPIS TREŚCI

W okresie od maja do października 1917 r., trzynastego dnia każdego miesiąca, w okolicach portugalskiej wioski Fatima, miała miejsce seria sześciu objawień Matki Bożej. Trój­ce dzieci: Łucji dos santos oraz jej kuzynom, Franciszkowi i Hiacyncie Marto, Ukazywała się Najświętsza Panna. Podczas trzeciego objawienia, 13 lipca 1917 r., Łucja oraz dwójka jej towarzyszy otrzymali od Najświętszej Dziewicy tajemnicze przesłanie, którego pod żadnym pozorem nie chcieli ujawnić. Po latach okazało się, że wtedy to Maryja przekazała im Orę­dzie do całego świata, ową słynną później trzyczęściową Ta­jemnicę Fatimską. Dotyczyło ono losów Kościoła i ludzkości.

W roku 1936 Łucja (wówczas już karmelitanka bosa w klasztorze w Coimbrze), stosując się do woli biskupa die­cezji Leiria, w której skład wchodzi Fatima, spisała pierwszą relację z objawień. Kolejną relację przekazała w roku 1937. Między 12 grudnia 1943 r. a 3 stycznia 1944 r. zapisała ostat­nią relację. Dokument ten dotyczył Trzeciej Tajemnicy i był przeznaczony do rąk własnych papieża, z zastrzeżeniem, że może ją ujawnić dopiero po roku 1960. W 25 rocznicę objawień (1942 r.) papież Pius XII oficjal­nie podał do wiadomości publicznej treść dwóch pierwszych części Orędzia Fatimskiego.

Pierwsza Tajemnica dotyczyła wizji piekła, jaka ukazała się dzieciom w lipcu 1917 r. oraz zawierała zapowiedź wybuchu drugiej wojny światowej.

Druga Tajemnica dotyczyła prośby Matki Bożej o upo­wszechnienie na świecie kultu Jej Niepokalanego Serca i po­święcenie Jej Rosji.

Trzecia Tajemnica przechowywana była w sejfie watykań­skim aż do roku 2000. Dopiero papież Jan Paweł II w Roku Ju­bileuszowym i w 83 rocznicę objawień podjął decyzję o ujaw­nieniu najdłużej oczekiwanej i obrosłej już wieloma mitami tajemnicy Kościoła. Zapoznajmy się zatem z genezą i chrono­logią wydarzeń fatimskich.

Tło objawień fatimskich WRÓĆ DO SPIS TREŚCI

Portugalia już od IV wieku była krajem chrześcijańskim. Kościół katolicki cieszył się tu dużym szacunkiem i wywierał znaczny wpływ na życie religijno-społeczne. Mimo że Portugalczycy byli narodem głęboko religijnym, to na przełomie XIX i XX wieku duże wpływy polityczne zaczęły uzyskiwać ruchy i organizacje antykościelne, inspirowane przez loże wolnomularskie. Sprzyjała temu trudna sytuacja ekonomicz­na kraju oraz zacofanie w dziedzinie oświaty. Masoneria wi­działa w Kościele największą przeszkodę w realizacji planów przekształcenia Portugalii w państwo laickie. Ks. Jan Drozd w książce Orędzie Niepokalanej pisze: „Dnia 5 października 1910 roku doszło do przewrotu, w wyniku którego niepodzielną władzę chwycili w swoje ręce wolnomularze. W tej nowej sytuacji Kościół stał się głównym obiektem jawnych już ataków. Uchwalono rozdział Kościoła od państwa, spodziewając się tą drogą doprowadzić do cał­kowitej laicyzacji społeczeństwa portugalskiego. »Ta ustawa doprowadzi do tego - wołano na zjeździe stanów w Lizbonie 26 marca 1911 roku - że w okresie dwóch pokoleń Portugalia zniszczy całkowicie katolicyzm, główną przyczynę obecnego rozpaczliwego położenia państwa«".

Po uchwaleniu 20 kwietnia 1911 r. przez parlament usta­wy o rozdziale Kościoła od państwa, jej twórca, Alfonso Costa, obiecywał:

„ W ciągu niespełna dwóch pokoleń katolicyzm zniknie całkowicie z Portugalii". Za tymi pogróżkami weszły w życie akty prawne wy­konawcze. Na ich podstawie usuwano ze szkół religię, za­mykano kościoły i klasztory, konfiskowano dobra kościelne, hierarchów kościelnych zmuszano do udania się na emigrację, likwidowano lub represjonowano zakłady katolickie. Na skutki tak wąsko rozumianej polityki nie trzeba było długo czekać. W Portugalii pogłębił się kryzys gospodarczy, wystąpił kryzys wartości i upadek moralności. Jak podaje ks. J. Drozd:„Najbardziej wierny Kościołowi w Portugalii pozostał lud wiejski, dla którego praktyki religijne zawsze były prawdziwą świętością. Tak było również w Fatimie, cichej, małej wiosce, leżącej na płaskowyżu pomiędzy Lizboną a Coimbrą, w die­cezji Leiria [od 1918 r. - przyp. aut.]. Jej mieszkańcy byli przeważnie rolnikami. Daleka odległość od miasta i od kolei sprawiała, że poziom kulturalny wioski był raczej prymityw­ny, lecz zdrowy pod względem moralnym i religijnym".

W 1917 r. w Europie kolejny już rok toczyła się pierw­sza wojna światowa, która pod względem skali zniszczeń i okrucieństwa była nieporównywalna z jakimkolwiek wcześ­niejszym konfliktem zbrojnym. Ówczesny papież, Benedykt IV wielokrotnie wzywał walczące strony do rozejmu i pojednania. Gdy przekonał się, że jego apele nie odnoszą skutku, 5 maja 1917 r. zwró­cił się jeszcze z jednym wezwaniem do wszystkich wier­nych o modlitwy w intencji pokoju. Do Litanii Loretańskiej polecił dodać nowy tytuł Maryi: „Królowa Pokoju". I oto w osiem dni później w małej dolinie Cova da Iria, leżącej trzy kilometry od wioski Fatima, rozpoczęły się objawienia Maryi.

Zwiastun objawień WRÓĆ DO SPIS TREŚCI

Zanim w 1917 r. Najświętsza Panna zaczęła objawiać się trojgu dzieciom w Fatimie, w okolicy tej miały miejsce inne nadzwyczajne wydarzenia. W miejscowości Loca do Cabeco trójce pastuszków, tych samych, którzy później byli uczest­nikami spotkań z Maryją, trzykrotnie ukazał się zwiastun z Nieba. Przedstawił się jako Anioł Pokoju i prosił o gorą­cą modlitwę w intencji pokoju. Gdy nawiedził dzieci po raz trzeci, przyniósł im sakrament Świętej Eucharystii. Z per­spektywy czasu stało się jasne, że zadaniem Anioła Pokoju było przygotowanie dzieci do spotkania z Matką Bożą. W roku 1915 anioł objawił się dzieciom pasącym owce. Po latach siostra Łucja wspomina: „Wyglądał, jak osoba ubrana w prześcieradło [...]. Nie moż­na było dostrzec jego oczu lub rąk".

Rok później anioł powrócił. Według Johna Hafferta, auto­ra książki Jej wiosnę słowa, dzieci były urzeczone. Cytuje on Łucję:

„Bawiliśmy się tylko kilka chwil, kiedy silny wiatr zaczął wstrząsać drzewami. Zaskoczeni spojrzeliśmy w górę, aby zo­baczyć, co się dzieje, gdyż dzień był niezwykle spokojny. Wte­dy dostrzegliśmy zstępującą do nas znad drzew oliwnych po­stać, o której już mówiłam. Hiacynta i Franciszek nigdy dotąd jej nie widzieli, a ja również nie wspominałam im o niej. Gdy się przybliżyła, mogliśmy rozróżnić jej rysy. Był to młodzie­niec, czternaste- lub piętnastoletni, bielszy niż śnieg, przejrzysty jak kryształ, gdy świeci przez niego słońce - i wielkiej piękności. Gdy przybliżył się do nas, powiedział:

»Nie lękaj­cie siei Jestem Aniołem Pokoju. Módlcie się ze mną«. Klękając na ziemi, pochylił się tak, że jego czoło dotknęło ziemi i kazał nam powtórzyć trzykrotnie te słowa: »Mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Cię, ufam Ci i ko­cham Cię! Proszę o przebaczenie dla tych, którzy nie wierzą w Ciebie, nie uwielbiają Cię, nie ufają Ci i nie kochają Cię«. A potem, podnosząc się, powiedział: »Módlcie się tak. Ser­ca Jezusa i Maryi zważają na głos waszych błagam. Jeszcze tego samego lata anioł powrócił. Ponownie powie­dział: »Co robicie? Módlcie się... bardzo się módlcie. Najświętsze Serca Jezusa i Maryi mają miłosierdzie dla was. Stale ofiaro­wujcie Najwyższemu modlitwy i ofiary«. »Jak mamy ponosić ofiary?« - zapytała Łucja.

»Cokolwiek czynicie, wszystko ofiarowujcie Bogu jako akt zadośćuczynienia za grzechy, którymi jest On obrażany i jako błagania o nawrócenie grzeszników. Sprowadzicie pokój na wasz kraj. Ja jestem jego Aniołem Stróżem, Aniołem Portugalii. Nade wszystko przyjmijcie i znoście z pokorą cierpienie, które ześle wam Pan«".

Kilka miesięcy później anioł ponownie pojawił się dzie­ciom. Trzymając w lewym ręku kielich, nad którym unosiła się Hostia, z której spłynęło do kielicha kilka kropel Krwi, anioł ukląkł przed Hostią i modlił się. Po udzieleniu Hostii Łucji, a Hiacyncie i Franciszkowi Krwi z kielicha, zniknął. Lecz dopiero objawienia Maryjne, które miały miejsce w Fatimie w następnym roku, ujawniają więcej szczegółów rozpoczynającej się obecnie wielkiej bitwy. Jak przepowie­działa Królowa Anielska, ma to być bitwa, która przyniesie tryumf Niepokalanego Serca Maryi.

Spotkania z Madonną WRÓĆ DO SPIS TREŚCI

Pierwsze spotkanie z Madonną miało miejsce w niedzielę 13 maja 1917 r. Trójka pastuszków: Łucja, Hiacynta i Fran­ciszek pasła jak zwykle swoje stadko w dolinie Cova da Iria. W pewnym momencie, który poprzedziły błyskawice, dzie­ci ujrzały na niewysokim górskim dębie „Piękną Panią". Nie­znajoma postać powiedziała:

„Przychodzę z nieba. Przyszłam was prosić, abyście tu przy­szli sześć razy, o tej samej porze co dzisiaj, trzynastego każ­dego miesiąca, aż do października. W październiku powiem wam, kim jestem i czego od was żądam". Prosiła też, żeby odmawiały codziennie różaniec, aby upro­sić pokój dla świata.

Drugie objawienie miało miejsce w środę 13 czerwca, w uroczystość św. Antoniego, patrona parafii fatimskiej. Do doliny przybyło razem z trójką dzieci około pięćdziesięciorookolicznych mieszkańców, bardziej kierowanych ciekawością niż przekonaniem. Madonna ponownie prosiła o codzienne odmawianie różańca. Życzyła też sobie, aby odmawiając ró­żaniec, po każdym „Chwała Ojcu..." dodawać następującą modlitwę: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego i doprowadź wszystkie dusze do nieba, a zwłaszcza te, które najbardziej potrzebują Twojego Miło­sierdzia". Podczas tego drugiego spotkania miała też miejsce tajem­nicza rozmowa Łucji z Matką Bożą. Treści tej rozmowy, poza Franciszkiem i Hiacynta, nie wolno było Łucji nikomu wyja­wić. Tajemnica ta przetrwała aż do 8 grudnia 1941 r.

Trzecie objawienie miało miejsce 13 lipca. Wokół dębu zgromadziło się tym razem ponad dwa tysiące okolicznych mieszkańców. Najświętsza Panienka, jak zwykle, ponowiła swą prośbę o codzienne odmawianie różańca w intencji szyb­kiego zakończenia wojny światowej, a także zapowiedziała wi­dzialny cud podczas ostatniego objawienia, mającego nastąpić w październiku. Podczas ekstazy Łucja wydała bolesny krzyk i była zmieniona na twarzy. Franciszek i Hiacynta również byli bardzo przerażeni. Następnie przez jakiś czas trwała tajemni­cza rozmowa Łucji z Matką Bożą. Na pytania obecnych: co ich tak przestraszyło, odpowiadali, że to tajemnica. Dopiero później okazało się, że była to owa słynna Tajemnica Fatimska. Część tej Tajemnicy została ujawniona przez Kościół dopiero w 25. rocznicę wydarzeń fatimskich. Trzecia część pozosta­wała w sferze domysłów i przypuszczeń aż przez 83 lata.

Czwarte objawienie poprzedziły dramat...