ZARZADZANIE JAKOSCIA jazcka.docx

ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ

ĆWICZENIE PROJEKTOWE

TEMAT:              Usprawnienie systemu zapewnienia jakości w pracach związanych z wykopami i profilowaniem podłoża gruntowego.

Wykonał:                                                                                                                Sprawdził:

1) Jacek Kudliński

Poznań 2014 r.

1.       Cel i zakres analizy

              Celem opracowania jest usprawnienie systemu zapewnienia jakości w pracach związanych z wykopami i profilowaniem podłoża gruntowego pod podbudowę konstrukcyjną podtorza.

Fot. 1 Góra robót ziemnych profilowana z projektowanymi spadkami na gruncie nośnym.

Celem robót ziemnych jest przygotowanie podłoża dla posadowienia budynku lub budowli naziemnej lub nadziemnej, budowli ziemnej lub podziemnej, albo też - zmiana ukształtowania powierzchni terenu.

Roboty ziemne obejmują: odspojenie od calizny, wydobycie odspojonego materiału zwanego urobkiem, transport urobku, układanie i zagęszczanie masy ziemnej.

2.       Opis analizowanego procesu

Organizacja robót ziemnych polega na odpowiednim dobraniu maszyn do ich wykonania i takim zsynchronizowaniu ich pracy, aby była bezpieczna, a wszystkie maszyny wykorzystane. Należy dobierać odpowiednie maszyny do przewidywanych zadań. Z tego powodu jest wymagana wiedza na temat warunków pracy maszyn do robót ziemnych. Do wykonywania wąskich wykopów liniowych przydatne będą koparki podsiębierne lub wielonaczyniowe. Szersze wykopy oraz wykopy szerokoprzestrzenne mogą wykonywać zarówno koparki podsiębierne (wykopy o głębokości do ok. 5,0 m), jak i przedsiębierne (wykopy o dowolnej głębokości). Wykonywanie wykopów liniowych koparką przedsiębierną może się odbywać metodą czołową (podłużna) lub poprzeczną. Wybór metody zależy od warunków pracy koparki na budowie, tzn. szerokości pasa, który może zajmować. Należy pamiętać, aby podczas ładowania urobku nie następował obrót łyżki z urobkiem nad kabiną kierowcy samochodu. Koparka przedsiębierna może pracować tylko na poziomie dna wykopu. Maszyna wykona wykop jeśli wjedzie na jego dno, a więc wcześniej należy przygotować odpowiednio wyprofilowany zjazd do wykopu. Wykopy szerokoprzestrzenne koparka przedsiębierna wykonuje w ten sam sposób, jak roboty liniowe. Odpowiednią szerokość kopania można uzyskać, stosując kilka kolejnych równoległych przejazdów maszyny. Spycharki używa się najczęściej jako maszyny wspomagającej pracę koparek, zwłaszcza jeżeli urobek jest składowany obok miejsca odspojenia. Maszyny te są przydatne przy skrawaniu gruntu cienkimi warstwami na dużej powierzchni i przemieszczaniu go na niewielkie odległości (do 50 m), a grubość skrawanej warstwy nie przekracza zwykle 30 cm. Sposób pracy spycharki jest zależny od kategorii gruntu przewidzianego do odspojenia oraz od odległości przemieszczania urobku. Odspajanie gruntu może odbywać się trzema sposobami:

-      płaskim, który polega na zdejmowaniu warstwy gruntu po zagłębieniu lemiesza na głębokość 10-15 cm i utrzymaniu go na tym poziomie podczas jazdy spycharki na odcinku długości 6-8m,

-      klinowym, polegającym na zagłębieniu lemiesza na głębokość 30-40 cm i stopniowym jej zmniejszaniu podczas jazdy spycharki na odcinku długości 5-7 m,

-      schodkowym, stosowanym w gruntach kategorii IV i polegającym na początkowym zagłębieniu lemiesza na głębokość 25-30 cm z wykorzystaniem największej mocy silnika i stopniowym zmniejszaniu się zagłębienia lemiesza podczas jazdy spycharki na odcinku długości 3-5 m i następnie zagłębieniu płytszym i krótszym. 

Inne maszyny do robót ziemnych (zagęszczarki, ubijaki, walce, wibratory) dobiera się w zależności od rodzaju robót i przewidywanego czasu ich wykonania. 

W opisywanym przypadku na budowie pracowały :

-      Koparki 2 szt.

-      Spycharka

-      Zagęszczarka

-      Samochody samowyładowcze 16 t. 2 szt.

W związku, że podłoże gruntowe okazało się niejednorodne i w większości z gruntów nienośnych, podjęto decyzję o wzmocnieniu GRZ.

Fot. 2 Sprzęt pracujący modernizacji linii kolejowej.

Próba jednoznacznego sklasyfikowania metod wzmacniania gruntu jest bardzo trudna. Jako kryterium podziału przyjmowane są: technologia wzmocnienia, głębokość ingerencji w podłoże, stosowane materiały, finalny efekt wzmocnienia. Dodatkowym czynnikiem, istotnie utrudniającym sklasyfikowanie poszczególnych metod jest fakt, że granice pomiędzy poszczególnymi technologiami są nieostre; często ponadto różne sposoby stosowane są łącznie, w celu osiągnięcia żądanego efektu wzmocnienia podłoża gruntowego. Wydaje się jednak, że celowym byłoby wydzielenie następujących grup technologii:

-      Wymiana gruntów słabonośnych na nasyp z kwalifikowanego kruszywa.

-      Wzmocnienie podłoża poprzez poprawienie jego właściwości / parametrów, bez stosowania domieszek innych materiałów (kruszyw, spoiw).

-      Wzmocnienie podłoża przy zastosowaniu domieszek, np. na drodze powierzchniowej lub wgłębnej stabilizacji bądź formowania kolumn – elementów palopodobnych.

-      Wzmocnienie podłoża przy użyciu geosyntetyków.

Najczęstszą przyczyną osiadania budowli:

-      niewłaściwe przygotowanie podłoża (grunt słabonośny, niejednorodny),

-      występujące wody gruntowe,

-      prowadzenie prac przy niesprzyjających warunkach atmosferycznych,

-      jakość wykonanych prac ziemnych (uplastycznienie podłoża),

-      źle wykonane odwodnienie oraz drenaż

Fot. 3 Widok GRZ w stanie plastycznym i nawodnionym z powodu złego odwodnienia podtorza.

Fot. 4 Niejednorodne podłoże gruntowe.

Fot. 5 Skutek niewłaściwego wykonania odwodnienia.

Wszystko to powoduje, że wykonana podbudowa jest niestabilna przez co woda przedostaje się do gruntu pod torem kolejowym i powoduje osiadanie „płynięcie” gruntu. W związku z powyższym prace należy wykonywać z ogromną starannością, gdyż wykrycie usterek i usunięcie ich w późniejszym czasie nie jest takie proste i wymaga znacznych nakładów czasu pracy a co za tym idzie poniesienia dodatkowo znacznych kosztów.

Fot. 6 Uplastyczniony grunt nie nadający się na podbudowę podtorza.

Fot. 7 Niejednorodne podłoże gruntowe. Glina plastyczna.

3.       Procedura, instrukcje

Podczas wykonywania wykopów pod podtorze należy spełnić następujące wymagania:

-        Przed przystąpieniem do prac należy wykonać badania gruntu pod względem jego przydatności.

-        Prace wykonywać w okresie suchym.

-        Zapewnić projekt tras wywozu urobku oraz składowisko.

-        Opracować procedury związane z wymianą podłoża gruntowego.

-        Opracować projekt stabilizacji dla gruntów nienośnych.

-        Nie należy prowadzić prac wykopowych w przypadku namokniętego gruntu, jego oblodzenia oraz podczas opadów atmosferycznych.

-        Wykonać badania nośności gruntu płytą VSS.

-        Zaprojektować odwodnienia z odpowiednimi spadkami i rzędnymi.

-        Zabezpieczać wykopy przed możliwością uplastycninia.

Fot. 8 Prawidłowo wykonywana GRZ przygotowana pod stabilizację podłoża.

Fot. 9 Próbne pole wzmocnienia podłoża geokratą, nośność badanego fragmentu bardzo słaba.

Fot. 10 Schemat zasady stabilizowania podłoża gruntowego.

Fot. 10 Wykonana stabilizacja na odcinku podtorza.

4.    Kontrola jakości robót:

-        Kontrola ta polega na sprawdzeniu nośności gruntu badaniem płytą VSS,

-        Dokładności przygotowania podłoża ( inwentaryzacja geodezyjna odchyłka od rzędnej projektowanej +1cm do -2 cm ),

-        Kontrola odpowiednich projektowanych spadków.

5.    Analiza FMEA (działania korygujące i zapobiegawcze) – nośność GRZ