PRZYGOTOWANIE GLEBY (1).docx

PRZYGOTOWANIE GLEBY

1.    Projekt założenia uprawy:
1. Projektowanie składu gatunkowego uprawy (stopnia zmieszania gatunków);
2. Wybór sposobu porządkowania powierzchni po odnowienie lub przygotowanie       powierzchni pod zalesienie;
3. Wybór sposobu przygotowania gleby:
4. Wybór materiału sadzeniowego (wiek, wielkość, sposób produkcji sadzonek) lub materiału siewnego (jakości);
5. Wybór formy zmieszania i rozmieszczenia gatunków;
6. Wybór zagęszczenia początkowego i więźby sadzenia lub normy wysiewu nasion:
7. Wybór metod i terminu sadzenia lub metod i terminu siewu.

2.    Dlaczego rezygnuje się z melioracji:
1. Powszechny pogląd o konieczności rezygnacji z melioracji wynika z:
    a. zasady zachowania różnorodności biologicznej (wykonując meliorację często
        zmniejszamy bogactwo gatunkowe [różnorodność biologiczną]);
    b. mozaikowatego układu właściwości wodnych gleby (zmiany stosunków wodnych
        w jednym miejscu często prowadzą do niechcianych/ niepożądanych zmian w
        innych rejonach);
    c. problemów z określenie rzeczywistego wpływu melioracji na środowisko (nie
       znamy konsekwencji, które mogą się pojawić wraz z upływem czasu).

3.    Usunięcie odpadów zrębowych a erozja gleby:
Usuniecie odpadów zrębowych powoduje nagłe odsłonięcie gleby i wystawienie jej na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych (erozja wietrzna, wodna). Wykorzystanie ciężkiego sprzętu do usunięcia pozostałości zrębowych powoduje ubicie gleby, przez co pogarszają się warunki dla wzrostu i rozwoju korzeni roślin (konieczne będzie wykonanie spulchnienia gleby). Ponadto zubażamy ekosystem w składniki pokarmowe dla roślin, które mogłyby wrócić do obiegu >> nie wiem czy to też tu pasuję J

4.    Częściowe przygotowanie gleby:
W książce H. Kocjana jest to opisane. J

5.    Zasady programu małej retencji w lasach:
a. zachowanie w stanie zbliżonym do naturalnego i odtwarzanie śródleśnych
   zbiorników i cieków wodnych;
b. zachowanie w stanie naturalnym śródleśnych bagien, trzęsawisk, mszarów, torfowisk i łąk jako regulatorów wilgotności siedlisk;
c. możliwość odtworzenia i renaturyzacji zniszczonych i przesuszonych torfowisk
   oraz unaturalnienie uregulowanych w przeszłości cieków i rowów melioracyjnych
   w lasach.

6.    Przygotowanie terenu pod odnowienie:
a. usunięcie odpadów zrębowych, pniaków i KORZENI! J
b. usunięcie zbędnych podrostów, odrośli i krzewów;
c. usunięcie szkodliwej pokrywy roślinnej;
d. prace melioracyjne;
e. prace przygotowawcze do zalesienia nieużytków oraz terenów trudnych do
   zalesienia;
f. rekultywacje.

7.    Do czego służy uprawa uzupełniająca:
Uprawa uzupełniająca ma na celu dalsze polepszenie struktury gleby, utrzymanie znajdującej się w niej wilgoci, poprawę stosunków powietrzno-wodnych oraz przygotowanie terenu do sadzenia. W skład uprawy uzupełniającej wchodzą:
a. kultywatorowanie – operacja polegająca na wzruszaniu, rozkruszaniu przemieszaniu
   warstwy gleby bez jej odwracania na głębokości 5-15cm;
b. bronowanie – czynność polegająca na powierzchniowym wzruszaniu gleby i
    rozbijaniu grud do głębokości ok. 5cm, stosowana na glebach ciężkich, zwięzłych;
c. wałowanie – przyspiesza proces naturalnego osiadania gruntu po wykonanej orce,
    powoduje lepsze pokruszenie brył oraz ugniecenie wierzchnich warstw gleby co
    zwiększa podsiąkanie;
d. włókowanie – ma na celu wyrównanie powierzchni orki, aby nie dopuścić do
    nadmiernego przesychania gleby, a także tworzenia się brył na jej powierzchni.
                                                                                                              (H. Kocjan)