:
08.01.2013
Twórca funkcjonujący poza nurtami kina franc. (także zw. Z jego charakterem: był dość wybuchowy – funkcjonował poza środowiskiem kinematografii francuskiej).
è Indywidualna ścieżka rozowju kariery (poza kinematografią francuską!)
è Do kina docierał dosyć długo (przypomina bardziej drogę amerykańską - przez kino użytkowe) już po IIWŚ zaczął realizować filmy instruktażowe ze względu na swoje wykształcenie (architektura, bliższa historii sztuki) - w latach 40. Uzywał kamery 8mm (spoularyzowanej w kinie amerykańskim).
è Dopeiro w latach 60. – filmy nieco bardziej artystyczne/fabularne ew. Dokumenty filmowe. Pod wpływem fascynacji Johnem Cassavetesem (? „Cienie”) – zaproponował rodzaj autentyzmu zw. Z eksplozją emocji – coś co zainsopirowało Pialata do wejścia do kina fabularnego.
è Lata 60’ – okres realizacji filmów krótkometrażowych (tematyka: zainteresowanie niższymi klasami, ploretariatem, nigdy u P. nie prowadziło to do analizy socjologicznej w politycznym kluczu – tylko analiza psychologiczna). Z najciekawszych filmów:
- „Miłość nie istnieje” (1960) – życie w podparyskich blokowiskach
- „janine” (1961) – łaczy dwa elementy ważne dla P.: opowiada o niższych klasach społ., przepełnione melancholią, autentyczne opowieści o ludziach bez politycznych wątków. Opowieść o 2 mężczyznach wędrujących ulicami Paryża i konfrontujących swoje wrażenia. Tytułowa Janine to prostytutka z którą jeden chce się ożenić.
- „Pigual” – o nocnych klubach i życiu paryskim.
„Nagie dzieciństwo” – debiut pełnometrażowy P., film zawiera kilka fundamentalnych dla P. Wątków twórczości, które będą obecne w kolejnych dziełach P.:
è Element autobiograficzny (nasycenie ziarnem autobiograf., P. Czasami pojawia się we własnych filmach, jako postać drugoplanowa – zaznaczenie obecności na planie filmowym, opis emocji zw. Z doświadczeniami zyciowymi P. -> ekshibicjonizm w jego filmach - relacje ojciec, matka, kochankowie, żona, specyficzna relacja z synem. Własne doświadczenia egzystencjalno-emocjonbalne w filmach).
è Prywatność (poza nurtami, operowanie tymi samymi współpracownikami – np. Gerard Depardieu – zawsze: prywatność przedsięwzięć P., „wszystkie moje filmy są jak rany” – sygnał skierowany do widza)
è Szczególny rodzaj narracji/estetyki - AUTENTYZM KINA (dla P. Pojęciem fundamentalnym, osiągniete przez szczególny rodzaj narracji: P. Unika oczywistej przyczynowo-skutkowościm, fabuły uporzadkowanej w zespole konwencji, które z kinem się kojarzą.) Kino P. – dość impresjne, obserwujące dane zdarzenie, wykorzystujace niekoherentne obserwacje które ten zbiera i łaczy ze sobą – czasami przyrównywane do tradycji Cinema Verite. P. Unika linearności zdarzeń (P. – reżyserem luk temporalnych). Zamysł fabularny – punktem wyjścia, wypełniony niekoherentnymi, impresyjnymi obserwacjami,. – zbliżenie P. Do Cassavetesa.
è Unikanie ujęć ustanawialnych. (poczucie bycia widzem/obserwatorem przypadkowych zdarzeń)
è Dramaturgia poszczególnych scen i sekwencji – wznosząca się (do bardzo intensywnej puenty)
è Reżyser bardzo intensywnych emocji (lubi konfrontować je z elementami melancholijnymi/refleksyjnymi)
„Nagie dzieciństwo” – por. Do „400 batów”; fabuła dosyc prosta: Francois, 12 chłopiec i sierota raz na jakis czas trafia do kolejnej zastepczej rodziny. Nie jest łatwym nastolatkiem (żadna z rodzin nie jest w stanie z nim wytrzymać). Trafia do rodziny, gdzie wydaje sie że zatrzyma się na dłużej (głównie: bliska relacja z babcią). Przybrani rodzice – oschli w stosunku do F., mają własnego syna. Psoty F. Prowadza do tego, że rodzice odsyłają do spowrotem do domu dziecka.
è Mówi się, ze P. Zaoferował alternatywną wersję powieści inicjacyjnej (pozbawionej pozytywnej puenty w ideal. Filmach o nastolatkach; u P. Przekształcają się w niezwiazane z młodością elementy: melancholię, zawód wejściem w dorosłość) – okrutna wizja młodości i dzieciństwa.
„Dom z drewna” (1971) – serial TV (7 odc.) także jako powieść inicjacyjna. Kanwą: powieść Rene Wheelera – o miszkańcach wiosek we Francji podczas IWŚ – w tych miasteczkach ludzie którzy nie poszli na wojnę (głównie kobiety, starcy i dzieci) – wojny nie widać, ale istnieje (np. Wieśc od czasu do czasu, modlitwy za ludzi na froncie). Dzieci – zostawione samopas odwtarzają wojnę w swoich zabawach.
„Nie zestarzejemy się razem” (1972) – występują: J.Yanne; Film opowiada o reżyserze filmowym, seria epizodów, która definiuje ten film. Historia reżysera filmowego (Jean), który jest reżyserem niezwykle rozgoraczkowanym, w emocjonalnym rozgardiaszu, przygotywujący się do kolejnych filmów. Najczęściej wyładowuje się na 2 bliskich mu kobietach: żonie (podporządkowana mu, staje się zapewnić mu bezpieczeństwo), kochance Francois (wyładowywuje sie na niej, wyzywa; u P. Związek miedzy dwojgiem ludzi – transakcja, wynika ze znalezienia w drugiej osobie tego, co ta pierwsza osoba do końca nie ma – co stwarza iogromne problemy komunikacyjne.)
Rozstanie – coś, co definiuje bohaterów.
è szczególna kombinacja 2 wartości, dwóch cech charakteru: wrażliwości i brutalności (cos co wyróznia P. Na tle kina realistycznego – mistrz łaczenia wulgarności z subtelnością – z jednej strony bohaterowie bardzo cieleśni, fizyczni – po chwili filigranowi, delikatni, subtelni, bardzo łatwi do zranienia przez innych) – wynikało to ze zderzenia dwóch przeciwnych wartości: ploretariackiego pochodzenia jego bohaterów, którzy mają jednak naturalne dla każdego człowieka potrzeby egzystencjonalne (dylematy etyczne, zderzenie ze starzeniem się, wyrażone przez eksplozję emocji, która jest jedynym kanałem informacyjnym tego typu bohaterów).
è Powtarzalnosć tych samych motywów (repetycja – doświadczeniem życia)
„Otwarta gęba” (1974) – dzis uznawany za dzieło wybitne, wtedy: przyjmowane bardzo źle (uznawany za pornograficzny), dziś wielkie dzieło lat 80’ – sposób opowiedzenia o smierci wyzuty z melodramatyzmu. – człowiek reakcja mechaniczna na śmierc bliskiego.
Bohaterka – Monique (50-paro letnia kobieta umierająca na raka), lekarze bezradni, trzeba zapewnić jej w ostatnich tygodniach życia komfort. Jej syn – Filip i mąż zabierają Monique gdzieś na peryferia. Z czasem – choroba coraz mocniejsza, długa sekwencja agonii, po której następuje śmierć, po której ciało trzeba oddać procesom pogrzebu.
Obie kobiety (Monique i jej synowa) – zdradzane przez swoich mężów, obie kobiety vtego swiadome, dyskutują o tym.
Wyczuwanie, opczekiwanie śmierci – prowadzi do wyzwolenia emocji (mąż M. Wpada w rozpacz) – emocje, których brakowało przez wiekszosc filmu zostają skanalizowane pod koniec.
P. mógł się inspirwać „Szeptami i krzykami” (Bergman) .
Po zlym przyjęciu P. Zamilkł na 5 lat.
„Najpierw zdaj maturę” – miało byc sequelem „nagiego dzieciństwa”; tytuł – podobno przysłowie francuskie mówione do młodzieży, która za duzo chce zrobić w życiu.
„Loulou” – występ: G. Depardieu.
Fabuła: mężatka (mąż – władczy, pomiata nią, ale ją kocha X.x) znajduje sobie kochanka. Kochanek (Loulou): Depardieu – wyzbyty kompleksów męża i jego napuszonego intelektualizmu, człowiek-przygoda – to zapewne przyciaga bohaterke do niego. Przystosowuje sie do niego, stara się zapewnić byt, związek z pozoru temporalny sie nieco statkuje.
Z czasem zachodzi w ciążę, gdy L. Chce się ustatkować – bohaterka dokonuje aborcji (uznaje, że nie ma przyszłości z L., nie jest w stanie zapewnić jej bytu – gdy bohaterka poprosiła go by poszedł do pracy, on poszedł obrabować sklep O.o).
Ciągłe poczucie temporalności (ciagłe przemieszczanie się z miejsca na miejsce).
Scena: mąż ciągle czeka na bohaterkę – jest jej opoką, może cały czas wrócić do swojego męża.
è Ważna osoba wpsółpracujaca z P.: Arlette Langmann (współscenarzystka jego filmów)
Improwizacja P., ale trzymana w ryzach reżyserskich (patrz: „Twarze” Cassavetesa – C. Inmprowizacja – 3 aktorów, dać im sugestię scenariuszową i dać im szansę na swtorzenie sytuacji, która on miał sfilmować; C. Spisał to co zainspirowali, zrobił scenariusz a oni zagrali to co wcześniej zaimprowizowali.)
„Za nasze miłości” (1983) – przykład filmu, który jest arcydziełem. Fabularnie: powieść o dziewczynie ok. 15 lat, która przeżywa kolejne miłosne doświadczenia + życie rodzinne (ojciec grany przez Pialata, matka popadająca w schizofrenię, brat okrutny dla swojej siostry nieudacznik).
è Wystep: Sandrine Bonnaire (P. Odkrył ją)
Bohaterka stoi przed dorosłością, w rzeczywistości każdy kontakt z nią jest kolejnym rozczarowaniem.
22.01.2013
è wątki związane z alienacja kulturową, doświadczeniem obcości, wynikającą z przemian kulturowych (-widać u Luca Bessona – np. film „Ostatnia walka” – film pozbawiony dialogów: niemożność komunikacji; bohater trafia do szpitala poraniony, zawiera przyjaźń z lekarzem, tajemnicza kobieta)
è wątek dwoistości świata (głównie w „Subway”, „Wielki błekit”, „Nikita”)
è „Subway”
Historia kilkorgs bohaterów, którzy nie radzą sobie w otaczającym ich światem racjonalizmów i kodeksów – postanawiają uciec od niego w podziemia – świata, który żyje swoim własnym rytmem i hierarchią, światem będącym nie do końca udaną punkową utopią.
è „Wielki błękit”
è „Nikita” (1989)
Młoda dziewczyna, która jest narkomanką. na początku wraz z kumplami włamuje się do apteki – zabity zostaje tokarz. Staje przed wyborem: albo więzienie i śmierć, albo zgoda na szkolenie w płatnego zabójcę rządu francuskiego.
Nikita dojrzewa wraz z jej ćwiczeniami i pogardą, jaką żywią do niej trenerzy – odkrywa w sobie kobiecość, drugą twarz automatu, jakiego pragnęli z niej uczynić. Gdy jest już ukształtowanym zabójcą, zaczyna jednocześnie doceniać wartości, które w obliczu wymaganych od niej zabójstw są znów spychane w głąb jej jaźni.
è Atlatntis (1991)
è Leon Zawodowiec
è Piąty Element
è „Holy Motors” (2012):
- pozbycie sie młodzieńczej sentymentalności Caraxa
- - postawa Oscara (patrz: „Alpy”) – milioner, wcielanie się w kolejne role; neobarokowe odczucie, że spontaniczne odczucia są niemożliwe, jesteśmy ciągle aktorami odgrywającymi role oparte na pewnych wzorcach; cierpienie – doświadczenie jednoczące postaci odgrywane przez pana Oscara;
Jacques Rivette
è twórca niezbyt wybitny
è nie tylko reżyser filmowy, ale także krytyk filmowy zaangażowanyw fenomen kina,
è część francuskiej Nowej Fali; uznaje się że jego film „Ruch Kochanka” (1956) – realizacja kina nowofalowego
è film fabularny – 1961 – „Paryż należy do nas” (film kryminalny? Studentka literatury przejmuje rolę detektywa, brak dynamiki, intryga rozpływa się w wędrówce po Paryżu)
è filmy eksperymentalne
è specjalne komplikowanie filmów (przeświadczenie R.: żyjemy w świecie spisków – wewnętrzna enegrgia sprawcza, przypadek który nie jest przypadkiem a nośnikiem znaczeń; poczucie paranoiczne – żyjemy w śeievie nad którym wisi jakieś zagrożenie; spisek nie narzucony przez coś co możemy łatwo zdefiniować, coś nieuniknionego)
è wiżany z Borghesem, Kafką, kinem amerykańskim posługującym się strukturą kryminału; najbardziej Don deLillo
è surrealizm
è wątek spektaklu (często: bohaterowie przygotowujący się do wystawienia spektaklu; ujawnianie destrukcji wewnętrznej rzeczywistości; przestrzeń teatralna ujawnia element destrukcyjny)
è 2 wątki: spisek; spektakl.
è Elementy u R.: niwelacja różnic między czasem ekranowym, a czasem rzeczywistym;
è KONCEPCJA DZIEŁA NIEDOKOŃCZONEGO: kończenie – arbitralne działanie autora, niezgodne z rzeczywistością; dlatego film powinien być pozbawiony pointy – najdoskonalej w „Pięknej Złośnicy” – proces realizacji ciągle się toczy.
è częsty: przestrzeń starego domu w centrum miasta (chociażby w „Celine i Julie”)
„Paryż należy do nas”
„Zakonnica” (1966)
è dziewczyna zmuszona do wstąpienia do zakonu; próbuje go opuścić – cały czas dręczona za to przez inne zakonnice; Przeorysza zaczyna czuć cos do niej, ucieka z księdzem jednak potem opuszcza i jego, nie odzwierciedlając uczuć; w ciągłej uicieczce, trafia na przyjęcie do domu publicznego – symbol jej upadku – ostatecznie popełnia samobójstwo.
„Miłość szalona”:
è historia związku seksualnego między rżyserem teatralnym, a żoną, Autodestrukcja, przenoszenie wydarzeń z scen teatralnych.
è zapowiedź „Ostatniego tanga w Paryżu”
„Out one”:
è zbiór obrazów, coś nieskończonego, nieuporządkowanego
è 13 h performance’u filmowego
„Celine I Julie odpływają”:
è Thomson: „...najbardziej innowacyjny film od czasu Obywatela Kane’a”
...
Wojciech1407