Dla AP Edukacja
Florystyka SEMESTR2
rok szkolny 2013/2014
Temat : Dekoracje z roślin suszonych i sztucznych
Przedmiot: Wykonywanie kompozycji florystycznych
Wykonała: Monika Małecka
Dla mgr Katarzyny Koprowskiej
Rośliny i kwiaty na suche bukiety
Suche bukiety staja się coraz bardziej cenionym elementem dekoracyjnym naszego otoczenia. Układamy je z roślin uprawnych, wysiewanych czy też sadzonych w ogrodzie lub z roślin dziko rosnących. Suche kompozycje prezentują się bardzo dobrze praktycznie w każdym wnętrzu. Dodatkowo i piękny wygląd utrzymuje się dużo dłużej, niż w przypadku żywych bukietów.
W sklepach ogrodniczych mamy do wyboru ogromną ilość roślin, które nadają się do zasuszanych bukietów. Praktycznie o każdej porze roku mamy dostęp do innej gamy rozwijających się w tym czasie kwiatów. Mogą to być okazy o dużych, bardzo dekoracyjnych kwiatostanach, albo o kwiatach w ciekawym, oryginalnym kształcie, a nierzadko bardzo niespotykanym. Ozdobą nadającą się do suchych kompozycji, nie muszą być same kwiaty, w tym celu równie dobrze możemy wykorzystać owocostany, albo kłosy. Poniżej przedstawiamy najciekawsze i najpopularniejsze rośliny, których jednym z przeznaczeń są suche bukiety.
Suchlin różowy oraz kocanki ogrodowe to kwiaty, których główną ozdobą są kwiaty, umieszczone na prostych, mniej lub bardziej porozgałęzianych łodygach. Wysokość bukietu z takich kwiatów to około 50cm. Obie rośliny swój okres kwitnienia mają w drugiej połowie lata oraz jesienią. Kwiaty suchlinu są różowe, białe, karminowe (albo mieszanka tych kolorów) z żółtym środkiem, kocanki natomiast mają kolor wiśniowy z żółtym środkiem, lub są całe żółte. Do suchych kompozycji rośliny te ścinamy zanim kwiaty w całości się wykształcą.
Dzwony irlandzkie to roślina, która spotykana jest niezwykle często nie tylko w kompozycjach suchych, ale także w żywych bukietach. Główną ozdobą są zielone kielichy, które wyrastają z każdej strony, ponad półmetrowego pędu. Ścinamy na przełomie lata i jesieni, gdy na łodyżce rozwinięta będzie połowa kwiatów.
Miesiącznica to idealna roślina do bukietów suchych. Do tego celu używamy jej pędów z przegrodami nasiennymi. Mają one owalny, płaski kształt i biało – szary kolor. Wysokość takiej ściętej gałązki to około 50cm.
Miechunka rozdęta jej główna ozdoba nie są kwiaty. Do bukietów używamy jej bardzo dekoracyjnych kielichów. Pędy o długości około pół metra ścinamy, gdy tylko kielichy zrobią się pomarańczowe.
Bardzo ciekawym elementem suchych kompozycji jest mikołajek alpejski. Jego kwiatostany mają kształt walcowatych główek, otoczonych od spodu pierzastosieczną, miękko kolczastą kryzą podkwiatków. Ciekawy, stalowoniebieski kolor sprawia, że pięknie prezentuje się w bukietach.
Szarłat zwisły jego Ciemnoczerowne kwiatostany również będą ciekawym dodatkiem. Ścinamy je z rośliny zaraz po kwitnieniu. Gałązki z kłosami mają około 80cm długości.
Mak oraz czarnuszka to rośliny, których wspaniałym walorem estetycznym są owocostany. Tworzą okrągłą główkę z nasionami w środku, umieszczoną na szczycie pędów. Wysokość w sam raz do bukietów – około 50cm. Kolor zielony w przypadku maku i zielono – brązowy czarnuszka damasceńska.
Krwawniki oraz lonasy, bardzo popularne rośliny jeżeli chodzi o suche kompozycje łąkowe. Główną ozdobę stanowią koszyczki kwiatostanowe, złożone z żółtych kwiatuszków. Wysokość lonasa to około 40cm, krwawnik jest natomiast znacznie wyższy – ponad metr. Obie rośliny ścinamy w okresie najintensywniejszego kwitnienia.
Kraspedia kulista to roślina tworząca żółte kwiatostany w kształcie regularnej kuli. Do bukietów wykorzystujemy pędy o długości około pół metra. Ścinamy na początku jesieni, gdy tylko osiągną kolor intensywnej żółci.
Wybór roślin do suchych bukietów jest bardzo duży. Opisane powyżej gatunki to tylko najpopularniejsze odmiany. Oprócz tego istnieje wiele roślin, których dodatek będzie nadawał oryginalny wygląd całej kompozycji. Bukieciarstwo jest bardzo ciekawym i wciągającym zajęciem. Można się przy nim odprężyć, jednocześnie tworząc coś, co będzie ozdobą wnętrza naszego mieszkania.
INNE SPOTYKANE ROŚLINY TO :
- Z PÓL
Bieluń dziędzierzawa
Chaber bławatek
Koniczyna polna
Kozibród wielki
Marchew zwyczajna
Mikołajek płaskolistny
Oset zwisły
Ostrożeń lancetowaty
Ostrożeń polny
Szczaw rozpierzchły
Szczeć pospolita
Tobołki polne
Z ŁĄK:
-Dzięgiel leśny
Kminek zwyczajny
Koper ogrodowy
Lepnica rozdęta
Pępawa dwuletnia
Rdest wężownik
TRAWY:
O wiechach rozpierzchłych
O wiechach kłosokształtnych
O wiechach palczastych
Z LASU:
Paprocie
Przegorzan kulisty
Wrzos zwyczajny
Żarnowiec miotlasty
Janowiec barwierski
ZE STAWU, BAGIEN I JEZIOR
Kosacieć żółty
Rdest kolankowy
Pałka szerokolistna
Pałka wąskolistna
Trzcina pospolita
Trzęślica modra
Wełnianka wąskolistna
Z WYDM I TERENÓW PIASZCZYSTYCH
Macierzanka piaskowa
Piaskownica zwyczajna
Szczotlicha siwa
ZE SKAŁ, KMIENISTYCH ZBOCZY
Barszcz zwyczajny
Czosnek skalny
Łyszczec rozesłany
Miesiącznica trwała
Powojnik alpejski
Jak suszyć kwiaty i materiał roślinny
Jedną z metod przedłużania dekoracyjnej wartości kwiatów i innych części roślin jest zasuszanie ich i wykorzystywanie w suchych kompozycjach. Najczęściej bywają to przeróżne suche bukiety, rzadziej wianki, wieńce, girlandy czy kule. Ale z utrwalonych roślin można komponować także zamknięte lub otwarte obrazy, drzewka a la bonsai lub różne okazjonalne stroiki. Świeże kwiaty utrwalone w cukrze znajdują zastosowanie jako oryginalna ozdoba ciast, tortów i sałatek (wiele z nich jest jadalnych). By jednak przystąpić do opisania i przedstawienia wszystkich tych różności, musimy najpierw poznać metody utrwalania roślin
Najpopularniejsze jest suszenie za pomocą kaszy manny. Poza tym można suszyć metodami: zielnikową i zielarską, glicerynową oraz za pomocą szkieletowania roślin. Suszenie kwiatów przy pomocy kaszy manny.
Przygotowujemy sobie pudełko, takiej wielkości, żebyśmy mogli wsadzić do niego kilka główek kwiatów. Na dno pudełka sypiemy około dwóch centymetrów kaszy, kładziemy na nią pojedyncze kwiaty, na przykład główki róż, po czym delikatnie je zasypujemy. Suszone w ten sposób ostawiamy w przewiewnym miejscu. Po około półmiesiąca sprawdzamy efekt naszej pracy. Gdy kwiaty wystarczająco wyschną zdejmujemy z nich ostrożnie kaszę. Taki sposób suszenia powoduje, że kwiaty nie marszczą się, mają gładkie płatki i zachowują kolor.
Suszenie kwiatów
O jakości suchego materiału roślinnego w dużym stopniu decyduje faza rozwoju i pora cięcia. Kwiaty przeznaczone do suszenia takie jak np. piwonie, róże czy hortensje najlepiej ciąć przed ich pełnym rozwinięciem. Czasami jednak chcemy zachować pąk, a wówczas należy ciąć kwiat przed rozwinięciem się. Płatki kwiatów zebranych zbyt późno często osypują się podczas suszenia. Rośliny należy zbierać, gdy są sucha, a więc nigdy po deszczu lub z rosą. Najlepszą porą jest wczesne popołudnie. Doskonałe rezultaty osiągamy susząc materiał roślinny w pomieszczeniu chłodnym i ciemnym o jak najniższej wilgotności powietrza, z dobrą wentylacją. Odpowiedni będzie też ciepły pokój lub ciemne miejsce bez wentylacji, np. zamknięta szafa; najważniejsza jest ciemność i jak najniższa wilgotność powietrza. Jeśli nie zapewnimy suszonym roślinom takich warunków, to mogą one z czasem gnić i tracić barwę. Najczęściej suszymy rośliny zawieszone „do góry nogami”, pojedynczo lub powiązane w nieduże, luźne pęczki. Dolne liście usuwamy aż do miejsca wiązania. Zawiązać najlepiej rafią albo zwykłym sznurkiem; dobry jest też cienki drut. Czas suszenia, zależnie od gatunku, wynosi od dwóch (suchlin) do kilkunastu tygodni (rozchodnik okazały). Kwiaty można odwrócić do normalnej pozycji dopiero, gdy całkowicie wyschną, w przeciwnym razie stracą one swój pokrój i kształt. Metodą klasyczną suszymy: suchołuski, suchliny, ostróżki, hortensje, miechunki, róże, krwawniki, zatrwian oraz owoce jarzębiny i róży i wiele innych. Niektóre rośliny lepiej zachowują swój pokrój i kształt, gdy suszy się je w naturalnej pozycji pionowej (nie „do góry nogami”), w wysokich naczyniach. Susząc gipsówkę, hortensję, ostróżkę ogrodową czy rozchodnik okazały, można na dno naczynia wlać trochę wody, która będzie stopniowo wyparowywała. Natomiast trawy, zboża, makówki i owocostany baldaszkowatych pozostawiamy w pozycji pionowej na sucho. Tego rodzaju rośliny układamy także w luźny bukiet i pozwalamy im zaschnąć, jako kompozycja. Dekoracyjne gałązki, mech, szyszki, drobne papryki, kolby kukurydzy suszymy „na leżąco”, umieszczone w przewiewnych kartonowych pudełkach lub koszykach. Jeśli nie chcemy czekać kilku tygodni aż wyschnie nam bukiecik róż, umieszczamy go pionowo na kwadrans w kuchence mikrofalowej nastawionej na opcję rozmrażanie. Nie wszystkie odmiany róż dobrze się w ten sposób zasuszają. Liście suszone tą metodą mniej się zwijają niż podczas suszenia metodą tradycyjną. W kuchence mikrofalowej można suszyć także inne rośliny i liście ułożone płasko na talerzu. Czas suszenia w ten sposób jest uzależniony od nasycenia wodą poszczególnych roślin. Najlepiej wypróbować samemu, jakie rośliny uda nam się w ten sposób wysuszyć.
Suszenie kwiatów za pomocą metody zielnikowej.Jest to bardzo prosty sposób. Rośliny umieszczamy między gazetami i wkładamy pomiędzy kartki książki, pod dywan lub skrzynię. Wcześniej przekładamy je papierem pochłaniającym wodę, np. bibułą. To dobry sposób do zasuszenia bratków, fiołków, pojedynczych róż, groszku pachnącego, hortensji, a także liści, nawet tych z kutnerem, jak starzec i czyściec wełniasty. Nie nadaje się on do roślin o kwiatach pełnych. Metoda ta ma w zasadzie tylko jedną wadę – rośliny są płaskie i można je zastosować właściwie tylko do naklejania na karton czy płótno, tworząc z nich obrazy lub dekorować nimi inne elementy, np. abażury lub wiszące talerze. Kwiaty z rodziny astrowatych (złożonych), mające charakterystyczną tarczkę z kwiatów rurkowych, np. rudbekia, jeżówka, stokrotki, zawilce, suszymy w przygotowanej wcześniej prasie. Na kawałku grubej tektury kładziemy bibułę, a na niej koszyczki kwiatowe. W drugim kawałku bibuły wycinamy otwory tak, aby po przykryciu wyszły przez nie środki koszyczków kwiatowych. Następnie przygotowujemy cienki kawałek pianki do układania kwiatów i wycinamy w nim otwory, jak wcześniej w bibule. W ten sposób można ułożyć kilka warstw, a następnie obciążyć je od góry np. grubą książką. Większe ulistnione gałązki klonu, buka czy brzozy suszymy pod dywanem czy materacem.
Suszenie kwiatów w książce.Prawie jak metoda zielnikowa, jednak znacznie prostsza. Kładziemy kwiaty w książkę i suszymy je w niej. Tak robiła to moja babcia, wkładała kwiatek pomiędzy dwie strony książki, lekko spłaszczając jego kwiaty oraz liście i czekała, aż się ususzy. Gdy takie kwiaty wyjmie się z książki, należy na nie bardzo uważać, gdyż są niezwykle delikatne i łatwo się kruszą. Doskonale nadają się jako element obrazka, tak samo jak kwiaty suszone metodą zielnikową. Pojedynczy kwiatek lub kilka, w całości, bądź w części wkładamy do anty-ramy, dodajemy tło z jednobarwnego kolorowego papieru i wieszamy obrazek na ścianie. Możemy, też ususzone w ten sposób kwiatki przykleić na kartce papieru, tworząc z nich ładną kompozycję i wysłać ją do znajomych jako kartkę okolicznościową na urodziny czy imieniny.
Suszenie kwiatów metodą zielarską.Tradycyjnie od lat suszy się kwiaty wieszając je na sznurku do „góry nogami”. Rośliny powinny być dopiero co ścięte. Najlepiej zerwać je rano, gdy już nie będzie na nich rosy. Jeżeli przed pełnym rozkwitem zerwiemy kwiaty i powiesimy je w bukietach do suszenia, to płatki kwiatów nie będą spadać podczas suszenia. Pomiędzy wieszanymi na sznurku bukietami należy zachować odstęp. Kwiaty zachowają swój kolor, jeżeli będziemy je suszyć w suchym miejscu z ograniczonym dostępem do światła. Proces ten trwa od tygodnia do dwóch tygodni. Jednak takie rośliny, jak na przykład karczochy czy czosnek, które mają cięższe kwiatostany powinniśmy suszyć tak, aby podczas suszenia stały.
Suszenie kwiatów – kukurydza
Suszenie za pomocą środków pochłaniających wodę
Do suszenia za pomocą środków pochłaniających wodę obcinamy krótko łodygi kwiatów. Można je więc przedłużyć drutem. Lepiej to zrobić przed suszeniem, gdy kwiaty nie są jeszcze kruche. Drut podwijamy Większość roślin, a szczególnie kwiaty, można suszyć za pomocą różnych środków pochłaniających wodę z ich tkanek. Należą do nich żel krzemionkowy, boraks i piasek. Świetne wyniki osiąga się, susząc tą metodą piwonie, lilie, róże, narcyzy, storczyki, a nawet tulipany, frezje, amarylis i kamelie. Przed użyciem któregokolwiek z wyżej wymienionych środków trzeba się upewnić, czy jest on całkowicie suchy. Kryształki żelu krzemionkowego pod wpływem wilgoci tracą swój charakterystyczny ciemnoniebieski kolor i stają się różowe. Najlepiej je wtedy umieścić w formie do pieczenia ciasta i wstawić na godzinę do piecyka rozgrzanego do temperatury 150-200°C. Wyjmujemy je, gdy ostygną. Wszystkie środki pochłaniające wodę przechowujemy w szczelnych naczyniach. Boraks możemy wymieszać z suchym (wyprażonym) piaskiem. Zbyt duże kryształy żelu krzemionkowego należy najpierw rozdrobnić w młynku do mielenia kawy. Po tym zabiegu młynek trzeba bardzo dokładnie umyć. Rośliny można też suszyć w samym piasku. Kwiaty przeznaczone do suszenia powinny znajdować się w pełnym rozkwicie i nie mogą być uszkodzone. Przed suszeniem łodygę, która potem i tak staje się krucha, zastępujemy drutem. Kwiaty umieszczamy na dnie naczynia, np. metalowej puszce po czekoladkach, do którego wcześniej nasypaliśmy środka odciągającego wodę. Następnie całe kwiaty obsypujemy tą substancją w taki sposób, aby dostała się ona między płatki i do wnętrza kielicha. Wszystkie części rośliny dokładnie przykrywamy. Susząc w żelu krzemionkowym pożądany efekt zyskujemy już po 48 godzinach. Nie należy przedłużać tego procesu, gdyś rośliny mogą stać się zbyt kruche. Suszenie w boraksie z piaskiem trwa nieco dłużej, od 10 dni do dwóch tygodni, a w samym piasku nawet do trzech tygodni. Zawsze sprawdzamy, czy roślina została dostatecznie wysuszona. Wyjmujemy ją ostrożnie, by nie uszkodzić płatków. Rośliny suszone tą metodą wyglądają niemal jak żywe. Doskonale zachowują pokrój i barwę. Wadą jest mała wydajność i znaczne koszty, związane z zakupem środków pochłaniających wodę.
...
umbl