DK125.pdf

Kch !

1/ Domowy Kościele – czy jesteś Nową Wspólnotą?

2/ Domowy Kościele – jeszcze bardziej rozbudź swą

wiarę!

3/ Domowy Kościele – ruszaj, aby ewangelizować!

4/ Domowy Kościele – przynoś owoce przeżywanej

formacji!

5/ Domowy Kościele – nieś Światło poza granice

Polski!

Oto najważniejsze treści zawarte w 125. nume-

rze „Listu”, który właśnie oddajemy do Waszych rąk.

Kontynuując cykl, w którym próbujemy rozważyć

głębiej charyzmat Światło-Życie, zachęcamy do uważ-

nej lektury katechezy ks. Franciszka Blachnickiego,

poświęconej Nowej Wspólnocie. Bardzo prosimy:

wbrew pokusie, aby przekartkować ten dość długi

i wymagający sporego wysiłku tekst, poddajmy go

wnikliwej, dłuższej refleksji i „przymierzmy” do swe-

go życia małżeńskiego i rodzinnego, a także do życia

naszych kręgów i wspólnot DK. Ojciec Franciszek

jednoznacznie pisze o warunkach zaistnienia Nowej

Wspólnoty. Czy – i w jakim stopniu – je spełniamy?

Równie gorąco zachęcamy do rozważenia listu

Benedykta XVI , zatytułowanego „Porta fidei”, w któ-

rym Ojciec Święty ogłasza Rok Wiary oraz wskazań

duszpasterskich Kongregacji Nauki Wiary, zawiera-

jących propozycje owocnego przeżycia tego czasu.

W Kościele przywykliśmy do haseł, w rytm których

przeżywamy dany rok duszpasterski, czy formacyj-

ny. Niekiedy może rodzić się pokusa, aby traktować

je jako coś oderwanego od rzeczywistości. I może

czasem tak jest, że za potokiem słów faktycznie idzie

mało treści. Lecz przecież tak być nie musi: wszak to

od nas zależy, czy ten czas i to hasło przeżyjemy

powierzchownie, bez wysiłku duchowej przemiany,

czy przeciwnie: jako kolejne nawrócenie, odrzuce-

nie tego, co w nas słabe i grzeszne, jako kolejne

zwycięskie przejście Chrystusa przez nasze życie.

Zakończona niedawno XXXVII Kongregacja

Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie, w której

przedstawiciele Domowego Kościoła wzięli tak liczny

udział, postawiła między innymi pytanie o żywotność

naszego Ruchu. Najbardziej uderzyło nas stwierdze-

nie Geok Seng Lima – czytamy w jednym ze świa-

dectw – że zarządzanie ruchem religijnym przez ludzi

prowadzi w konsekwencji do jego upadku. Schemat:

RUCH – ZARZĄDZANIE – POMNIK zapamiętaliśmy

najmocniej i trochę nas on „zmroził”. Zdaniem Lima,

każdy zarządzany, kreowany i rozliczany ruch, po

pewnym czasie popada w stagnację, kostnieje, aż

wreszcie staje się historią i może doczekać się po-

mnika. Należy pamiętać – stwierdził prelegent – że

prawdziwy ruch powinien być kierowany przez Du-

cha Świętego, a nie zarządzany przez ludzi. Powyż-

sza triada: ruch-zarządzanie-pomnik stała się przed-

miotem dyskusji na oazowym forum internetowym,

wywołując uwagi, że Domowy Kościół wszedł już

w stadium zarządzania (a zatem zmierza ku stagnacji,

skostnieniu i uschnięciu).

Cóż tu można powiedzieć? Może to, że chaos

i radosna improwizacja wcale nie są dowodami pod-

dania się działaniu Ducha Świętego, który niczego nie

dokona bez naszego współudziału, a już tym bardziej

wbrew nam? Może to, że kierowanie przez Ducha

Świętego nie stoi w sprzeczności z zarządzaniem

przez ludzi, o ile tylko ludzie ci starają się czytać

znaki czasu i proszą Ducha Świętego o światło, za-

nim podejmą takie czy inne decyzje? Może wresz-

cie to, że zamiast zastanawiać się, na jakim etapie

znajduje się Domowy Kościół, warto jeszcze mocniej

wydobyć to, co najpiękniejsze w jego charyzmacie?

Świętość małżeńska i skuteczny katechumenat ro-

dzinny oraz dzielenie się wiarą z innymi – czy te ideały

mogą kiedykolwiek stać się przeżytkiem?

Najlepszą odpowiedzią na powyższe rozterki jest

między innymi bieżący numer „Listu”, świadczący

o tym, jak dużo dzieje się w Domowym Kościele, jak

piękne owoce przynosi formacja małżonków. Dziś

chcielibyśmy zwrócić Waszą uwagę na inicjatywę

podjętą w Lublinie, gdzie członkowie naszej wspól-

noty założyli i wydają niezwykle ciekawy kwartalnik

dla małżeństw, zatytułowany „Zbliżenia”. Oto jeden

z niezliczonych przykładów wychodzenia z Dobrą

Nowiną ad extra, dzielenia się nią z tymi, którzy po-

trzebują nadziei, otuchy i zapewnienia, że małżeństwo

może być piękną, fascynującą drogą. A co powie-

dzieć o dynamicznym rozwoju Domowego Kościoła

poza granicami Polski? Czy wspólnota wchodząca

w stadium skostnienia byłaby zdolna do silnego zaan-

gażowania misyjnego? I wreszcie – o czym świadczy

fakt, że z roku na rok liczba kręgów w Polsce po-

woli, ale systematycznie wzrasta? Pewnie – w naszej

wspólnocie nie brak słabości; są tzw. „martwe kręgi”,

czasem ktoś poprzestaje na ciasnym odczytywaniu

litery, a nie ducha „Zasad DK”, bywa, że tu i ówdzie

„zaiskrzy”. Ale żeby z tego od razu wysnuwać wnio-

sek o skostnieniu DK?

Odwagi! Najlepsze dopiero przed nami!

Beata i Tomasz Strużanowscy

Para krajowa DK

innych na siebie, nie czyniąc wymówek, nie narze-

kając).

Taką wspólnotą na pewno winien być Domowy

Kościół, gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie. Tutaj

można doświadczyć Jezusa Chrystusa, naszego

Pana i Boga; tu każdy może wzrastać w miłości,

w wierze, poznając prawdę o sobie (słuchając tego,

co mówi małżonek i inni z oazy), aby móc się nie-

ustannie nawracać. Mieć wspólnotę, należeć do niej,

współtworzyć ją, to znaczy podążać razem do nieba,

mieć braci i siostry, którzy za mnie i wraz ze mną

się modlą, mieć bliskich, którzy szukają zrozumienia

i pociechy, a jednocześnie sami rozumieją i są wspar-

ciem, którzy nie plotkują, nie gorszą się i nie szukają

potknięć innych, aby się usprawiedliwić.

Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu

(Dz 20,35). Błogosławiona wymiana! Ale kto tutaj wię-

cej daje, a kto więcej bierze? To wie sam jeden Bóg. Ja

wiem jedno – warto mieć i trzeba mieć ludzi bliskich

sercu, z którymi się podąża do nieba. To jest wspólno-

ta! Oczywiście, nie ma idealnych ludzi i dlatego nie ma

idealnych relacji – wspólnota to tworzenie, to dorasta-

nie, to powstawanie z upadków – w oparciu o MIŁOŚĆ

Jezusa Chrystusa oraz o dialog: chcę więcej słuchać

niż mówić, chcę rozumieć, a nie osądzać, chcę dzielić

się życiem, a nie dyskutować, a nade wszystko chcę

przebaczać. Jeżeli mąż powtarza żonie (i to często), iż

jest piękna, i jeżeli żona powtarza mężowi (i to często),

iż jest mądry, to wtedy są zbudowaniem dla siebie, wy-

dobywając z siebie energię i motywację do działania,

do miłości. Jeżeli małżonkowie będą powtarzać innym

ludziom, że są dla nich ważni, to będą z nich wydoby-

wać energię i motywację do działania. A jeśli przy tym

buduje się to wszystko na mocnym fundamencie: na

modlitwie, Eucharystii, sakramentach, poście, ascezie

(wyrzeczeniach), wówczas obietnica szczęścia, pełnej

radości życia wiecznego staje się ciałem.

Ks. Marek Borowski SAC

moderator krajowy DK

Jestem kapłanem z 19-letnim stażem, a cią-

gle dojrzewam, zarówno w moim kapłaństwie, jak

i w moim widzeniu Kościoła i wspólnoty w tym Ko-

ściele. Bóg stworzył nas dla siebie, czyli przeznaczył

nam wieczne szczęście! Co jest tym szczęściem?

Jakże ważna w życiu człowieka jest tęsknota za Świa-

tłem, jakże ważne jest pragnienie świętości, mimo że

właśnie w Świetle widzimy bardziej swoją niedosko-

nałość, ułomność, małość, grzech… Zbawienie – to

cel wszelakich naszych działań podejmowanych na

tym świecie, to sens naszego życia! Pokazać in-

nym niebo, samego Boga Jezusa Chrystusa, nasze

SZCZĘŚCIE. Niedzielna Msza święta, od czasu do

czasu spowiedź – to stanowczo za mało, aby w dzi-

siejszym świecie stawać się dojrzałym chrześcijani-

nem, aby być świadkiem MIŁOŚCI.

Potrzeba wspólnoty, czyli tych, których bę-

dziemy kochać i którzy będą nas kochać, którzy

będą dla nas „lustrem” – pokażą prawdę o nas

samych, prawdę, która nas nie zabije ale umoty-

wuje do przemiany, którzy pomogą nam stawać się

świętymi i zdobywać niebo, czyli Królestwo Boże.

Bo wspólnota to szkoła MIŁOŚCI. Dlatego tak ważne

jest, aby Kościół stawał się wspólnotą wspólnot, aby

były one znakiem dla świata;

– poprzez jedność ich serc (ale nie identycz-

ność, czy „partyjną” jednomyślność!);

– poprzez miłość – gdy będą kochać w wymia-

rze krzyża (oddając życie za siebie, biorąc grzechy

Zdjęcia na okładkach: okładka zewnętrzna I – fot. Tomasz Strużanowski; okładka wewnętrzna II – fot.

archiwum redakcji; okładka wewnętrzna III – Tomasz Strużanowski, Tomasz Talaga; okładka zewnętrzna

IV – fot. Tomasz Strużanowski.

Odpowiedzialni za treść LISTU: Beata i Tomasz Strużanowscy, ks. Marek Borowski SAC; redakcja me-

rytoryczna oraz redakcja działu „Formacja” : Beata i Tomasz Strużanowscy, e-mail: tomekstruzanowski@

op.pl; redakcja działu „Znaki czasu” oraz projekt okładki: Agnieszka i Tomasz Talagowie, e-mail: listdk@

op.pl; redakcja działu „Z życia DK”: Elżbieta i Mirosław Wrotek, e-mail: wrotkowie@o2.pl; redakcja działu

„Świadectwa”: Jolanta i Mirosław Słobodowie, e-mail: j.m.sloboda@oaza.pl; opracowanie graficzne: Piotr

Sinielewicz , e-mail: psinielewicz@hotmail.com; druk i oprawa: Comernet, ul. Głuska 6, 20-439 Lublin ;

prenumerata i zmiany ilości zamawianych egzemplarzy: Sekretariat DK, ul. Jagiellońska 100, 34-450

Krościenko n. Dunajcem, e-mail: jagiellonska@oaza.pl, tel. 18/ 262 39 42.

Wpłaty za LIST (przez osoby odpowiedzialne za dystrybucję) na konto: 13 1560 1108 0000 9060

0019 2403 GETIN BANK, z dopiskiem „za LIST nr 125”.

„Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych” jest pismem formacyjno-informacyjnym kierowa-

nym do członków Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. Ukazuje się od 1975 roku.

Pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987). Do użytku wewnętrznego

Kościoła Rzymskokatolickiego w Polsce. Marzec-maj 2012 .

SPIS TREŚCI

WSTĘP

Od redakcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

Bożena i Tomasz Białopiotrowiczowie, Kościół

naszym domem. Relacja z XXXVII Kongregacji

Odpowiedzialnych RŚ-Ż . . . . . . . . . . . . . . 50

Echa Kongregacji – świadectwa . . . . . . . . 53

Samochodowa Randka Małżeńska 2011 . . 54

Alicja i Bogusław Krupowie,

Randka w Wałbrzychu . . . . . . . . . . . . . . . . 55

Ireneusz Łapiński, To już było – a co dalej,

zależy od Was… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

Barbara i Michał Hajdukowie, Bóg nie powołuje

uzdolnionych, lecz uzdalnia powołanych . . 57

Emilia i Jan Siryj, Rekolekcje dla par

rejonowych na Ukrainie . . . . . . . . . . . . . . . 58

Światło wśród ruin – 20 lat Domowego

Kościoła na Ukrainie . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

Danuta i Andrzej Bartosikowie, Pierwsza sesja

o pilotowaniu kręgów dla DK na Słowacji . . 61

Elżbieta i Antoni Puczyłowscy, Rekolekcje

ewangelizacyjne w Manchesterze . . . . . . . 62

Róża i Tomasz Białoszewscy, Domowy Kościół

w Szkocji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64

Karolina i Rafał Kupis, Krąg Domowego

Kościoła w Londynie . . . . . . . . . . . . . . . . . 64

Violetta i Radosław Piotrowscy, Pierwszy krąg

Domowego Kościoła w Hiszpanii . . . . . . . . 65

O. Piotr Kleszcz OFConv, Agnieszka i Tomasz

Talaga, Rekolekcje ewangelizacyjne w Luizjanie

(USA) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65

Iwona i Mirosław Dębscy, 30 lat Domowego

Kościoła w Jeleniej Górze . . . . . . . . . . . . . 67

Joanna i Zenon Szałata, Domowy Kościół

w budowaniu strategii obrony życia . . . . . . 69

ŚWIADECTWA

• Viola i Piotr Cierniakowie

• Anna i Włodzimierz Gródzińscy • Marzena

i Jan Halbersztat • Jim, Britney, Sophia, James

i Gabriel Sonnier • Agnieszka i Jakub Kołodziej

• Dana i Darek Stępniowie • Monika i Andrzej

Żygadło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72

FORMACJA

Konspekty na spotkanie kręgu na kwiecień, maj

i czerwiec 2012 r. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Jacek Karpiesiuk, Czy rozumiemy charyzmat

ruchu? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Anna Janowska, Oazowiczu, ruszaj, aby

ewangelizować! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

Audycje dla małżonków i rodziców w Radio

Maryja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

TEMAT NUMERU:

NOWA WSPÓLNOTA

Ks. Franciszek Blachnicki,

Nowa Wspólnota. Katecheza z ORD

i z ORAR I stopnia . . . . . . . . . . . . . . 20

Elżbieta Wrotek, Chrześcijańska rodzina – Nową

Wspólnotą . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27

Beata i Tomasz Strużanowscy, Domowy

Kościele – czy jesteś Nową Wspólnotą? . . 28

Tomasz Strużanowski, Drogi i bezdroża życia

wspólnotowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

ZNAKI CZASU

Beata i Tomasz Strużanowscy, Ewangelizować

mogą tylko ludzie wierzący . . . . . . . . . . . . 34

PORTA FIDEI - List apostolski Ojca Świętego

Benedykta XVI ogłaszający Rok Wiary . . . . 36

Nota zawierająca wskazania duszpasterskie na

Rok Wiary . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43

Z ŻYCIA DK

Urszula i Bogdan Wieczorek, Ruszajmy, aby

ewangelizować! Spotkanie opłatkowe DK

w Warszawie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46

Beata i Tomasz Strużanowscy, Refleksje po

spotkaniu opłatkowym . . . . . . . . . . . . . . . 48

FORMACJA

KONSPEKT SPOTKANIA MIESIĘCZNEGO KRĘGU (VIII)

SŁUCHAĆ PANA W KOŚCIELE

– PRZYKŁAD ŚWIĘTYCH

I. DZIELENIE SIĘ ŻYCIEM

Cel : zawiązanie i budowanie wspólnoty.

Podczas symbolicznego posiłku dzielimy się radościami i trudnościami, których doświadczyli-

śmy od ostatniego spotkania kręgu.

II. CZĘŚĆ MODLITEWNA

Cel : wspólna refleksja nad Słowem Bożym – pomoc w realizowaniu ideału wspólnoty małżeń-

skiej i rodzinnej zgodnie z Ewangelią;

wspólna modlitwa – środek głębszego porozumienia, duchowej jedności i uświadomienia so-

bie obecności Chrystusa.

• dzielenie się Słowem Bożym: 1 Kor 13,4-8a ;

• rozważenie (z dopowiedzeniami) tajemnicy różańca: Objawienie się Chrystusa na weselu

w Kanie Galilejskiej .

III. CZĘŚĆ FORMACYJNA

Cel : podtrzymywanie i pogłębianie wiary.

Ten cel realizuje się w dwóch etapach:

1. dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań

Cel : dzielenie się ze wspólnotą swoim postępem w życiu duchowym

2. omówienie nowego tematu

Cel : wymiana poglądów na określony i przygotowany wcześniej temat

W tym miesiącu podejmujemy temat:

Słuchać Pana w Kościele – przykład świętych.

Staraliśmy się ochronić ich [dzieci] dusze, czyste i piękne, od wpływów zła. Chcieliśmy,

aby oddychały atmosferą życia chrześcijańskiego i codziennie karmiły się Eucharystią, aby

każdego dnia robiły krótką medytację. Nie chcieliśmy ich irytować przesadnymi wymaga-

niami, lecz chcieliśmy, aby cieszyły się darem życia, pięknem przyrody w czasie wypraw

i wspinaczek odbywanych w dobrym towarzystwie, aby kochały uczciwie i z entuzjazmem

ojczyznę, a także obowiązki, jakie z tej miłości wynikają – aby znały naszą religię i stosowały

w życiu jej wymagania.

Sama często stawiałam sobie pytanie, czy życie tak ukierunkowane musi w sposób konieczny

prowadzić do powołania. „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” (J 15,16) – mówi Pan,

a zatem odpowiadam, że nie.

Na pewno pomogliśmy dzieciom w dokonaniu takiego wyboru. Skoro tylko przedstawiły swój

zamiar, bez wahania zgodziliśmy się i nigdy nie ośmieliliśmy się wystawiać Pana na próbę, kierując

je na inną drogę, „aby wypróbowały inne powołanie”. Byłoby to straszliwą zuchwałością, która

FORMACJA

mogłaby spowodować nie tylko utratę powołania, ale także utratę wielu dusz! „Duch Boży wieje,

kędy chce”. Dlatego rodzina nie może domagać się daru powołania, ale może i winna otaczać swoje

dzieci duchową troską.

bł. Maria Quattrocchi

Przez całe życie ją [pracę] kochał jako obowiązek i powołanie, choć później męczyła go,

zobowiązywała, wykańczała. Nigdy nie wiązał pracy z pragnieniem zysku. Praca wyrażała

godność człowieka, była środkiem zapewnienia dobrobytu bliskim. Wynikała z obowiązku

wykorzystania otrzymanych talentów, do których zresztą mąż przyznawał się z całą skrom-

nością.

bł. Maria Quattrocchi o swoim mężu

Przypatrz się, przecież na tym świecie, takim jakim jest, trzeba nieść taki czy inny krzyż. Mówi

się dobremu Bogu: „Nie chcę tego krzyża”. Często jest się wysłuchaną, ale jakże często na nasze

nieszczęście. Lepiej podjąć cierpliwie ten, który do nas przychodzi.

bł. Zelia Martin

Nie powinna tracić tego krótkiego czasu, jaki mi zostaje. To są dni zbawienia, które się już nie

powtórzą. Chcę z nich skorzystać.

Odniosę stąd dwojaką korzyść: poddając się będę mniej cierpieć i odbędę cząstkę mojego

czyśćca tu na ziemi.

bł. Zelia Martin

Kiedy myślę o naszej wzajemnej miłości, dziękuję Panu – to jest prawda, że Miłość jest najpięk-

niejszym uczuciem, które Pan zapisał w duszy człowieka. I my będziemy zawsze się kochali – tak

jak teraz, Piotrze.

Brakuje tylko dwudziestu dni i później będę… Gianna Molla. Co powiedziałbyś, gdybyśmy

przygotowali się do otrzymania tego sakramentu poprzez rekolekcje? W dniach 21, 22 i 23 Msza

Święta i Komunia Święta. Ty w Ponte Nuovo, ja w Sanktuarium Wniebowziętej. Madonna zjednoczy

nasze modlitwy, pragnienia, a ponieważ jedność czyni silniejszym, to Jezus na pewno nas wysłucha

i nam pomoże. Jestem pewna, iż powiesz „tak” i dziękuję Ci za to. Jeśli sprawi ci to przyjemność,

to pomyśl, że podczas następnej podróży będę już przy Tobie i będę Ci mówiła wiele, wiele razy, aż

Cię zmęczę, że jesteś całym moim życiem.

św. Joanna Beretta Molla

Piotrze, ile muszę się jeszcze od Ciebie nauczyć! Jesteś dla mnie prawdziwym przykładem i za to

Ci dziękuję. Z Bożą pomocą uczynimy wszystko, co tylko możliwe, aby nasza rodzina stała się małym

wieczernikiem, gdzie Jezus zakróluje ponad każdym naszym uczuciem, pragnieniem i czynem.

Mój Piotrze, brakuje już tylko kilku dni, a ja czuję się tak wzruszona faktem przystąpienia do

sakramentu Miłości. Wspólnie staniemy się współpracownikami Pana Boga w akcie stworzenia.

W ten sposób będziemy mogli ofiarować Bogu dzieci, ażeby Go kochały i służyły Mu.

Piotrze, czy zdołam być żoną i mamą, której zawsze pragnąłeś? Naprawdę tego właśnie chcę,

gdyż w pełni na to zasługujesz i ponieważ ja tak bardzo Cię kocham.

św. Joanna Beretta Molla

Pytania do dzielenia się:

• Jakich postaw uczą nas święci i błogosławieni żyjący sakramentem małżeństwa?

• W jaki sposób realizujemy nasze powołanie do świętości żyjąc każdego dnia łaską sakra-

mentu małżeństwa?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: