Wacławik D. Uświęcenie człowieka w nauczaniu św. Bazylego Wielkiego.pdf

(4400 KB) Pobierz
DAMIAN WACŁAWIK
UŚWIĘCENIE CZŁOWIEKA
W NAUCZANIU
ŚW. BAZYLEGO WIELKIEGO
STEFA N DAMIAN W ACŁAW IK (1957) - karme­
lita bosy. Ukończył Niższe Seminarium Du­
chowne Karmelitów Bosych w Wadowicach. W
1976 r. wstąpił do nowicjatu w Karmelu w Czer­
nej przyjmując imię Damian od Najświętszego
Sakramentu. Następnie studiował filozofię w
Wyższym Seminarium Duchownym Karmelitów
Bosych w Poznaniu oraz teologię w Krakowie.
Magisterium z historii Kościoła na podstawie
pracy
Wzorzec osobow y karmelity bosego w
XVII w. w świetle źródeł normatywnych i twór­
czości biograficznej karmelitów polskich XVII
w.
uzyskał w 1983 r. na KUL. W tym samym ro­
ku przyjął święcnia kapłańskie w Krakowie.
Studia teologiczne kontynuował na Papieskim
Wydziale Teologicznym w Poznaniu, uzyskując
w 1985 r. stopień licencjacki.
W 1994 r. obronił pracę doktorską pt.
Uświęce­
nie człowieka w nauczaniu św. Bazylego Wiel­
kiego,
pisaną pod kierunkiem ks. prof. dr.hab.
Bogdana Częsza na Papieskim Wydziale Teolo­
gicznym w Poznaniu, uzyskując stopień dokto­
ra teologii w zakresie patrystyki.
Pracę duszpasterską prowadził najpierw w Po­
znaniu, a następnie w Łodzi, gdzie pełnił funk­
cję duszpasterza akademickiego oraz promoto­
ra powołań zakonnych. W 1990 r. był przełożo­
nym klasztoru w Przemyślu, a następnie po­
wrócił do Poznania, gdzie w latach 1991-1993
pracował jako duszpasterz małżeństw niesa-
kramentalnych, a także harcerzy m. Poznania.
W marcu 1994 r. wyjechał do Argentyny, podej­
mując obowiązki przełożonego Klasztoru Kar­
melitów Bosych w Tandil i proboszcza tamtej­
szej parafii. Sprawuje także urząd delegata
prowincjonalnego OCD w Argentynie.
Damian Wacławik, OCD
UŚWIĘCENIE CZŁOWIEKA
W NAUCZANIU
ŚWIĘTEGO BAZYLEGO WIELKIEGO
Poznań 1995
Spis treści
W YKAZ SKRÓTÓW
W STĘP
R
o zd zia ł
I: ANALIZA FILOLOGICZNA TERM IN U
7
10
UŚWIĘCENIE
ORAZ W YRAŻEŃ POKREW NYCH
1. W ystępowanie i zakres znaczeniowy wyrażenia o ayia5|o.oę
2. Odcienie znaczeniowe terminu ayiao|Lioę
2.1. O a y ia a p o ę - prymat Trójcy Świętej
2.2. O aytao|Lioę - przymiot i imię własne D ucha Świętego
2.3. O a y ia a p o ę - którego źródłem i daw cą jest D uch Święty
2.3. A. M oce niebieskie jako biorcy daru uświęcenia
2.3. B. Człowiek jako biorca daru uświęcenia
3. W artość semantyczna czasownika a y ia ^ o
4. Funkcje rzeczownika pokrew nego r| ay i© o u v r|
4.1. H ayi©cruvr| - przymiot i istota D ucha Świętego
. 4.2. H ayicoouvr| - świętość dostępna aniołom i ludziom
5. Semantyka rzeczownika pokrew nego
r\
a y io rn ę
6. Funkcje przymiotnika ayiacrciKoę
7. Funkcje przymiotnika ay to ę
R
o zd zia ł
II: BÓG TRÓJJEDYNY SPRAW CĄ U ŚW IĘCEN IA
19
22
24
24
25
25
26
26
27
27
28
28
29
29
30
33
33
35
38
41
44
44
46
CZŁOW IEKA
1. Misja Ojca
2. Misja Chrystusa Syna Bożego
2.1. Wcielenie jako podstawa uświęcenia człowieka
2.2. Potwierdzenie skuteczności uświęcenia w misterium
paschalnym
3. Misja Ducha Świętego
3.1. Uświęcenia człowieka
3.2. Przebóstwienie człowieka
6
Spis treści
r o z d z ia ł
III: SAKRAM ENTY ŹRÓDŁEM U ŚW IĘCEN IA
CZŁOW IEKA
49
50
50
55
58
59
62
65
66
71
77
81
84
86
87
1. Rola chrztu
1.1. N ow e narodzenie
1.2. Adopcja przebóstwiająca
2. Rola Eucharystii
2.1. Epikleza wyrazem wiary w uświęcające działanie D ucha
Świętego
2.2. Uświęcające działanie D ucha Świętego w Komunii św.
ROZDZIAŁ
IV: W SPÓŁUDZIAŁ CZŁOW IEKA W E W ŁASNYM
U ŚW IĘCENIU W STANIE ZAKONNYM
1. Asceza (pozytywna i negatywna) jako przejaw wysiłku
człowieka w doskonaleniu siebie
2. Posłuszeństwo w obec przełożonego
3. Posłuszeństwo w e wspólnocie
4. Posłuszeństwo w obec kierownika duchow ego
5. Samotność i milczenie
6. Ubóstwo
7. Relacje między praktykami wewnętrznymi a zewnętrznymi
R
o zd zia ł
V: POST, JAŁM UŻNA I M ODLITW A JAKO ŚRODKI
UŚW IĘCENIA CZŁOW IEKA W ŻY CIU
CHRZEŚCIJAŃSKIM
1. Praktykowanie postu
2. Jałm użna
3. M odlitwa
ZA K OŃ CZENIE
BIBLIO G RAFIA
I. Źródła
A. Bazyli Wielki
B. Inne
II. Encyklopedie, Leksykony, Słowniki
III. Opracowania
91
96
102
108
114
114
114
117
118
119
Zgłoś jeśli naruszono regulamin