Klaus-Rudiger-Watykan.-Mroczna-historia-światowej-potęgi.pdf

(3401 KB) Pobierz

Opatrzność powierzyła papieżom

ukształtowanie suwerenności europejskiej.

Joseph de Maistre

Écrasez l’infâme! – Zniszczcie tę hańbę!

Wolter o Kościele katolickim

PIERWSZE TYSIĄCLECIE

Obszar tranzytowy wieczności

Wprowadzenie

Watykan – to wyjątkowo żywotne zespolenie życia ludzkiego i wyrazistej architektury,

a dokładniej: jest to jedyne miejsce, które powstało i nadal się rozwija z mieszanki

kamienia, zaprawy murarskiej, władzy, ludzkich losów i polityki światowej. Aby

zrozumieć Watykan, należy spojrzeć na niego z perspektywy tych wszystkich tworzących

go tak bardzo zróżnicowanych materiałów.

Watykan – to światowe mocarstwo. Brak przejrzystości i pełna zaskakujących wolt

historia spowiły to mocarstwo wiary mroczną poświatą. Spróbujmy odnaleźć się w tym

wszystkim, odważmy się na ekspedycję na miejsce tego jedynego w swoim rodzaju

misterium! Tutaj bowiem znajdują się przecież Graal i Camelot, wieczne życie i wieczne

błądzenie. Tutaj jest Golgota, miejsce, w którym człowiek musi stanąć przed zadaniem

przekraczającym jego siły: jego krzyżem jest władza.

Watykan – to przede wszystkim papież. Od 1870 roku Stolica Apostolska oznacza

samego papieża, podmiot prawa międzynarodowego, a więc państwo w państwie. Kiedy

mówimy o Watykanie, mamy zwykle na myśli jednocześnie obydwa „państwa” – Stolicę

Apostolską i miasto Watykan.

Niekiedy papieże stawali przed wyjątkowo trudnym zadaniem. Do dzisiaj wielu ludzi

jest zdania, iż Pius XII (1939 – 1958) był zbyt słaby, aby podołać trudnemu zadaniu

sterowania Kościołem w obliczu władzy Antychrysta, przez krwawe morze hitlerowskiej

dyktatury. Niektórzy widzą w tym namiestniku Chrystusowym pełnego poświęcenia

dyplomatę, który usiłował ratować to, co się dało jeszcze uratować, biorąc przy tym na

siebie ogromną odpowiedzialność. Dla innych stał się „papieżem, który milczał”, jak brzmi

tytuł książki Johna Cornwella. A w przypadku niektórych nikczemników na papieskim

tronie można przy bliższej analizie dostrzec bardzo wyraźnie człowieka przeżywającego

głęboki dramat osobisty wynikający z podejmowanych wysiłków i doznawanych przy tym

męczarni. Jednak wysiłki te nie były wystarczające, ponieważ człowiek okazywał się zbyt