SZATA ŚWIADECTWA - O Andzrej Derdziuk.pdf

(4185 KB) Pobierz
Andrzej Derdziuk OFMCap
SZATA ŚW IADECTW A
W
y d a w n ic t w o
ALLELUJA
K
ra k ó w
2003
Zakon Braci Mniejszych Kapucynów
Prowincja Warszawska
ul. Kapucyńska 4,
00-245 Warszawa
tel. 22/831-31-09
SŁOWO WSTĘPNE
soby konsekrowane, obdarzone powołaniem do stawania
się dla świata znakiem eschatologicznego Królestwa, we­
zwane są do przyoblekania się w Chrystusa, którego mają na­
śladować przez wypełnianie rad ewangelicznych. Uczestnicząc
w radości przebywania blisko Oblubieńca, zakonnicy i siostry
zakonne swoim życiem winni świadczyć o rzeczywistości kró­
lestwa Bożego. Nosząc w sercu charyzmatyczną pieczęć
Ducha Świętego, który opromienia czyny osób Bogu poświę­
conych łaską uświęcającą, członkowie instytutów zakonnych
winni ukazywać światu gotowość do konsekracji swego życia
Chrystusowi. Powołani do pielgrzymowania do domu Ojca,
przez swe życie pokuty i modlitwy przygotowują się oni do
przyjęcia godowej szaty uczestników uczty niebieskiej. Habit
jest znakiem wybrania i konsekracji oraz świadectwem ubó­
stwa i przynależności do wspólnoty. Noszenie habitu we współ­
czesnym świecie jest wyrazem czytelnego świadectwa dawa­
nego Chrystusowi wobec braci i sióstr, którzy żyją w zagubie­
niu i poszukują śladów Boga.
Apostolski wymiar powołania zakonnego, wyrażający się
w zaangażowaniu w różne dzieła głoszenia słowa Bożego i świad­
czenia miłości, swoje źródło ma w łasce przemieniającej serce
osoby zakonnej, która cała przynależy do Chrystusa. Posługi­
wanie się czytelnymi znakami w świecie naznaczonym men­
talnością obrazkową nie jest bynajmniej czymś anachronicz­
nym, ale staje się naglącym wyzwaniem, pomagającym zacho­
wać osobom konsekrowanym własną tożsamość i stawać się
czytelnymi świadkami Boga dla innych.
O
Z wielką radością przyjmuję rozważania na temat habitu za­
konnego przygotowane przez brata Andrzeja Derd/.iuka Są one
ofiarowane licznym braciom i siostrom, którzy z wiernością
i miłością noszą strój osób poświęconych Bogu. Brat Andrzej
przelał na papier swoje przemyślenia karmione długoletnią prak­
tyką wychowawczą i prowadzeniem licznych konferencji i re­
kolekcji dla osób konsekrow anych. Prezentowane myśli mimo
swej głębi teologicznej są napisane językiem prostym i przy­
stępnym, trafiającym do serc czy telników. Ich istotnym walo­
rem jest prakty c/ność. odwołująca się do codziennych doświad­
czeń i wzywająca do określonych postaw okazywanych w co­
dziennym życiu.
Pragnę przy tej okazji wy razić swe uznanie dla zasług Wy­
dawnictwa Księży Zmartwychwstańców „ALLELUJA”, które
jest ogromnie zasłużone w pogłębianiu teologii życia konse­
krowanego i szerzeniu umiłowania powołania przez liczne za­
stępy braci i sióstr zakonnych. Pomy sł Księdza Dyrektora Ka­
zimierza Wojtowicza, który zainicjował powstanie zawartych
w tej książce rozważań, jest jeszcze jednym z wyrazów jego
zatroskania o przy szłość osób konsekrowanych w Polsce.
W rażam nadzieję, że niniejsza książka, doskonale wpisu­
y
jąca się w posługę głoszenia słowa, przyczyni się do umiłowa­
nia habitu i bardziej przejrzystego świadectwa osób konsekro­
wanych we współczesnym św iecie. Trzeba stwierdzić, że jest
to pierwsza tego ty pu publikacja ukazująca się na polskim ryn­
ku wy daw niczy m. Istniejące do tej pory krótkie wprowadzenia
do tematu, rozproszone w zbiorach konferencji zakonnych
i przechowywane w archiwach rekolekcjonistów, zostały uzu­
pełnione całościowym i dogłębnym opracowaniem, ukazują­
cym różne aspekty noszenia stroju zakonnego. Z tekstu książki
wypły wa przesłanie, że szata św iadectwa zobowiązuje do wier­
ności powołaniu i pomaga w zrozumieniu jego wymagań oraz
udzielanej łaski.
brat Sławomir M. Siczek OFMCap
minister prowincjalny
Warseuwa. / 7
t rześnia 2003 r.
Święto Sn^m ato*
śm
Franciszka
WPROWADZENIE
osoborowa teologia życia konsekrowanego pogłębiła ro­
zumienie tego sposobu życia i ukazała istotne odniesie­
nia powołania zakonnego do innych powołań w Kościele.
Umieszczając problematykę życia zakonnego w perspekty­
wie powszechnego powołania do świętości, Ojcowie Sobo­
ru Watykańskiego wskazali na życie radami ewangeliczny­
mi jako propozycję dla wszystkich wynikającą z zakorze­
nienia w tajemnicy chrztu. Życie zakonne, znajdujące się
w sercu Kościoła, jest powołaniem dla niektórych, ale ma
służyć jako dar dla wszystkich. Zakonnicy, pozostając w Ko­
ściele grupą wybraną, zachowują swą istotną jedność ze
wszystkimi wiernymi w dążeniu do świętości.
Prezentacja życia zakonnego, zakorzenionego w rzeczy­
wistości Kościoła, została ujęta przez Jana Pawła II w po­
trójnym schemacie:
misterium, communio
i
missio.
Ukaza­
nie wymiaru trynitarnego życia osób konsekrowanych, któ­
re otrzymują od Ojca dar powołania wpisany w odwieczne
zamiary stwórcze; naśladują Chrystusa w Jego oblubieńczej
miłości, całkowitym posłuszeństwie oraz w ogołoceniu krzy­
ża oraz otwierają się na działanie Ducha Świętego, pozwala
na odkrycie tajemnicy i źródła owocności tego sposobu życia.
Powołani do wiernego urzeczywistniania wzoru komunii
trynitarnej, zakonnicy winni stawać się w świecie eksperta­
mi komunii i świadkami ewangelicznego braterstwa. Apo­
stolski wymiar świadectwa osób konsekrowanych przyjmu­
je znaczenie profetyczne jako znak przyszłego królestwa
i umiejętności całkowitego zaufania Bogu. Zaangażowani
w różne sektory życia i działania Kościoła zakonnicy na tych
współczesnych areopagach najpierw swoim życiem świad­
czą o pięknie i wiarygodności Dobrej Nowiny i głoszą ją
P
Zgłoś jeśli naruszono regulamin