Krolowa Attolii - Megan Whalen Turner.pdf

(1089 KB) Pobierz

Megan Whalen Turner

Królowa Attolii

The Queen of Attolia

Tłumaczenie: Dominika Rycerz-Jakubiec

Gdy Eugenides, Złodziej Eddis, wykradł Dar Hamiatesa, królowa

Attolii straciła coś więcej niż tylko mityczny artefakt. Straciła twarz w

oczach swoich poddanych. Wszyscy wiedzą, że młody złodziej przechytrzył

ją, wymykając się pościgowi. Chcąc odzyskać utraconą reputację i pozycję,

królowa Attolii nie cofnie się przed niczym i przyjmie każdą oferowaną jej

pomoc…

By dokonać zemsty, gotowa jest poświęcić nawet swój własny kraj.

Dla Susan Hirschman

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Spał, ale obudził się, słysząc odgłos przekręcanego w zamku klucza. W

składziku przechowywano bieliznę pościelową na zimę, która nikomu nie

powinna być potrzebna w połowie lata, a już na pewno nie w środku nocy.

Nim drzwi stanęły otworem, zdążył prześliznąć się przez kwadratowy otwór

w kamiennej ścianie i bezgłośnie zamknąć za sobą metalowe skrzydło.

Znalazł się w wąskim tunelu, łączącym kotłownię z hypocaustum mniejszej

komnaty audiencyjnej, położonej w dalszej części korytarza. Drzwi, przez

które dopiero co się przecisnął, miały za zadanie wpuszczać dym do

składziku, by w ten sposób odkazić pościel. Po cichu przekradł się tunelem

ku otwartej przestrzeni hypocaustum. W górze przysadziste filary

podtrzymywały kamienną podłogę. Nie było dość miejsca by usiąść, więc

położył się na plecach, nasłuchując, podobnych do odgłosów bębna,

dudniących kroków ludzi przemierzających komnatę audiencyjną nad jego

głową. Musieli go szukać, ale niespecjalnie go to niepokoiło. Ukrywał się już

wcześniej pod podłogami pałacu. Jego przodkowie korzystali ze schronienia,

jakie dawały tunele hypocaustum od kiedy najeźdźcy zbudowali je, by ogrzać

swoje nowe budowle setki lat temu.

Gdy nadstawił ucha, z długiego, wąskiego tunelu prowadzącego do

kotłowni dobiegły go nowe odgłosy: głuche stukoty i trzaski. Rozpalano w

piecu. Wkrótce hypocaustum wypełni się ciepłym powietrzem i, co gorsza,

dymem, mającym ogrzać komnatę audiencyjną oraz wykurzyć zwierzynę.

Pośród nieprzeniknionej ciemności przekradł się cicho między ceglanymi

filarami, po czym wymacał w ścianie ujście kanału wentylacyjnego nieco