Riddle, A. G. - Swiat Atlantydzki (3).pdf

(2219 KB) Pobierz

Moim rodzicom, którzy zawsze mnie zachęcali,

żebym nigdy się nie poddawał.

Prolog

Obserwatorium Arecibo

Arecibo, Puerto Rico

Od czterdziestu ośmiu godzin – nie licząc krótkich przerw na niespokojną

drzemkę – doktor Mary Caldwell spędziła każdą sekundę na badaniu sygnału

otrzymanego za pośrednictwem radioteleskopu. Była wykończona, ale

jednocześnie rozradowana i pewna jednego: miała do czynienia z

uporządkowanym

ciągiem znaków, z przejawem pozaziemskiej inteligencji.

Za nią siedział John Bishop – drugi naukowiec oddelegowany do

obserwatorium – który właśnie nalał sobie kolejnego drinka. Miał już za sobą

szkocką, burbona, potem rum oraz wszystkie inne gatunki mocnego alkoholu,

w które zaopatrzyli się nieżyjący już astronomowie. Teraz nie pozostało mu nic

lepszego niż sznaps brzoskwiniowy. Sączył go bez rozcieńczania, bo też nie było

go czym rozrzedzić. Skrzywił się przy pierwszym łyku.

Była dziewiąta rano. Należało się spodziewać, że jego wstręt wobec

słodkiego ulepku ustąpi około trzeciego drinka, czyli mniej więcej za

dwadzieścia

minut.

– Uroiłaś to sobie, Mare – oświadczył, po czym odstawił na stół pusty

kieliszek. Skupił się, żeby powtórnie go napełnić.

Mary nienawidziła, kiedy nazywał ją w ten sposób – „Mare” kojarzyło jej się

z klaczą – jednak nie mogła liczyć na towarzystwo nikogo innego. Zresztą doszli

we dwójkę do swoistego porozumienia.