Dziedzic-Chojnacka Dorota - Zbrodnia na boku(1).pdf

(1214 KB) Pobierz
Redakcja:
Joanna Kryszczukajtis-Szopa
Projekt okładki:
Pracownia WV
Zdjęcie na okładce:
© Dphotagrapher/iStockphoto
Redakcja techniczna, skład i łamanie:
Damian Walasek
Opracowanie ebooka: lesiojot
Korekta:
Urszula Bańcerek
Wydanie I
Chorzów 2014
Wydawca:
Wydawnictwa Videograf SA
41-500 Chorzów, Aleja Harcerska 3c
tel. 32-348-31-33, 32-348-2519
office@videograf.pl
www.videograf.pl
Tekst © Dorota Dziedzic-Chojnacka
© Copyright by Wydawnictwa Videograf SA, Chorzów 2014
ISBN 978-83-7835-316-4
7 marca, poniedziałek
– Niech pani nie wchodzi! – głos wypływający zza kontuaru
zatrzymał mnie stojącą tuż przed progiem, z ręką położoną na
klamce. – Oni są u niego.
– Którzy oni? – zapytałam, ze wzrokiem nadal skierowanym na
drzwi. Rzeczywiście, słychać było jakieś głosy.
– No, wie pani... No, oni... – Pani Zosia lekko zawahała się, a potem
popatrzyła na sufit w poszukiwaniu pamięci. Widocznie jednak nie
odnalazła jej wśród zawijasów lampy stylizowanej na secesyjną, bo z
westchnieniem powiedziała: – Ci drudzy. Bracia z ojcem. Trzech, to
znaczy z ojcem czterech.
Już wiedziałam. Mecenas wielokrotnie opowiadał, że po
rozpoczęciu własnej praktyki pierwszą klientką, która do niego
zawitała, była staruszka z podziurawioną torebką i jakąś
gigantyczną sprawą spadkową w perspektywie, a drudzy byli
bracia... no właśnie. Ja też nie pamiętałam, jak oni się nazywali.
Jakieś takie trudne, obco brzmiące nazwisko... Zresztą nieważne. W
każdym razie nie byli to tak naprawdę bracia, to znaczy nie
wyłącznie. Przyszło trzech braci, przyprowadzonych do adwokata
przez ojca, po którym odziedziczyli szlachetny fach klasycznego
włamywacza, dodatkowo uzupełniając go nowocześniejszymi
upgrade'ami typu wymuszenia, sezonowa dilerka czy kradzieże
samochodów. Czasami też podobno nieudolne sutenerstwo (na
udolne brakowało im intelektu i finezji) albo usługi pomocnicze,
typu lekkie zastraszanie niepłacących klientów na zlecenie
fachmamy lub nadalfonsa czy delikatne przypo-mnienie
niepokornym podopiecznym nie najcięższych obyczajów o
obowiązkach fiskalnych wobec mocodawcy. To wszystko znałam
jedynie pośrednio trochę z monologów Mecenasa, trochę z jego
rozmów z aplikantką, których byłam świadkiem, bo dzieliłam z nią
w pracy jeden pokój, reszty domyśliłam się sama. Nawet przez
chwilę kojarzyłam nazwisko braci, to znaczy braci i ojca, bo oni
wszyscy mieli takie samo (chyba?); widziałam je wypisane na
kancelaryjnych aktach, ale teraz absolutnie nie mogłam sobie go
przypomnieć. Urocza rodzinka pełniła rolę stałych klientów
Mecenasa, mieli nawet coś w rodzaju abonamentu z odpowiednimi
zniżkami, bo w konflikt z prawem wchodzili z regularną
częstotliwością.
– Myśli pani, że to długo potrwa? – spytałam panią Zosię. –
Potrzebuję akt z tego pokoju.
Pani Zosia smutno pokiwała głową.
– Wydaje mi się, że tak. Weszli niedawno, a to są jednak cztery
osoby – odpowiedziała. Zadzwonił telefon, pani Zosia sięgnęła ręką
po słuchawkę:
– Kancelaria Magier i Wspólnicy, słucham.
Nie było sensu czekać bez sensu, jak mawiał mój znajomy lubiący
brać sprawy we własne ręce, więc wróciłam na górę do swojego
pokoju i klapnęłam ciężko za biurkiem. Kancelaria znajdowała się w
dwupoziomowym lokalu mieszczącym się w kamienicy, która
podobno nawet w części była oryginalnie przedwojenna. W zasadzie
kiedyś musiały to być co najmniej – na oko – trzy oddzielne
mieszkania, położone na dwóch piętrach bezpośrednio nad sobą, na
co wskazywałby ich metraż oraz imponująca wysokość każdego z
poziomów. Mój pokój pracy mieścił się na górze – podobnie jak
wszystkie „niepartnerskie”, ale recepcja, gabinet Mecenasa i jego
wspólniczki oraz dwie niewielkie salki konferencyjne – na dole, co
skazywało mnie na nieustanne wchodzenie i schodzenie po
stromych i raczej wąskich schodach.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin