Kasztanek_w_przedszkolu.pdf

(41 KB) Pobierz

Kasztanek w przedszkolu

(Gabriela Gąsienica)

Za oknem zrobiło się kolorowo, jakby przeszedł malarz z paletą farb i pomalował całą

okolicę. Na drzewach pełno było barwnych liści – tu żółte, tam czerwone, na innym

drzewie pomiędzy zielonymi listkami widać było pomarańczowe barwne plamy. A gdy

tylko pojawiał się Wietrzyk Psotnik, kolorowe liście wirowały, tańczyły z nim, aż zmę-

czone po zabawie kładły się na trawie i odpoczywały.

Pewnego dnia na barwnym liściowym dywanie wylądowała mała, zielona kolczasta

kulka. Podskakiwała wesoło, aż na jej łupince pojawiło się pęknięcie i wyskoczył z niej

błyszczący, brązowy kasztanek. Przetarł oczka i z zachwytu aż zaniemówił…

– Ojeju! Jak tu pięknie… – odezwał się po chwili i ruszył przed siebie.

Spacerował po parkowych alejkach i wciąż zachwycał się jesiennymi krajobrazami –

te barwy, kolory… po prostu cudowne! Nagle zdarzyło się coś dziwnego… Kasztanek

uniósł się do góry.

– Co się dzieje? Czy ja latam? To przecież niemożliwe! – powiedział kasztanek. I w tym

samym momencie wylądował w koszyczku, gdzie czekały na niego inne kasztany.

– Gdzie ja jestem? I skąd się tu wziąłem? – zapytał przerażony.

– Nie bój się! Jesteśmy w koszyczku przedszkolaków – odpowiedział największy

z kasztanowej gromadki. – Dzieci zabiorą nas do przedszkola, a tam… sam zobaczysz!

Będzie naprawdę fajnie!

Dzieci spacerowały jeszcze przez chwilę, a do kasztankowej gromadki w koszyczku

dołączyło jeszcze sporo jesiennych skarbów – kolorowe liście, żołędzie w śmiesznych

berecikach, dostojne orzechy i piękna czerwona jarzębinka, która bała się nie mniej

od małego kasztanka.

W przedszkolu dzieci przygotowały dla swoich gości honorowe miejsce – dla każdego

znalazł się przytulny domek: liście ułożone w piękne bukiety zamieszkały w wazonach

i ozdabiały salę, kasztanki, orzechy i żołędzie dostały piękne koszyczki, a jarzębinka

usiadła na najwyższej półce kącika przyrody, by każdy mógł ją podziwiać.

Dzieci z wielką radością zapraszały swoje skarby jesienne do zabawy: układały z nich

piękne jesienne obrazy, kasztany zamieniały się w ludziki, orzeszki podróżowały wiel-

kimi ciężarówkami. Kasztanek obserwował ze swojego koszyka przez okno, jak bar-

dzo zmienia się świat – coraz częściej padał deszcz, było szaro i ponuro…

„Jakie szczęście, że trafiłem do koszyczka przedszkolaków” – pomyślał, przyglądając

się czule dzieciom, które właśnie układały się na swoich leżakach na drzemkę.

– Tu naaa…prawdę nie można się nudzić – powiedział kasztanek ziewając, po czym

ułożył się wygodnie w swoim koszyku i zasnął. On też musiał odpocząć, aby mieć siłę

na zabawę z dziećmi.

